My Guardian Angel

Bonus Chapter - Seeing

[Kenji's Memory]

May bestfriend ako since childhood, well actually, since we were born.

Dahil sa mag-bestfriend din ang mga papa namin, hindi maiwasan na mag-bestfriend din kami.

Makulit sya, matigas ang ulo, medyo clumsy, at kailangan mo syang bantayan dahil hindi mo alam kung anong gagawin nya.

Para syang little sister, na kailangan mong alagaan lagi. Sanay na ako na mag-alaga, dahil panganay ako sa tatlo kong kababatang kapatid na babae, and it makes no different kung aalagaan at turing ko sya na little sister ko.

Kahit magkasing edad kami at pareho pa kaming panganay, tinuturin ko parin sya na little sister ko at tinuturin nya naman ako na kuya nya.

Inaamin kong cute sya pero kahit kailan hindi ko sya tinuring o tingnan na mas higit pa kesa sa kababatang kapatid.

Pero habang tumatagal, habang lumalaki kami, paunti unti, nababago ang tingin ko sa kanya. Pero dahil bata pa kami, hindi ko alam ang tawag ng 'tingin' na iyon.

"Ken-Ken!!"

"AAAH!" Nagulat ako, at muntik pa akong matumba sa pinag-uupuan ko.

"Ano ba yan Ken-Ken??!! Ilang beses na kitang tinatawag dyaan, hindi ka naman sumasagot!!" Tapos nag-pout pa sya, halatang nagtatapo sya sa akin.

"Haha sorry, may iniisip lang ako, bakit mo pala ako tinatawag??"

"Ito oh!" Tapos pinakita nya sa akin ang sketch book nya, she sketched a mother bird with her five baby birds in a nest, while the mother bird is feeding her babies.

"Wow! Habang tumatagal gumagaling ka ah, mukha na itong totoo"

"Talaga?!!" Saying it while her eyes are sparkling with happiness, she's so cute, "pero amateur parin ako kung i-compare mo sa mga professionals" and then feel a little bit sad.

I pat her head and she suddenly look at me, "ano ka ba, dyaan kaya nagsimula ang mga professionals, hindi naman agad agad magaling na sila noh, lagi din sila nagpa-practice para gumaling sila, kaya ikaw din kailangan mo lang mag-practice"

"Oo tama ka Ken-Ken, kailangan ko lang mag-practice upang gumaling pa sa pagdo-draw ko" and she smiled me sweetly. She's so cute ~ <3

Pero...

"Di ba ilang beses na kitang pinagsasabihan na hwag mo na akong tawaging Ken-Ken" tapos ginulo ko na lang ang buhok nya.

"Hoy tama na! Oo na naiintindihan ko, hindi na kitang tatawagan na Ken-Ken!!" At hininto ko na ang paggugulo ko ng buhok nya, "grabe naman to, para tuloy akong bruha!!"

"Hahaha tama lang yan sayo hahaha"

"Nnnmmmm..." >3< *pout*

"Hwag ka nga magganyan, hindi ka cute" kahit ang sarap sarap kurutin ang mga pisngi nya hahaha.

"Ikaw talaga Ken-Ken ka!!" Tapos sinugod nya ako, at sya naman ang gumulo ng buhok ko, pagkatapos nyang gawin yon, tumakbo na lang sya bigla, "yan bagay na sayo Ken-Ken *bleehhh!!*"

"Ikaw!! Humanda ka sa akin pag na huli kita" at naghabulan na kami.

Mga bata pa kami at wala kaming mga problema, ang mga buhay namin ay tumatakbo lang ng normal at lagi kaming masaya sa bawat sigundo ng aming buhay.

Pero hindi talaga maiiwasan ang mga pagsubok kahit anong edad ka.

"Papa!! Hwag ka na umalis, dito ka na lang!!" Umiiyak ang 8 years old na Albert habang yakap yakap nya ang mga binti ng Papa nya.