Mishandeld

Hoofdstuk 19

Ik knipper met mijn ogen en zie Jake bezorgd bij me zitten. "Wat is er?", vraag ik terwijl ik rechtop wil gaan zitten. "Ssshht, rustig, je bent net flauwgevallen. Je kunt beter even blijven liggen.", zegt Jake terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. "Wat doen we hier dan?", vraag ik als ik zie dat we in het hok zijn bij de sporthal. "Weet je dat niet meer? Je was hier foto's aan het maken voor een opdracht en toen ben je flauwgevallen.", vertelt hij me. Ik wist dat het niet waar was wat hij zei, maar besluit om er niks van te zeggen en gewoon te doen alsof het waar is wat hij zegt. 

Ik hoor de deur open gaan en voetstappen onze kant op komen. Ik kijk Jake verbaasd en een beetje angstig aan. Als ik Jens zie, weet ik zeker dat het verhaal wat Jake me vertelde niet klopt. "Wat doe jij hier?", vraag ik aan Jens terwijl ik rechtop ga zitten. Ik zie dat Jake me tegen wil houden, maar ik negeer hem, net als de vlekken die voor mijn ogen verschijnen. 

"Ik heb Jens gebeld.", zegt Jake. Ik kijk hem vragend aan, "ja, ik wist niet wat ik moest doen en dus heb ik Jens maar gebeld. Misschien kan hij iets doen.", vertelt hij verder. Ik knik en sta langzaam op. "Bedankt, maar het gaat wel weer.", zeg ik terwijl ik mijn spullen pak.

"Renske, het lijkt me beter als je naar huis toe gaat.", zegt Jens terwijl hij mijn arm vastpakt. "Raak me niet aan!", zeg ik bozer dan dat ik het bedoelde. Maar als ik ergens geen zin in had was het wel dat geheimzinnige gedoe van ze. Het klopte van geen een kant wat ze zeiden, maar wat het echte verhaal was, daar zou ik nog wel achter komen. Ik zie dat Jens schrikt van mijn reactie en Jake legt zijn hand op de schouder van Jens. "Laat haar maar even.", zegt hij. 

Ik kijk op de klok en zie dat de les bijna voorbij is en dan zou ik dus naar Jake zijn huis gaan. Misschien kon ik daar antwoorden vinden wat er nu precies allemaal speelde. "Ik ga even naar mijn les en dan zie ik je wel op de parkeerplaats, oke?", zeg ik tegen Jake terwijl ik doe alsof Jens er niet is. Jake knikt en ik loop terug naar het lokaal.

"Hey Renske! Waar ben jij geweest? Gaat alles wel goed?", vraagt Manon aan me. "Hey, ik was nu net even naar het toilet. Is het gelukt met de foto's?, vraag ik verder aan Manon. "Ja met de foto's is het wel gelukt, maar weet je zeker dat het gaat. Ik zag namelijk dat je niet goed was geworden ofzo, maar precies op dat moment kwam meneer Driessen en die wilde me iets vragen. En toen ik naar je toe wilde komen, was je ineens al weg..", legt Manon me uit. "Huh? Hoe bedoel je niet goed geworden?", vraag ik aan haar. "Ja, je kwam van het toilet af en het ene moment stond je nog met Jake en Jens te praten en het andere moment waren jullie alle drie ineens verdwenen. Ik heb je nog gebeld en berichtjes gestuurd, maar ik kreeg geen reactie..", zegt Manon een beetje teleurgesteld.. "Sorry! Ik heb inderdaad niet meer op mijn telefoon gekeken... Nadat ik flauw was gevallen, ben ik eigenlijk vrijwel meteen even buiten een luchtje gaan scheppen met de jongens.", lieg ik terwijl ik haar verontschuldigend aankijk. 

"Dames, is het bij jullie ook gelukt?", vraagt onze docent. We knikken en ik bedacht mezelf dat ik nu toch wel weer geluk had gehad, maar dat het nu echt niet langer zo ging.

Ik zou Manon moeten vertellen, over alles, thuis en waar ik nu woon, mijn twijfels over de twee jongens. Maar dit was niet het moment, eerst zou ik zelf meer moeten weten over wat er precies gebeurd is. Dat zou ik uit kunnen gaan zoeken bij Jake thuis. "Manon?", zeg ik als ik zie dat Manon weg wil lopen. "Zullen we morgen anders afspreken? Gewoon even bijkletsen over alles?", vraag ik aan haar. "Morgen kan ik niet, maar overmorgen wel, doen we dat wel, oke?", vraagt Manon. Ik knik glimlachend naar haar en geef haar een knuffel. 

"Goed gewerkt dames en heren, jullie kunnen gaan!" Zegt de docent. Ik trek mijn jas aan en loop samen met Manon naar buiten toe. "Ik ga met de auto, ik zie je morgen wel weer!", zeg ik tegen Manon terwijl ik zwaaiend naar de parkeerplaats loop. "Tot morgen!", roept Manon nog naar me.