9. Bölüm

14 5 0
                                    


2 gün sonra...

(Derin)

Sonuncu gündü...  Bi gelişme var mı diye doktorun yanına gittim

– bir gelişme var mı.

–  Maalesef.. henüz yok.

– Peki onu görebilir miyim?

– Tabiki .

Doruğun odasına doğru yöneldim. 202 numaralı oda... Hiç umudum yoktu...
Kapı açtım . Her tarafta balonlar vardı. Geri geldim. Oda numarasına bidaha baktım. Doğruydu 202... Doruk yatağında yoktu. İlerledim balonların altında yazılar yazıyordu. Hepsinde
' beni affet' yazıyordu. Arkamı döndüm . Doruk ayaktaydı... Bana bakıyordu.

– Seni seviyorum  beni affeder misin? Dedi.

Bende ağlayarak

– evet . Dedim...

Sarıldım ona . O kadar özlemiştim ki onu.

Doruk 2 gün sonra taburcu oldu.

– Doruk. İstersen bende gelebilirim. Eve .

– Gerek yok. Dedi ama yardım istediği gözünden belliydi.

–Doruk sen istemiyorsan  benim evime gidiyoruz.

– Olmaz.

Nedenmiş o?

– Annen bizi sorguya çeker.

– Ben onu atlatırım.

– Tamam.

Eve geldik.

Anneme doruğun yaralandığını ve ona bakmam gerektiğini söyledim. Doruğu oturma odasındaki koltuğa yatırdım . Hizmetlimiz
Hacer ablanın yanına gittim.

– Hacer abla Doruk için Tavuklu çorba yapar mısın?

– Tabi yaparım kızım da o içerdeki çocuk senin neyin oluyor ?

– Sevgilim.

Hmmm. İyiymiş bende sizi yakıştırmıştım.

– Ayy Hacer abla alemsin.

Doruğun yanına gittim. Ona örtü vs. Getirdim. Üzerini örttüm .
Hemen uyudu.

Hacer abla çorbayı yapmıştı ama onu nasıl uyandırsam bilemedim.
Onu izliyordum birden konuşmaya başladı .

– Çok mu etkilendin?

– Hani uyuyordun?

– Bana çorba içirmek isteyen bi güzellik olduktan sonra 24 saat uyanık bile kalırım.

– çok konuşma iç su çorbayı aç ağzını.

üfff çok sıcak üfle şunu

– tamam tamam al

mmmm çok güzel .

– Kim yaptı?

– Hacer abla.

– Eline sağlık Hacer abla! Diye bağırdı

– Afiyet olsun Doruk!  Diye bağırdı Hacer abla.

Ve ben orda gülme krizine girdim...

Kim Bilir?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin