Olamaz! Okula yaklaşık yarım saat geç kalmıştım. Ceketimi giyip evden çıktım. Bu saatte minibüs olmazdı. Kestirmeyi kullanmazsam asla 2. derse yetişemezdim ama kestirmenin çok tehlikeli olduğunu biliyordum. Scottlar erkenden şehri dolaşmaya gitmişlerdi. Telefonuma baktigimda
10 Yeni Mesaj
yazısıyla karşılaştım. mesajlar Soffie ve Isabel dendi:
Grace nerdesin?
Seni bekliyoruz.
Kapıyı aç eve geldik.
Bisey mi oldu?
Evde degil misin?
Graceeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
.....
Yoluma devam ettim. Kestirmeye yöneldim. Biraz ileride 7-8 tane çocuk duruyordu. Aralarindan bir tanesi bana bakıyordu. Ayrıca çok... Sayabilceğim tüm mükemmeliyet kelimeleriydi .. Çocuk bana kaşlarıyla bir şey söylemeye çalışıyordu. Aslında kaslarıyla da söyleyebilirdi. Çünkü çok vardı.. Neyse . Çocuk bana gitmemi mi söylüyordu gelmemi mi? Anlayamıyordum. İlerledim. Diğer çocuklar beni görünce ıslık çalmaya başladı. Onları takmadan yürümeye devam ettim. Ama önüme geçtiler. Üstüme gelmeye başladılar. Bana bakan çocuk onlara durun gibi işaret etti ama durmadılar. Mükemmel çocukta en öndeki çocuğa yumruk attı. Ve bağırdı "Dur dedim gerizekalı". Benim yanıma gelip elimden tuttu ve beni götürdü. Onların görüş açısından çıkınca elimi çektim. Bana "İyi misin?" diye sordu. "Evet iyiyim. Teşekkür ederim." dedim. "Ben Joe" elini uzattı "Ben de Grace " dedim.
J: Istersen seni gideceğin yere bırakabilirim.
Ben: Olur. Okula gidiyorum.
Ona güvendiğim için ona nereye gittiğimi söylemiştim. Okulumun adını söyledim.
J: Gerçekten mi? Bende o okula gidiyorum. Yani kaydım o okulda.
Ben: Bir dakika sen her gün okula gelmeyen Joe Stawkin misin? Babası zengin olan. Senin sokakta ne işin var?"
Saygısızlık yaptığımı farkedip sustum. Joe güldü
" Evet ben oyum. Ve ilgisizlikten sokaktayım diyebilirim. Ama artık okula gelmeyi düşünüyorum. "
Ben "Neden ki ? Ne değişti? " dedim. O da bana baktı ve
"Mesela sen."
"Ben mi?"
"Evet sen. Hayatıma girdin."
