Verliefd Op Mijn Broer

2.9

"Charlotte?" Fluister ik. Ik zeg het niet hard. Ik denk eerst na. Als ik nu keihard Charlotte roep dan weten dat we elkaar kennen. We kunnen samen ontsnappen!

Charlotte kijkt even verbaasd als ik. Maar mijn naam zegt ze ook niet. Zou zij ook ontvoerd zijn? Ik loop naar haar toe en geef haar een hand. "We praten zometeen samen." Fluister ik. Ze knikt.

Ik weet nog de eerste keer dat we elkaar zagen, toen haatte zij mij. Nu moesten we elkaar helpen. Die vriend van Jaimy zag er veel minder lief uit dan Jaimy. Zou hij dingen met Charlotte hebben gedaan die ze niet wilde? Ik hoopte van niet. Charlotte had haar haar van rood weer terug gekleurd naar blond dat nu stijl lang haar hoofd viel. "Heey slet stel je eens voor aan mijn vriend Jaimy." Hallo dat zeg je toch niet? Zo behandel je haar toch niet? Ik durfte niks te zeggen tegen Jordan want anders zou hij wel wat tegen mij doen. Of Jaimy zou boos op mij worden.

Charlotte stond braaf op en liep naar Jaimy. Ze gaf hem een hand en ging toen weer op de bank zitten. "Hallo? Vraag je geen eens of onze gasten wat drinken willen!" Charlotte loopt naar de keuken zonder iets te zeggen. Ik loop achter haar aan naar de keuken.

"Charlotte! Hoe hij tegen je doet dat kan echt niet! Wat heeft hij allemaal bij je gedaan?" Charlotte kijkt me levenloos aan. "Veel." Zegt ze kort. "Maar waarom ben je niet gewoon bij Daan gebleven? Heb je de verhalen over Jaimy niet gehoord? Hij doet een week lang alsof hij van je houdt, en of hij je tijd wil geven voor dingen waar je nog niet klaar voor bent. Als je binnen een week niet doet wat hij zegt, verkracht hij je heel vaak, die twee weken daarna, en dan gooit hij je in een hoerenhuis. Hoe lang heb je met hem? Waarom ben je niet gewoon bij Daan gebleven? Hij hield echt van je, en hij is zoveel beter!" Charlotte kijkt me nu woest aan. Het komt voor haar over alsof ik zelf ben weg gegaan bij Daan. "Nee Charlotte, ik ben ontvoerd." Ik vertel haar het hele verhaal.

"We moeten hier samen uitkomen. Ik hou het niet meer langer vol bij Jordan, hij mishandeld me, verkracht me en hij is zo gemeen. Ik kan het niet langer meer. Als jij er niet was geweest om samen met mij te ontsnappen, dan had ik een andere oplossing bedacht." Ik ril. Zou ze dat echt doen? Dan moet Jordan wel heel gemeen zijn. Ik moet hier ook weg, want anders ga ik hetzelfde mee maken als Charlotte alleen dan bij Jaimy. Ik slik. "We moeten weg. Hoe moeten we dat in godsnaam gaan doen?" Charlotte haalt haar schouders op. "We doen zometeen of ik het huis wil laten zien, dan pak ik mijn spullen en gaan we ervan door in Jaimy's auto. We pakken messen uit de la oke?" Ik knik. Dit wordt heftig allemaal. "Maar eerst ga jij met Jaimy zoenen, pak je zijn auto sleutels en daarna vraag je aan mij of ik het huis wil laten zien." "Dat is het plan." We lopen naar de la en pakken allebij een paar messen. Ik verstop ze in mijn zakken en onder mijn shirt. Ik moet voorzichtig zijn geen verkeerde bewegingen maken, anders ligt mijn buik straks open. We lopen weer weg uit de keuken met het drinken. Ik ga naast Jaimy zitten. Ik laat mij langzaam tegen hem aanvallen en hoop dat hij mijn messen niet voelt. Dan druk ik mijn lippen op de zijne. Mijn hand glijd heel zachtjes zonder dat hij het echt voelt naar zijn achterbroekzak en daar vis ik zijn sleutels uit. Ik probeer de onopgemerkt in mijn bh te doen. Gelukt. Ik ga van hem af en open mijn ogen. Jaimy trekt mij weer naar zich toe en probeert me weer te zoenen. Ik moet er wel in mee gaan anders gaat hij iets vermoeden.

"Heey Charlotte wil je mij het huis laten zien?" Charlotte knikt en staat op. Ik loop achter haar aan de trap op. We lopen snel door naar haar kamer en ik help haar met alle spullen in haar tas proppen. We proberen zo stil mogelijk van de trap af te lopen. We openen de voordeur en glippen naar buiten. Maar ik sla de voordeur iets te hard dicht. Ik weet bijna zeker dat Jaimy en Jordan het gehoord hebben. Snel ren ik naar Jaimy's auto en ga erin zitten. Charlotte gaat voor het stuur zitten en gooit haar tas op mijn schoot. Ik gooi snel de sleutels naar haar toe en ze start de auto. We rijden naar achter van het grintpad af. Ik zie de voordeur open gaan en Jaimy en Jordan lopen woedend naar buiten. "Snel!" Schreeuw ik.

Jaimy en Jordan lopen naar Jordans auto en komen ons achterna. "Wat moeten we doen? Ze komen ons achterna!" Charlotte scheurt met een enorme vaart over het land weggetje. "Jordan en Jaimy zitten achter ons, en het duurt niet lang tot ze dicht bij ons zijn!" Ik kijk naar Charlotte die woedend naar voren kijkt. De bijt op haar lip en begint nog harder te rijden. Ik word er een beetje bang van maar ik zeg niks. Ik wil terug naar huis, terug naar Daan. Met mijn moeder praten en met Willem. En terug naar hoe het eerst was. Ik denk dat ik mijn moeder wel kan vergeven.

Ondanks dat Charlotte super hard rijdt, komen Jordan en Jaimy steeds dichterbij. "We moeten naar een stad ofzo, daar zijn mensen." Schreeuwt Charlotte. "Heb je een telefoon bij je?" Vraagt ze. "Nee die heeft Jaimy ingenomen." We komen bij een dorp aan, maar we rijden er gewoon door heen. "Het heeft geen zin om hier te stoppen. Hier lopen allemaal vrienden rond van Jordan en Jaimy." We houden ze nog redelijk op afstand maar het duurt niet heel lang meer voordat ze bij ons zijn. Dan is er een stoplicht. Gelukkig springt ie net op groen als wij aankomen. We rijden snel door. En het stoplicht springt weer op rood bij Jordan en Jaimy. Ik kijk achterom. Ze rijden met een volle vaart door rood. Maar dan komt er een vrachtwagen. Je hoort een enorme dreun.

Jaimy en Jordan zijn aangereden.

Ik blijf achterom kijken. Het laatste wat ik zie is Jaimy's gezicht. Zijn ogen zijn gesloten en er druipt bloed langs zijn gezicht.

Ik voel verdriet en vreugde.

Vreugde dat ik ben ontsnapt,

En verdriet omdat ik ergens misschien wel een beetje van Jaimy hield.