Her Sweet & Greatest Revenge [COMPLETED]

Kabanata 13

Twink
Nagpalitan na ng bala, nasa likod ko si Danger. Nararamdaman kong nakangisi lang ito, bahala siya basta ang importante ay makalaban kami, kailangan din naming makaalis dito. Mahirap na mabulilyaso.

I pulled the goddamn trigger booom sapol , umagos ang dugo sa kanyang noo at di nagtagal ay natumba naman ito.

''Ang ho---''

Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin dahil mabilis na tumilapon papunta sa kanyang noo ang dagger ni Danger.

"Sapol!''

Nakangising sabi ni Danger , napairap nalang ako sa kanyang ginawa. Tagaktak na ang aking pawis.

*Baaaaaang , baaaaaang!!*

Agad namang natumba ang matabang lalaki na mukhang adik, nakatihaya ito at wala ng buhay. Nag-igting ang aking bagang ng makita ko ang isang kalaban na naghalungkat sa aking bag, sa sobrang galit ko ay niratratan ko na siya sa aking baril. Wag kasing pakialaman ang gamit ko.

Halos maubos na ang aking bala, malapit na ding maubos ang mga kalaban, halos lahat sila ay pinugutan ng ulo ni Danger. Kinuha ko ang Tommy gun ko kasi paubos na ang bala ng aking baril na ginamit.

Papaulanan ko sana ng bala yong lalaking nasa harap ng bigla akong yinakap ni Danger patalikod at binato niya ang kalaban gamit ang samurai niya, naguguluhan ako bakit niya iyon ginawa? He flashed his pearly white teeth. Sa ginawa niya pwede siyang mamatay pero he saved me from the hoodlum who's about to attack me.

I gave him the confused look, why did he do that ? I can handle my self I can slay that hoodlum in one bang.

"Dapat 'di mo iyon ginawa, muntikan kang mamatay don!''

Sigaw kong sabi sa kanya, cool parin siya, he heaved a deep sigh.

"Kung 'di ko rin naman iyon ginawa, baka ikaw ngayon ay may tama sa likod.''

Pero bakit ? We're not even close pero prinotektahan niya ako.

''Pero ikaw muntikan nang matamaan,''

Lumingon ito sa'kin at ngumite.

''Kasi mas mabuti pang ako ang matamaan kesa ikaw. Twink hangga't nasa tabi mo ako , just let me protect you,''

Si Danger na hambog ay poprotektahan ako ang gulo niya.

Tinalikuran ko siya at kinuha ko ang bag at lahat ng gamit ko, wala ng natira lahat sila tumba kumpyansa kasi sila. Akala nila 'di namin sila kaya.

''Tara na , umuwi na tayo bago pa may makakakita sa'tin,''

Feeling ko talaga may gustong manira ng plano ko kainis.

Kinabukasan

Nasa labas kami ng munisipyo nagkukumpulan ang mga tao, nagulat siguro. Halos marami-rami din ang napatay namin kagabi panira sila ng plano eh.

Nandito ang mga pulis at soco, nakaline up sa labas ng munisipyo ang mga patay na katawan ng mga tao galing sa loob. Hindi naman masyadong nakakadiring tingnan kasi nasa tamang supot naman sila. May mga chismosa din you know yong tagapaghatid ng balita tinatanong nila si Tanda I mean si mayor.

''Mayor Dagani, ano pong nangyari, bakit merong biglaang patayan dito sa munisipyo niyo?''

"Gusto ko mang sagutin ang mga tanong niyo mga kaigsuonan pero wala akong maisasagot , wala rin kasi akong alam kung anong nangyari biglaan to. Pagdating ko dito sa munisipyo ito na ang bumungad. Excuse me,''

Nagulat siya ? Mas lalo pa siyang magugulat sa gagawin ko , bago kami umalis kagabi inilipat nalang namin sa labas yong vid na ni-set namin kasi naman napakaselfish naman kung taga munisipyo lang ang makakaalam diba ?
Dapat lahat, nakakaenjoy kasing tingnan kapag lahat ang makakaalam.

Ano kayang magiging reaction niya sa gagawin ko. Hmmm may big screen sa labas ng munisipyo buti nalang at 'di ito natamaan ng bala kagabi hmm. Kinuha ko ang remote galing sa'king bulsa at pinindot ang green button. Umilaw ang malaking screen dahilan para mapahinto ang lahat sa kanilang ginagawa.

Nagsimula ng magplay ang video halos lahat ng tao ay nagbubulung-bulongan na, Joselito's eyes widen well mali siya ng kinalaban eh.

''Kaya pala , nong nag-apply ang aking anak bilang sekretarya mo ay kapag umuuwi ay nakatunganga lagi kasi naman pala punyetang mayor ka !!!''

Sabi nong lalaking medyo may kaedaran na, siguro isa ang mga anak niya sa mga nabiktima ni Joselito Herno.

''Yong anak ko naman namatay ng dahil sa depression , simula din kasi nong naging sekretarya mo siya ganon din ang nangyari so punyeta ano na ha !''

''Dapat nga hindi ka naging mayor dito kasi wala ka namang kwenta! Isa pa 'di ka taga rito , dili ka bisaya atay!''

Nagkakagulo na I think its about time na uuwi na ako sa apartment napahiya ko na siya yey patayan na mamaya. Oh well worth it then naman pala ang pagpapahiya ko sa kanya.

At least nalaman ng mga magulang ng naging sekretarya ni Joselito kung ano talaga ang mga pinaggagawa nito. At least nabigyan ko din sila ng hustisya.

Pumasok na ako sa kotse , hindi pa ako tapos kulang pa iyon. Alam kong makasalanan pumatay ng kapwa tao pero mukhang hindi naman sila tao eh animal sila.

Naalala ko ang mga sinabi sa'kin ng mama ko na hindi daw sagot ang paghihiganti hindi daw ito makakatulong pero para sa'kin nakakatulong ito , ito ang tumulong sa'kin para maibsan ang sakit na aking nadarama.

Hindi ko ito ginawa para sa sarili lamang , kundi para sa lahat ng linapastangan nila. Hindi lang ako ang nangangailangan ng hustisya madami kami, kaso mukhang ako lang ang may lakas ng loob para lumaban.

I used to be a jolly kid pero yon nga nawala iyon. Ang dami ko kasing na learnt na lesson sa buhay, oo marami. Hindi pweding mag stay tayo as a nice person aabusohin tayo kung ganon.

Kaya minsan kailangan din nating maging bad or ano pa jan para sa sarili natin. You should think yourself first before other people because we might not know na habang nagpapakabait ka sa kanila hinay-hinay ka nilang tinatraydor, just sayin' nasabi ko lang iyan base sa mga nangyayari ngayon.

''Ang lalim ata ng iniisip mo Twink?"

Tanong ni Danger sa'kin, masyado ba akong tahimik ?

''Malamang, nagiisip ako ng mala-astig na plano para mamaya,''

Napakunot ang kanyang noo, what anong mali sa sinabi ko ?

''You should take a rest Twink , masyadong rough yong mga nakaraang araw mo. Kailangan mo ding magpahinga , tao ka din napapagod.''

He said in a concerned tone, why is he like that? He sounds like a concern boyfriend. Umayos ako ng upo at tumingin sa kanya , I gave him a bored look.

''Rest? No way, maraming oras ang pagpapahinga pero ang pagpatay sa isang dimwitted na tao ay wala ng natitirang oras. Yes I admit I'm tired pero kailangan kong gawin to,"

Napabuntong hininga nalang siya, I'm tired Oo aaminin ko pagod na ako tao rin naman ako pero kailangan kong gawin to eh para sa pamilya ko at sa pamilya ng mga taong linapastangan nila. Pag natapos ko na ang misyon ko saka na ako magpapahinga hindi muna ngayon.