Mishandeld

Hoofdstuk 18

"Gaat het weer?", vraagt Jake terwijl hij het flesje weer terug in zijn tas doet. "Ja, het gaat wel weer.", zeg ik tegen hem terwijl ik hem dankbaar aankijk. Ik pak mijn telefoon en kijk hoe laat het is. We zijn een half uur verder en dat betekent dat Jake nog een half uur tussenuur heeft en ik nog anderhalf uur heb om de foto's te maken en een verhaal erbij te verzinnen.

"Maar ik denk dat ik nu echt aan mijn opdracht moet gaan werken...", zeg ik terwijl ik op sta en mijn telefoon tevoorschijn haal. Jake kijkt me weer bezorgd aan en ik zie dat hij op staat. "Renske, je moet echt wat rustiger aan doen. Het gaat nog niet beter met je, ik weet niet wat je hebt, maar ik zie het aan je.", zegt Jake terwijl hij mijn handen vast pakt. Ik schud mijn hoofd en zeg dat het prima gaat. "Maak je geen zorgen, het gaat prima. Je kan weer gewoon naar je vrienden toe als je wil. Ik moet hier toch nog wat foto's maken en dan sluit ik het hier wel af.", zeg ik tegen hem terwijl ik mijn handen uit de zijne haal. 

"Ik heb nog een half uur, dus ik blijf nog wel even. Misschien kan ik je nog wel ergens mee helpen ofzo.", zegt hij terwijl weer op de tafel gaat zitten.

Ik knik kort en begin met het maken van de foto's. Ik besluit een paar foto's met flits te maken en een paar zonder flits. Ik zou namelijk eerst foto's gaan maken en aan de hand van de foto's zou ik er een verhaal bij gaan verzinnen. Jake helpt waar het nodig is en ik geniet van de stilte die er is.

Als ik denk dat ik genoeg foto's gemaakt heb van deze ruimte kijk ik hoe laat het is en zie ik dat we ondertussen alweer twintig minuten verder zijn. "Klaar?", vraagt Jake als hij ziet dat ik mijn telefoon in mijn broekzak stop. "Ik denk dat ik nog een paar foto's in de gymzaal ga maken, je weet wel, waar de materialen staan. Is ook wel leuk om dat dan van verschillende perspectieven te doen. Dan kan ik ze daarna gaan uitsorteren en er een verhaal bij verzinnen.", leg ik aan Jake uit. "Is goed, ik loop nog wel even mee dan.", zegt hij terwijl hij opstaat en zijn spullen pakt. Ik knik en loop naar de deur. Jake maakt hem op slot en samen lopen we naar de gymzaal. 

In het materialenhok maak ik nog een paar foto's. "Als je het niet erg vindt, ga ik nu dan maar naar mijn les gaan.", zegt Jake na tien minuten. Ik knik en hij geeft me een kus op mijn wang. "Doe rustig aan.", fluistert hij nog in mijn oor. 

Als Jake weg is, valt het me pas op hoe donker en hoe stil het eigenlijk is.  Na nog ongeveer 10 minuten foto's te hebben gemaakt hoor ik een harde klap. Van schrik laat ik mijn telefoon vallen en zo snel als ik kan loop ik naar de deur van het materialenhok. Ik duw tegen de deur, maar hoe hard ik ook duw, ik krijg hem niet open. Op slot, iemand had dus de deur op slot gemaakt, zonder dat ik het gemerkt had. Ik probeer nog een keer de deur open te maken, maar wat ik ook doe, het helpt allemaal niet.

Ik adem diep in en uit en zo kom ik weer tot rust. Ik weet dat Manon in het bos is en dat alle andere klasgenoten ook weg zijn. Uiteindelijk besluit ik dan toch maar Jake te bellen, hij weet precies waar ik ben en hij heeft vast wel een sleutel. 

Jake neemt niet op en dus besluit ik om Jens toch maar te bellen. Hij neemt vast wel op, denk ik bij mezelf. "Hey, alles goed?", vraagt Jens meteen wanneer hij opneemt. "Ik heb eigenlijk een probleempje... Ik was bij het materialenhok van de gymzaal foto's aan het maken voor een opdracht van school, maar nu heeft iemand de deur op slot gemaakt. Zou je misschien kunnen komen, zodat ik hier uit kan komen?", vraag ik meteen aan hem. "Ik kom eraan.", zegt hij en hij hangt meteen op. Vreemd.. Denk ik bij mezelf, maar hij komt  in ieder geval. 

Na nog geen vijf minuten hoor ik gerommel bij de deur en als de deur open gaat zie ik Jens daar staan. "Dat was snel?", zeg ik tegen Jens terwijl ik hem vragend aan kijk. "Hoezo?", vraagt hij aan me. "Nou we zijn nog geen vijf minuten verder en je bent er al. En hoe kom je eigenlijk aan de sleutel? Normaal gaat er toch een conciërge mee?", zeg ik nog steeds verbaasd tegen hem. "Ik ben er nu toch? Dus kom je mee?", vraagt Jens geïrriteerd aan me. "Het was maar een vraag hoor.", zeg ik lichtelijk geïrriteerd terwijl ik terugloop naar het lokaal waar ik les heb zonder om op Jens te wachten.

"Hey, waar ga je heen?", vraagt Jens terwijl hij rustig aan komt rennen. "Naar de les.", antwoord ik terwijl ik verder loop. Hij pakt mij pols vast, ik trek me los en wrijf over mijn pols heen. De blauwe plek op mijn pols deed nog steeds veel pijn en ik draai me naar Jens om. "Wat is er?", vraag ik aan hem terwijl ik duizelig begin te worden. "Je liep ineens weg, dus ik kan beter aan jou vragen wat er is.", zegt hij terwijl hij me doordringend aan kijkt. "Er is niks.", zeg ik terwijl ik weer misselijk begin te worden. "Dus ik ga nu naar het toilet en dan zie ik je thuis wel.", zeg ik terwijl ik weer naar het toilet 'ren'.

Weer komt alles er uit en ik zucht diep. Ik weet dat Jens in de gaten heeft dat het niet goed met me gaat en dus spoel ik meteen door, drink ik wat water, pak ik een kauwgum en loop ik uit de toiletten. En ja hoor, Jens staat op de gang op me te wachten en loopt meteen naar me toe als ik de gang op kom gelopen.

"Je kunt zeggen wat je wilt, maar het is nu echt beter als je naar huis gaat. Hoe vaak heb je vandaag al overgegeven?", vraagt hij aan me, ik kijk naar de grond en zeg niets. "Dat bedoel ik, dus Renske wees alsjeblieft even verstandig en ga naar huis.", zegt Jens terwijl hij me bezorgd aan kijkt. "Heb jij geen les ofzo?", vraag ik aan hem. "Jawel, maar dit is belangrijker.", zegt hij terwijl hij me doordringend aan kijkt. 

"Wat is er belangrijk?", hoor ik iemand vragen. Ik draai me om en zie Jake staan, hij kijkt van Jens naar mij en weer terug. "Wat doe jij hier?", vraag ik hem verbaasd. "Je had me gebeld dus ik kwam je zoeken waar je was gebleven en wat er was maar blijkbaar heb je het druk genoeg.", zegt Jake terwijl hij me vragend aankijkt.

"Er is niets. Ik was even naar het toilet geweest en ga nu weer naar de les en dat zou Jens ook moeten doen.", zeg ik tegen Jake. "Dus als jullie het niet erg vinden, ga ik nu weer naar mijn les.", vertel ik Jake en Jens. Ik draai me om en net als ik weg wil lopen wordt het zwart voor mijn ogen.