Aynı Yolda

Konser Hazırlıkları

1

Okulun müzik bölümünde çalışacaktık. İlk olarak ikimiz de sıra ile şarkı söylemiştik. Çok heyecanlıydım ve çok utanıyordum. O ise sesimin çok güzel olduğunu her defasında tekrarlayıp beni motive etmeye çalışıyordu. Müsaade isteyip dışarı çıktım bir ara. İrem'i aradım:

-İrem, ben çok heyecanlıyım.

-Tatlım sakin ol. Nasıl gidiyor ?

-O iyi gittiğini söylüyor ama ben işte...

-Duru kendine güven. Her şey çok güzel olacak.

-Tamam şimdi kapatmam gerek.

Odaya döndüğümde:

-Ben sana sormadan pizza söyledim ama sever misin ?

-Neden olmasın. Mola verdik o zaman ?

-Bana kalsa hep seni dinlemek isterim. Bundan sonra en büyük hayranınım. Yani dinleyici olarak.

Çalışmamız devam ettikçe ona daha çok alışıyordum. Hatta yemekten sonraki geçen süreyi anlamamıştım bile. Birlikte şarkılar seçiyor, birbirimizi dinliyorduk. Hatta ben hatta yaptığımda şakalar yapmaya, gülmeye, eğlenmeye başlamıştım.

Ali:

-Saat bayağı geç olmuş. İlk günden yordum seni.

-Benim halimden memnunum merak etme.

Ali:

-Bırakayım mı seni ?

-Ben giderim, teşekkür ederim yine de.

Ali:

-Çalışma günlerini ne zaman diyoruz ?

-Ben hafta içi öğle 12'de işe gidiyorum. Eğer sabahları sana uyarsa ?

Ali:

-Tamam süper. O zaman yarın seni yurdun önünden alıyorum. İtiraz kabul değil.

Odaya girdiğimde iki meraklı oda arkadaşım beni süzüyordu. Bütün gün beni merak ettikleri, şimdi de sorguya çekecekleri her hallerinden belliydi.

İrem:

-Sen mi başlarsın konuşmaya biz mi soru yağmuruna tutalım?

-Biraz dinlenseydim ama...

Ayşe:

-Sonra dinlenirsin. Haydi başla.

-Çok güzel çalıştık. Ali çok yardımcı oldu sağ olsun. Çok eğlenceli geçti.

İrem:

-Hmm demek eğlenceli. Yani sen artık çocuğun yanında gülebiliyorsun. Büyük bir adım.

-Dalga geçmesene. Yarın sabah işten önce de çalışacağız. Ben erken uyuyacağım.

Ayşe:

-Kaç bakalım sen bizden kaç...

2

Hafta sonuna kadar aynı tempoda çalışmaya devam ettim. Ali ile iyi anlaşan iki arkadaş gibiydik artık. Onunla zaman geçirmekten keyif almaya başlamıştım. Artık iletişim kurmakta zorlanmıyordum. Yaptığı şakalara dakikalarca güldüğüm oluyordu. Odaya döndüğümde farkında olmadan hep Ali'den bahsediyordum. İrem ve Ayşe de o kadar üzerime gelmiyordu artık. Aralarında anlaşmış olmalılar diye düşünüyordum. Ali'nin yardımları ile oldukça ilerleme kaydetmiştim. Hala içimde büyük bir korku olsa da ilk günkünden daha iyi hissediyordum. Bunda Ali'nin verdiği güven oldukça fazlaydı. Söyleyeceğimiz şarkılar belliydi artık. Onlarla uyanıyor onlarla uyuyordum. Bu hafta içinde kızlarla çok az zaman geçirebilmiştim ama onlar bana hiçbir zaman bozulmadılar. Söz verdikleri gibi hep yanımda oldular. Ben erken uyuyayım diye onlar da erkenden uyudular. Sabahları erkenden uyanıp kahvaltılarda beni yalnız bırakmadılar. Hatta İrem konser için benim kıyafetimi hazırlamıştı bile. Tabii benim dolabımdan pek uygun kıyafet bulamayınca kendi dolabından seçim yaptı. Ayşe de her seferinde sınava giriyormuşum gibi dualarla gönderdi beni.