Άτιτλα

........

Έχει βραδιάσει
Άδειος ο δρόμος
Ο ουρανός γεμάτος αστέρια
Τα λουλούδια αντιστέκονται στο βοριά
Περιμένοντας χάδια ενός νοτιά που ζυγώνει αργά αλλά λυτρωτικά όπως ελπίζουν
Αν δεν ζυγωσει νοτιάς θα προσπαθήσουν να γλιτώσουν τη φθορά μόνα τους μέσα στην θνησιμότητα τους

Μέσα στην σιωπή
Αν προσέξεις θα ακούσεις αυτά που η μέρα τυφλώνει στο φως της
Θα ακούσεις λόγια διστακτικά εν δυνάμει εραστών που τα κόκκινα μάτια τους δεν θα σου εξηγήσουν γιατί και αν έκλαιγαν

Τις μέρες ελπίζουν οι εραστές
Τις νύχτες πεθαίνουν σιωπηλά
Περιμένοντας το ξημέρωμα

Άλλοι επαινούν την κυριαρχία του συναισθήματος
Άλλη επαινούν την κυριαρχία της λογικής
Κι εμείς ζητάμε την κρίση του Σολομώντα
Για να μην πονάμε
για να μην κρύβουμε το πόνο μας πίσω από το χαμόγελο,
για να χαρούμε ικετεύοντας για κάθαρση ,για ήλιο και νερό.
για λόγους προσωπικούς ίδιους η διαφορετικούς που ίσως να μείνουν άγραφοι ταυτόχρονα χαραγμένοι με τρόπο περίεργο οικείο και ξένο.