Mishandeld

Hoofdstuk 24

Alles wat meneer Driessen vertelde ging langs me heen. Ik kon me totaal niet concentreren het liefst zou ik naar huis toe gaan, maar ook dat ging allemaal niet. Ik werd gek van dit leven, waarom konden mijn ouders niet gewoon voor me zorgen zoals alle andere normale ouders deden. En vervolgens kwam ik dan ook nog een terecht bij rare jongens die ook niet helemaal spoorden.

Na de les van meneer Driessen volgden nog meer lessen waarbij ik niks mee kreeg van alle lesstof. Tijdens de leswisselingen hoopte ik dat ik niemand tegen zou komen. De kleine pauze bracht ik samen met Manon door op de toiletten. 

Na de kleine pauze hebben we weer 2 uurtjes creatief en daarna grote pauze. Als we naar creatief toe lopen vraagt Manon of het wel met me gaat. Ik knik afwezig en we lopen het lokaal binnen. Wilma staat er al klaar voor en als iedereen zit vertelt ze ons vrijwel meteen dat we aan de opdracht mogen beginnen.

Manon pakt haar jas en vraagt aan me of ik het wel red, ik knik van ja en Manon verlaat het lokaal. Iedereen verlaat langzaam het lokaal en ik zie dat ik uiteindelijk alleen over blijf met Sophie. Ik vraag me af of ik haar moet helpen, maar dan zie ik dat Wilma er al heen loopt met het blad waar de opdracht op staat. Ik pak mijn spullen en verlaat dan ook het lokaal. 

Ik kijk op mijn horloge hoe laat het is en zie dat het 11 uur is. Om kwart voor 1 moesten we weer terug komen naar het lokaal dus besluit ik om een wekker te zetten op die tijd. Ik kijk of ik nog berichtjes heb en zie dat Jake nog heeft gevraagd of alles wel goed gaat met me. Ik klik het berichtje weg en loop richting de gymzaal. Ik zie dat er niemand in de buurt is en dus kijk ik of ik de deur open is. Toevallig is de deur ook nog echt open en dus stap ik zachtjes naar binnen hopend dat ik niemand tegen zou komen. 

Als ik op de plek ben waar ik foto's zou gaan maken pak ik weer mijn telefoon en leg ik mijn tas op een van de tafels. Ik zie dat ik een gemiste oproep heb van Jake en dat hij me weer wat gestuurd heeft. Ik kijk naar de melding: 'Renske, je hebt creatief nu toch? Zal ik de deur even voor je open komen maken? Tot zo' stuurt hij me. Ik kijk hoe laat hij dat naar me gestuurd heeft en als ik zie dat het bijna vijf minuten geleden is, pak ik snel mijn spullen en loop ik weer naar de deur toe. Net als ik naar buiten wil lopen zie ik dat Jake om de hoek komt. Snel loop ik weer terug naar binnen en verstop ik me achter een van de kasten die er staat. 

De klink gaat omlaag en ik hoor Jake fluisterend vragen of er iemand is. Ik houd mijn adem in als hij voorbij loopt en als hij ver weg genoeg is loop ik snel weer naar de deur toe. Ik maak de deur open en loop zo snel als ik kan weg richting een van de kleedlokalen. Ik hoor Jake zijn telefoon overgaan en als hij opneemt zegt hij meteen "ze is er niet". "Nee ik weet het ook niet, ik heb haar vandaag ook nog niet gezien." Ik blijf even staan om verder te luisteren. "Hopen dat ze dat doet dan." Zegt Jake dan nog ik hoor hem weer mijn kant op komen en snel loop ik een kleedlokaal binnen. De klink van de deur schiet uit mijn handen en de deur gaat met een knal dicht. Snel loop ik verder naar binnen en hoop ik dat Jake niet zal komen. Natuurlijk hoor ik zijn voetstappen al meteen dichterbij komen. Ik loop het toilet binnen en sluit me daar dan op. 

Als ik Jake zijn voetstappen niet meer hoor open ik de deur en loop ik zo snel mogelijk weg van de gymzaal. Ik pak mijn telefoon en bel Manon op terwijl ik voorzichtig door de gang loop. Ze neemt meteen op en vraagt of het met me gaat. "Ja, het gaat wel, waar ben je?", vraag ik snel aan haar. "Net bij de apotheek hoezo?", antwoordt ze. "Oke, ik ga toch wel met je mee, ik kan dit niet langer. Wacht je daar op me?", vraag ik terwijl ik sneller begin te lopen. "Ja is goed, tot zo!", zegt Manon nog en dan hang ik op. Zo snel als ik kan loop ik richting de uitgang van de school, maar dan net als ik de deur opengemaakt heb, zie ik Jake en Jens buiten staan met hun vrienden.
Een paar vrienden roken een sigaret en ze lijken diep in gesprek te zijn en dus loop ik zo stil mogelijk verder. Natuurlijk kan ik nooit ongezien voorbij lopen en roept Jake mijn naam. Ik doe alsof ik hem niet hoor en loop snel verder, helaas komt Jake naar me toe gerend en pakt mijn pols zachtjes vast. Ik draai me naar hem om en kijk hem vragend aan. "Wat is er?", vraag ik terwijl ik mijn boosheid in probeer te houden. Ik zie dat Jens met z'n vrienden ons in de gaten houden en ik kijk Jake nog steeds vragend aan. "Wil je praten over gisteren? Je was best boos namelijk en ik wil geen ruzie met je.", zegt Jake tegen me terwijl hij me nog steeds vast heeft. Ik schud mijn hoofd, "Daar had je over na moeten denken voordat je hieraan begon.", zeg ik tegen hem terwijl ik me omdraai om weer weg te lopen. Jake versterkt zijn greep en draait me weer terug. "Luister eens goed, je hoeft niet bij me weg te lopen en je weet dat dat ook niet kan. Dus praat nu met me en anders dan zorg ik dat we het ergens anders doen.", fluistert hij in mijn oor terwijl hij om zich heen kijkt om te kijken of er mensen komen. Ik schud mijn hoofd en fluister boos dat hij me los moet laten.

"Renske, kom je?", vraagt Manon aan me en meteen laat Jake me los. Ik draai me om naar Manon en knik dankbaar naar haar. Zo snel mogelijk loop ik naar haar toe en geef haar een knuffel. "Net op tijd, dankjewel!!", fluister ik in haar oor. Ze knuffelt me terug en we lopen verder. Ik kijk hoe laat het is en zie dat het al kwart voor twaalf is. Manon en ik hebben beide geen zin om verder te werken aan de opdracht en dus besluiten we om in het park te gaan zitten en dan om half een weer terug te lopen richting school.

"Vertel, wat was er aan de hand?", vraagt Manon terwijl we op een bankje gaan zitten. "Ik heb de opdracht uitgevoerd in de sporthal en ik ging daar net dus heen. Het probleem is alleen dat Jake weet welk uur ik aan die opdracht werk en ik dus in de gymzaal ben. Hij appte me dat hij me wel wilde helpen aangezien hij een tussenuur had. Toen heb ik me verstopt en gewacht totdat hij weg was. Daarna heb ik jou meteen gebeld, maar toen ik buiten kwam stond hij daar dus met Jens en andere vrienden. Hij wilde perse met me praten anders zou hij ervoor zorgen dat we dat ergens anders wel deden en toen kwam jij...", leg ik aan haar uit. "We moeten ervoor zorgen dat je niet alleen bent en zeker niet op school. Thuis, red je het daar wel?", vraagt ze. Ik knik en zeg dat Casper en de rest er ook meestal wel zijn. "Oke, maar als ze er niet zijn, dan moet je naar mij komen. Oke?", zegt Manon. Ik knik en zeg dat het misschien verstandig is om de klas te gaan vertellen dat ik in een pleeggezin woon. Manon zegt dat dat misschien wel het beste is en dat ze me er best wel mee wil helpen wanneer het even niet lukt. 

We besluiten om terug te lopen naar de school om te vragen aan Wilma of ik mijn verhaal met de klas mag delen....