My Best Enemy turns to be My Lover (on-going)

Chapter 5: It's my fault.

Norwin’s POV

June 5, 20**

Excited na kong pumason this day, kasi mabubwisit ko nanaman si micah. Agad din pala napipikon yun, sarap pa sana nyang asarin kahapon kung hindi lang sya nag walk out. Hayaan na atleast na bwisit ko sya. Ano nanaman kaya magandang gawin ngayon sakanya… hmm… saka ko nalang pag iisipan, pag nasa school nako. Pagbaba ko sa may dining room nandun na ang dalawa ko kapatid, binate ko na din sila kasi nasa good mood ako…

Me: good morning ate, good morning bunso. *smile*

Ate: aba good mood ka yata ngayon kapatid…

Apple: oo nga kuya, anyaree sayo??

Me: wala lang, halika kain na tayo…

Ate: let me guest, inlove ka no?

Apple: what, may girlfriend na si kuya, yeyy pwede nako mag boyfriend…

(o.o) me (-.-!) ate (\^.^/) apple

Ate: apple ang sabi ko inlove, hindi ko sinabi na may girlfriend, ang layu naman nun.

Apple: ayy, oo nga no. sensya na excite lang… hihihi^^

Me: tss. Pag good mood inlove agad? At ikaw naman apple, ang bata bata mo pa yan na inaatupag mo, mag aral ka  ng mabuti… ewan ko sainyo maiwan ko na nga kayo…

Ate: kain ka muna bago ka umalis.

Me: sa school nalang ako kakain.

Ate: ok ikaw bahala, bye! Ingat…

Apple: ingat kuya tanga kapa naman… hihihi joke…

Me: bleh :P (takbo)

Pag dating ko ng school nakita ko agad si Kenneth. Linapitan ko sya at niyaya sa caf. para kumain.

Me: huy tara, punta tayong caf. hindi pa ako nag b-breakfast eh.

Kenneth: yan din sana sasabihin ko sayo eh, tara…

Me: tara!

Pakatapos namin kumain nag punta na kami sa room… lesson… lesson… lesson… hanggang mag lunch break na… nung lunch break nakita namin yung kaibigan ni micah, kaso hindi nya kasama si sungit.

Natapos na ang lunch break, uwian na rin naming hindi ko parin nakikita si sungit. Nakaka boring naman wala yung inaasar ko. Umuwi nalang ako at natulog na.

After 4 days hindi parin pumapasok si micah, natapos na and weekend hindi ko sya nakita. Monday na ngayon, nanjan naka yun? Tanong ko sa sarilin ko…

Pag dating ko ng school niyaya ko sa caf. si Kenneth. Pag dating namin sa caf. nakita namin yung bestfriend ni micah si “susy” ba yon?

Me: pare dun nalang tayo maki share ng table (turo kay susy) puntahan mo na ako nalang bibili ng foods.

Pagka bili ko ng food pumunta na rin ako dun sa table, bakit kaya mag isa to? Baka hinihintay nya yung bestfriend nya. Batiin ko nga…

Me: hi susy good morning.

Kenneth: pare hindi susy, suwency.

Me: ay sorry suwency pala hehe. *kamot ulo*

Suwency: ok lang, kain na tayo… (mabait pala itong kaibigan ni sungit eh, matanong nga kung nasaan ang kaibigan nya)

Me: ah suwency, nasaan yung kaibigan mo hindi mo yata sya kasama nung Thursday and friday? (bakit parang nalungkot sya nung tinanong ko yun).

Suwency’s POV

Norwin: ah suwency, nasaan yung kaibigan mo? (L pina alala pa nya, dapat ko bang sabihin sakanila yung nangyari kay bhest? Sabagay si norwin naman ang may kasalanan nun…)

Me: ah eh, ano kasi hindi kasi sya pumasok.

Norwin: ah bakit naman? Natatakot naba syang humarap sakin? Kasi alam nya na lagi syang maiinis pag kasama nya ko, tama lang yan wag na nya ako kalabanin. Para hindi sya naiinis, para hindi sya napapahiya. (bwisit tong lalake na to demonyo nga sya, ano kaya magiging reaction nito pag sinabi ko sakanya ang nangyari kay bhest)

Me: tama nga si bhest may pag ka demonyo ka nga… alam mo ba na dahil sayo naaksidente si bhest nung Wednesday? Kung hindi ka lang dumating nun hindi sya maasar, at kung hindi sya naasar sayo hindi sana sya aalis, at kung hindi sya umalis hindi sana sya naaksidente, hindi sana nabangga yung kotse nya sa concreat barrier, hindi sana sya nahospital,. At higit sa lahat nandito sana sya kasama ko… (T^T) *punas luha*

Norwin’s POV

Suwency: tama nga si bhest may pag ka demonyo ka nga… alam mo ba na dahil sayo naaksidente si bhest nung Wednesday? Kung hindi ka lang dumating nun hindi sya maasar, at kung hindi sya naasar sayo hindi sana sya aalis, at kung hindi sya umalis hindi sana sya naaksidente, hindi sana nabangga yung kotse nya sa concreat barrier, hindi sana sya nahospital,. At higit sa lahat nandito sana sya kasama ko… (T^T) *punas luha*

Me: (0.0) a-ano n-naaksidente s-sya?

Suwency: oo at dahil yun sayo. (takbo paalis)

Ano daw naaksidente sya dahil sakin? Oo nga tama sya kung hindi ko sya inasar nun hindi sya maaaksidente. Kasalanan ko lahat. It’s my fault!

Nung nalaman ko yun bilang kumirot yung puso ko. Para bang some part of me na guguilty, kasi alam ko sa sarili ko na ako talaga ang may kasalanan. Gusto kong mag sorry sakanya. Pero paano? Kaylangan ko ang tulong ng kaibigan nya. Mamayang dismissal kakausapin ko sya, ill beg for her help. Kahit ;lumuhod pako sa harap nya gagawin ko tulungan nya lang ako…

Nung dismissal na pumunta agad ako sa parking lot, dun ko nalang hihintayin si suwency. Nung nakita ko na sya, sinalubong ko agad sya, ang kaso nilagpasan nya lang ako.

Me: suwency tunlungan moko sa kaibigan mo. (pagkasabi ko nun tumigil sya sa pag lalakad at humarap sakin)

Suwency: anong sabi mo? (ay bingi)

Me: ang sabi ko tulungan moko kay micah, tulungan moko para mapatawad nya ako…

Suwency: sigurado kaba sa sinasabi mo?

Me: oo gagawin ko lahat para mapatawad nya ako… kaya tulungan moko…

Suwency: oh sige bukas papasok na sya. Mag plano kana ng gagawin mo, magkita kita tayo bukas ng lunch break sa may garden ng school ako na bahala sakanya…

Me: yes salamat suwency… bye!

Suwency: bye!

Pag uwi ko sa bahay tinawagan ko si Kenneth para tulungan ako sa plano ko bukas… nag hingi din ako ng suggestion kay ate, niloko pa nga nya ako na sino daw yung girl sabi ko nag papatulong lang sakin si Kenneth. Ok na ang plano ko, gagawin ko nalang bukas… gusto nyong malaman… hehehe secret muna malalaman nyo din bukas bleh… sa ngayon magsitulog nalang tayo… good night….

(a/n: another short UD… vomments everyone thank you.. *kiss kiss*)