Γεμάτη η νύχτα από τον πόνο που απαλά κατεύνασε ο ήχος της σιωπής.
Η ελπίδα τριγυρίζει άκαρπη στους διαδρόμους κινητού ερειπιου.
Μυρωδιά βενιζινης ανακατη με αυτήν της βροχής του φθινοπώρου πασχίζει μην διαλυθεί μέσα στην γειτονιά των ανθρώπων..
Κιεμεις αγκαλιασμενοι κάτω από τα σκεπάσματα ..
Τόσο μόνοι..
Τόσο υπέροχα συνδεδεμένοι..
Χαμογελάμε ξένοιαστοι τον έρωτα μας εξυμνώντας με πράξεις, λόγους
Δίνοντας ζωή στην άμορφη ελπίδα...
Προσφέροντας παρηγοριά στον πόνο...
YOU ARE READING
Άτιτλα
PoetryΠοίηση Καθε ποίημα θα δημοσιεύεται μετά τα μεσάνυχτα. Βαρύ ... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη... Αφιερωμένο σε όλους εσάς που με στηρίζετε Εμπνευσμένο από το βιβλίο Chaos της @youcando-it και το βιβλίο Μαύρο της @xXxFrouxXx
