Κάτω από τον ίδιο ουρανό
Μέσα στην θάλασσα πνιγόμαστε
Θα απλωθουμε σαν ρούχα μπουγαδας
Που φθείρονται επειδή φορέθηκαν
Τα μαλλιά σου να είναι ανέμελα
Όταν οδηγώ να έχω να θαυμάζω
Τα κιτάπια μου έχουν κρατήσει σημείωση
Στην κίτρινη σελίδα κάτι από την γοητεία σου
Ξέμεινα
Γυρίζω το δρόμο με το σιδερένιο μου άλογο
Γεύομαι ελευθερία
Ο αέρας με χτυπά στο πρόσωπο
Αφήνω για λίγο τα χέρια μου ελεύθερα
Με συνεπαίρνει η απεραντοσύνη του χάους που βυθιζομαι όλο πιο βαθιά
Είναι μια συμφωνία από αίμα αφημένη κρυφή στον ουρανό
Το φεγγάρι ολόγιομο
Πως να κρυφτείς από το άγρυπνο βλέμμα
Στην μαύρη άσφαλτο του δρόμου τη γεμάτη βροχή ασημένιες αντανακλάσεις της Σελήνης τυχαία προσκαλούν να αγναντεύεις.
YOU ARE READING
Άτιτλα
PoetryΠοίηση Καθε ποίημα θα δημοσιεύεται μετά τα μεσάνυχτα. Βαρύ ... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη... Αφιερωμένο σε όλους εσάς που με στηρίζετε Εμπνευσμένο από το βιβλίο Chaos της @youcando-it και το βιβλίο Μαύρο της @xXxFrouxXx
