Χρυσά δάκρυα εξατμίζονται στο δρόμο προς την πτώση
Στην επαφή με την διάφανη ατμόσφαιρα..
Η νιότη κρύφτηκε στο δωμάτιο με τους καθρέφτες.
Μην τάχα φανερωθεί,
ο ρόλος της στην σύγκρουση...
Λευκές καρδιές πάλλονται ρυθμικά στην αίθουσα αναμονής...
Καθώς ο αέρας φυσάει μακριά τα πεσμένα φύλλα των δέντρων κάποιο σκονισμένο πρωί φθινόπωρου...
Τα φιλιά μου στο χάος.
Άλεξ
ESTÁS LEYENDO
Άτιτλα
PoesíaΠοίηση Καθε ποίημα θα δημοσιεύεται μετά τα μεσάνυχτα. Βαρύ ... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη... Αφιερωμένο σε όλους εσάς που με στηρίζετε Εμπνευσμένο από το βιβλίο Chaos της @youcando-it και το βιβλίο Μαύρο της @xXxFrouxXx
