Mishandeld

Hoofdstuk 6

We gaan met de hele klas aan een tafel in de aula zitten en ik pak mijn laptop voor me. Mijn concentratie was helemaal weg, dus besluit ik om riverdale verder te gaan kijken op netflix. Hier was ik pas net aan begonnen, maar was nu al geweldig. Het hielp me om me af te sluiten van wat er om me heen gebeurde, waardoor ik me al snel beter voelde wanneer ik hier naar keek.

Als ik na een half uur om me heen kijk, zie ik dat meer dan de helft van de klas weg is, ik doe mijn oortjes uit en vraag waar ze zijn. "Lunchen." Antwoord Lisa, terwijl ze haar haren borstelt. Ik knik en zie dat Jake ook in de aula zit. Snel wend ik mijn blik af en zet ik mijn serie weer aan. 
Na 10 minuten besluit ik om mijn netflix af te sluiten en iets te gaan eten. Wanneer ik mijn trommel openmaak, wordt ik spontaan weer vrolijk, het doet me weer denken aan vanmorgen, dat alles goed komt en dat ik waarschijnlijk uit huis geplaatst wordt. Hoe vervelend de afgelopen jaren ook waren geweest, ik wist dat er altijd een einde aan zou komen en dat heeft me dus ook altijd geholpen in de moeilijkere periodes. Na tien minuten komen de klasgenoten die weg waren, weer terug en ik besluit om mijn spullen alvast op te ruimen. Ik pak mijn telefoon erbij en zie dat ik weer een berichtje heb van Jake. Ik kijk naar hem, maar hij zit niet meer op de plek waar hij net zat.

'als je er over wil praten, hier is mijn nummer, 06********.' Stuurt hij naar me. Ik besluit om toch maar een appje te sturen. 'Hey' Begin ik mee. Als snel krijg ik een 'hoi' terug. 'Kan ik je zo even spreken?' Stuur ik met pijn en moeite terug.
Als mijn ouders hier achter zouden komen, zou ik een nog groter probleem hebben en zou het ze niks interesseren of ik nou wel of niet naar het ziekenhuis moest voor dat onderzoek. Ik hoopte dat hij zo snel mogelijk tijd had, dan zou ik hem alles uit kunnen leggen en uitleggen dat niemand erachter mocht komen, wat er ook zou gebeuren. 'ja hoor, ben over een uurtje klaar, tot hoe laat heb jij school?' Antwoordt hij uiteindelijk terug. Ik zucht opgelucht maar ook zenuwachtig tegelijk, ik kijk vlug op mijn rooster en zie dat ik nog 1, 5 uur sport en spel heb. 'Ik nog 1,5 uur.' Stuur ik terug. 'Waar heb je als laatste les? Kom ik daar dan wel heen.' Stuurt hij terug. 'Sport en spel, maar we gaan denk ik naar de gymzaal, neem mijn spullen dan wel meteen mee. Kom jij dan richting de gymzaal over 1,5 uur?' Stuur ik terug.

"Renske, ga je mee?" Vraagt Max, ik kijk hem verbaasd aan en zie dan pas dat iedereen al naar het lokaal is gelopen. Ik stop mijn telefoon weg en pak mijn spullen. Ik wil richting het lokaal lopen, maar Max houdt me tegen. "Weet je zeker dat het gaat? Je ziet er slecht uit.." Vraagt hij aan me. "Bedankt." Geef ik als antwoord, "nee.. nee.. zo bedoelde ik het niet." Zegt Max, ik leg mijn hand op zijn schouder en zeg dat het echt wel gaat, "je moet je niet teveel zorgen maken. Komt goed." Voeg ik er nog aan toe, daarna lopen we samen naar het lokaal. "Kom snel naar binnen, we gaan zo naar de gymzaal, wil eerst even de absentie controleren en ook alvast uitleggen wat we gaan doen." Ratelde meneer Wijnhoven aan een stuk door. Max en ik kijken elkaar lachend aan en gaan naast elkaar in de klas zitten. 

Na ongeveer een half uur was meneer Wijnhoven klaar met de absentie en de uitleg en dus gingen we zoals afgesproken naar de gymzaal. Ik nam mijn spullen gelijk mee naar beneden, wat de hele klas eigenlijk ook deed aangezien dit ons laatste uur was. In de gymzaal gingen we verschillende spellen doen met betrekking tot het thema van die les en dat was zomer. We gingen trefbal doen, maar je moest perse op de blauwe mat blijven er lag, dat was namelijk het zwembad waar je in zat.

Na een uur verschillende spellen te hebben gedaan, was de les eindelijk voorbij, we ruimden nog even de materialen op en toen mochten we gaan. Ik pakte mijn spullen en liep als laatste de gymzaal uit. Ik pakte mijn telefoon en had een appje van Jake. 'Kom er zo aan.' Stuurde hij zo'n minuutje geleden, sluit mijn telefoon weer en besluit om nog even naar het toilet te gaan. "Renske, fiets je mee? We gaan nog even naar Manon om te vragen hoe het in het ziekenhuis is gegaan." Zegt Moniek tegen me, "nee ik moet meteen naar huis, wens haar maar beterschap!" Zeg ik terwijl ik de deur van het toilet op slot maak. Wacht eens even... Denk ik bij mezelf, ziekenhuis? Manon was toch gewoon ziek? Vraag ik mezelf af. Snel pak ik mijn telefoon en lees ons gesprek van vanmorgen terug, ze stuurde letterlijk: 'ik kom vandaag niet naar school, ben ziekjes...' Ik stop mijn telefoon weg en laat het erbij, ik zou haar straks als ik terug ben uit het ziekenhuis nog wel appen.