Οι ελπίδες ανασταίνονται κάθε που νομίζεις ότι πεθαίνεις.
Μέσα από τις στάχτες ξεπροβάλλουν θυμίζοντας σου την θερμή που απολαμβάνεις από τα καμμένα ξύλα που σιγοκαινε από χθες.
Ας μεθυσουμε από έρωτα.
Ας γιορτάσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο.
Μην τυχόν και στο αύριο θελήσουμε να ζήσουμε το χθες.
Μην τυχόν και λησμονήσουμε την ζωή και θελήσουμε την γεύση της ένα σκαλί πριν το θάνατο.
YOU ARE READING
Άτιτλα
PoetryΠοίηση Καθε ποίημα θα δημοσιεύεται μετά τα μεσάνυχτα. Βαρύ ... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη... Αφιερωμένο σε όλους εσάς που με στηρίζετε Εμπνευσμένο από το βιβλίο Chaos της @youcando-it και το βιβλίο Μαύρο της @xXxFrouxXx
