FLOWER ACADEMY

LOP: The School

Come in!

Pumasok naman ako sa loob.

Your Ms. Samantha right?

Yes! Am i. Tipid kung sagot.

By the way I'm Ms. Jessica Tuazon. An Air Flower user. By the way this bed is your's. Sabay turo sa puting kama na may designs na snowflakes and that one is mine. Sabay turo sa plain white bed.

Then, just read the policies and do and don'ts at the bulletin board. Sabay turo sa maliit na board sa may sala.

Okay! Thanks ate Jessica.

Your welcome. If you need my help dont hesitate to approach me. Okay?

Okay,!

Lumabas na siya ng silid dahil may gagawin pa raw siyang importante sa labas.

Inayos ko muna ang mga kagamitan ko at saka mga damit. May nakasabit naring mga damit sa koredor at uniforms. Kulay maroon stripe skirt and white upper shirt. For activities they have formal dress and etc. In training they have a combat shoes, red colorless pans and white shirts with school logo at the left side.

Maya-maya pa ay may kumatok sa pinto.

Whos that?

Its me, Samantha?

Come in ! The door is open.

Okay!

Pumasok siya sa loob at may hinila-hila na isang babae.

Samantha this is Susana Matias. One of the Top students here. Shes also a water flower user.

Iniabot ko ang aking kamay sa kanya sabay pakilala at inabot niya naman ito sabay ngiti.

Napakaganda niya kulay blue ang kanyang buhok , maputi ang kutis at isa pang nakakamangha ay ang kulay ng kanyang mga mata kulay asul ang mga ito na parang kasinglinaw ng tubig.

Excuse me guy's, pinatawag ako ng mga kasamahan ko kaya i need to go sabay kumpas ng kamay.

Nakakamangha na talaga ang mundo ngayon napaka hightech na. Gamit lang ang mind link ay kaya ng makareceive at makagawa ng minsahe. Samantalang noon ay kailangan pang ipahatid sa mga kawal ang mga mensahe.

Samantha!

Bakit Anabell?

May gagawin kaba ngayon?

Wala naman!

Maari ba tayong mamasyal at maglibot sa buong paaralan.

Okay lang naman sa akin.

Yehey! Hali kana! Sabay hila sa kamay ko.

Isinara muna namin ang pinto saka umalis na. Sa totoo lang kasi ay hindi ko pa nasilayan ang kabuuan ng paaralan dahil sa hiya ng aming kapalpakan. Nakakahiya kayang malaglag sa lupa at kulang nalang ay ibaon na kami sa harap ng mga mag-aaral.

Saan tayo mauna?

Ikaw bahala!

Huminto si anabell ng masilayan niya ang kabuuan ng paaralan sa may bintana ng dormitory malapit sa stairway.

Wow! Ang ganda! Sabay naming sabi.

Abot tanaw namin ang napakalawak na paaralan. Napakalaki nito halos dalawampong (20) iktarya ng lupa ang sukat ng buong paaralan. Napakatayog ng mga building na akalain mo kasing laki ng mga mall o lampas pa. Napapalibutan ito ng ibat-ibang klase at kulay ng mga bulaklak. May mga giant flowers, medium at small pa na sukat na mas lalong nagpapaganda sa paaralan. Ngunit ang mas nakakamangha pa sa paaralan ay ang malaking fountain sa harap na dumadaloy sa mga halaman at bulaklak. May mga rebulto rin at statwa malapit rito.

Dahil excited si Anabell ay tumatakbo ito pababa ng stairway. Hindi manlang ako niyaya na bumaba. Ganyan na ba talaga ang panahon ngayon. Basta basta ka nalang iwan ng walang paalam.

Dahil tuluyan na nga akong kinalimutan at iniwan ni anabell ay tumakbo nalang ako para habulin siya sa baba.

May mga makakasalubong akong mga mag-aaral na paakyat ng hagdan. Para silang prince at princess kung manamit. Hindi ko sila pinansin at nagpatuloy parin ako sa pagtakbo. Binilisan ko ang pagtakbo pababa ng hagdan. Dahil hindi tumabi at nagbigay daan ang isang lalaki ay nabundol ko siya at sumobsob ako sa dibdib niya at nahawakan ko pa ang maliit niyang boobs. Ang tigas ng dibdib niya siguro matcho ang taong to.

Nilingon ko ang kasamahan niya na walang emosyon at tahimik lang na nakatingin sa amin. Paglingon ko sa perfect niyang mukha ay nakita ko ang mga mata niyang walang emosyon na nakatingin sa akin. Kulay purple ang mga ito. Hindi ko alam kung galit ba siya o hindi.

Keep away your hands in my chest! Directa niyang sabi.

Dahil sa lakas ng boses niya na may halong galit ay bigla akong natauhan at binaba ang mga kamay.

So-sorry po! Agad kung sabi.

Wala parin siyang emosyon na nakatingin sa akin. Kaya yumuko nalang ako sa hiya. Sa tingin ko ay siya ang leader ng kasamahan niya dahil lahat sila ay tahimik na nagmamasid lang sa amin. Sino ba talaga ang taong binangga ko.

Maya-maya ay umalis na siya. Habang sinabihan naman ako ng kasamahan niya ng " are you okay?" sinabihan ko nalang siya ng okay lang ako kahit na ramdam ko parin ang takot at galit sa sarili ko.

Dahil tuluyan na nga akong iniwan ni Anabell ay bumalik nalang ako sa itaas at pumasok sa silid.

Saan na kaya ang babaeng yon sigurado akong aliw na aliw yon ng hindi ako kasama.

Pagpasok ko sa silid ay agad akong lumapit sa malaking bintanang salamin at pinagmasdan ang kabuuan ng paaralan at ang paglubog ng araw.

Kumuha muna ako ng pagkain sa refregerator at saka kumain habang pinagmasdan ang mga alitap-tap na patay sindi ang ilaw sa malawak na gabi. Nagbibigay ilaw ang mga ito sa paligid at ang nakakamangha pa ay ang gumagalaw na mga giant flower na naglalaglag ng light balls na lalong nagpapaliwanag ng lugar.

Maya-maya ay may kumatok sa pinto at pumasok na si ate Jessica. Halatang pagod ito dahil dumiretso na sa kama.

Dahil mas lalong lumalalim na ang gabi ay isasara ko na sana ang pinto ng may nakita ako maliit na papel. Pinulot ko ito at binasa.

I really..really... really....sorry my friend kung naiwan kita. Gaga kasi itong kaibigan mo sa katangahan at kabaliwan kinalimutan ka manlang. Sa totoo lang friend sorry talaga hayaan mo babawi rin ako. Nagpapadala lang kasi ako sa emosyon ko ngayon...

By: Anabell subrang tanga

Dahil sa ipinadala niyang sulat ay mas lalo ko pa siyang naiintindihan.

Nagawa niya pang magpatawa sa kabila ng kanyang pag-iwan. Siya nga talaga si Anabell. Ang anabell na isang tapat at mabuting kaibigan.

Tuluyan ko ng isinara ang pinto saka pinatay ang ilaw sabay higa sa kama.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Susunod na ang next chapter!

# vote and comment are highly acceptable.

Gracias!