Chapter 2

32 4 0
                                        

A/N: Hi guys. (ω≦) How are you? I’m tired from all the activities I had today.

Well, wag na nating pahabain pa, let’s just read. Enjoy (~ ̄▽ ̄)~

-Otaku_Fan(_)

*****

After Classes

Robby’s P.O.V.

Time Check: 3:30

*kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnng*

“And that’s all for today class, have a nice day.”

“Goodbye and thank you, Sir Santos.” Sabay-sabay na paalam nang klase.

“Hay salamat naman at tapos na rin, you know classes are kinda boring too, right?” Sinisiko ako ni Steve habang naglalakad kami pauwi, natipuhan naming ngayon na maglakad eh.

“Yes, lalo na kapag Filipino at History class, especially MATH.”

“Hahaha, talagang madiin ang pagkakasabi mo ng math ah? Ang pangit pa dun ang kasama lang natin si room ay si Evans, eh diba di kayo magkasundo? Whatever, by the way Robby-boo, tara kain tayong merienda.” Yaya ni Steve.

Oo nga pala, si Evans lang yung kasama namin ni Steve sa room, pero yung pinili niyang upuan nasa pinakalikuran, ayaw niya kasing nakikinig sa lessons eh. Si Jules at Tom magkasama sa Class 4-B, tapos si Allen mag-isa sa Class 4-C.

“Oo nga bakit si Mr. Sungit pa kasama natin eh. Sure, saan?”

“At my house, my mom said that she would love if you will visit again. She also said she’d be preparing your favorite cakes.”

“Really, but it’s just last week since I last visited. Well, I kind of missed her too. How about tito?”

“Yeah, he’s at home, but he’s busy.”

“Oh I see, that clients again eh?”

“Yeah, it’s really bothering him. But he always finds a way to handle things, especially kung kasama yung workers  mo.”

“Oo naman, we never failed tito’s expectations.”

Habang naglalakad kami papunta sa Watson’s residence, nagkuwekuwentuhan kami ni Steve tungkol sa mga may gusto sa kanya. Nakakatuwa nga yung reactions niya to every girl that confessed to him eh.

“And then she was like, ‘please go out with me, I’ll be better than Robby!’” Tawa nang tawa ‘tong si Steve.

“Oh hell no, you know I’m the best, right? Riiiiiiggghht?”

“Of course, you’ll always be the best, wait not the best, the most amazing, at also the most brutal girl that I’ve ever knew.” Sabi ni Steve, sabay pat sa ulo ko, with that ever happy-go-lucky smile of him.

“Ay Steve, oo nga pala! About dun sa girl- *bam*

Aray ko naman! Apparently may nabunggo akong lalaki, I’m clumsy sometimes.

“Watch where you’re going!” Aba, nasigawan pa tuloy ako na wala sa oras.

“Sorry, hindi ako nakatingin sa dinaraanan ko.” Apologize ko dun sa lalaki, habang tinutulungan ako ni Steve na tumayo.

“You alright Robby-boo?” Concerned na tanong ni Steve.

“Yeah, thanks.”

Talagang nakakahiya na makabunggo ka ng isang tao habang nasa sidewalk kayo no, ‘di lang kaya kami yung tao. As he stood up, brushing away the dirt from his clothes, he glared at me. Kung nakakamatay lang yung tingin baka napatay na ‘ko nito. But after 5 seconds, I noticed his face changed from gloomy to somewhat flirty?

Just Like A RoseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon