Just Like A Rose

Chapter 5

A/N: What’s up? Nag-iisip ako if I'll make the main characters' meet-up as soon as possible or patatagalin ko pa.

Well whatever, you may start reading. :)

-Otaku_Fan(ಠ_ಠ)

*****

Robby’s P.O.V.

“Haaaaaayyyyyy.” Humikab ako while I was standing from my bed. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako kagabi. I was just laying on my bed, thinking about the happenings that time, then boom, bagsak. Tinignan ko yung wall clock ko sa room ko.

Apparently it is 6:00 in the morning, and it was quiet so I’m guessing na they didn’t listen to what I said na matulog nang maaga dahil may pasok pa tomorrow.

Nagstretch ako ng braso ko tapos medyo tumalon-talon ako para magising yung diwa ko. I put on my slippers then pumunta ako sa harap ng mirror. Damn my hair is a mess. Well, since maiksi lang naman yung buhok ko, mga shoulder level lang naman madali lang ‘to ayusin. I took the comb and started fixing my hair.

“Damn not only my hair is a mess, my face is also freaking scary.” Lumapit ako sa salamin then I started making funny faces. I dunno why pero I started laughing at my own face. Wow, thanks Robby. Now your brain thinks you’re a freaking idiot.

I stopped on what I’m doing tapos kumuha ako ng dalawang star-shaped hairpins para hindi nakaharang yung bangs ko sa mukha ko. I also fixed my face. When I said ‘fixed my face’, I meant na I slapped myself to make myself awake.

Biglang tumunog yung ringtone ng phone ko.

Lately I’ve been, I’ve been losing sleep

Dreaming about the things that we could be

But baby, I’ve been, I’ve been praying hard

Said no more counting dollars, we’ll be counting stars. Yeah we’ll be counting stars

Kinuha ko yung cellphone ko sa loob ng bag ko, tapos tinignan ko kung sino yung tumatawag. Tapos meron rin pala akong three missed calls. “Oh si Steve? Ano naman kayang kailangan niya ng ganitong kaaga?” Napakamot ako sa ulo tapos sinagot ko yung call.

“Hello? Kung naghahanap ka ng chocolates wala dito nun, okay?” Tumawa ako habang sinabi ko sa kanya yun. “Hey what’s up? Ang aga-aga pa ah. Bakit ka nga pala napatawag?”

“Damn Robby, alam mo naman na pagdating sa chocolates I will do anything. Well yeah, kanina pa nga ako tumatawag sayo eh.” Reply niya naman sa tawag. Mahilig na mahilig si Steve sa chocolate. I promise, kapag pumunta kayo sa room niya, meron pa siyang maliit na fridge especially para lang sa chocolates.

“Yeah napansin ko ngang may missed calls ako galing sayo. So, what’s the problem anyway?” Nakapamewang ako habang naglakad ako papuntang kama. Umupo ako tapos kinuha yung unan ko para ilagay sa lap ko, mas comfy kasi pag ganun eh.

“Well uhhh… About yesterday, I hugged you so suddenly. I was surprised."

"Teka, hindi ba dapat ako ang magulat dahil sa ginawa mo?" Etong si Steve minsan may pagkaweird din talaga.

"Wag ka ngang masyadong kumokontra diyan." Nagmamaktol yung voice niya sa phone. Natatawa naman ako kasi parehas kaming hindi morning-person, kaya dapat nga medyo moody pa kami ngayon.

"Ehem... Anyways I'm sorry for my actions. You're just too cute." Nahihiyang sabi ni Steve sa phone, siguro nagpapaikot-ikot 'to sa kama niya ngayon.