02.01.2018r.
Drogi przyjacielu!
''nowy rok - nowych 365 szans na szczęście.''
Oh, co za pieprzenie. To po prostu kolejne 365 dni bez ciebie, nie mam żadnych szans, aby cieszyć się.
Cały świat jest tak popieprzony, dlaczego musiał akurat ciebie zabrać? Byłeś (jesteś) najwspanialszym człowiekiem jaki żył na tej ziemi.
Oni powiadają, że wiara czyni cuda lecz czy oni sami wierzą w swe słowa?
Moja wiara poszła nadarmno. Wierzyłem, że zostaniesz przy mnie jednakże odszedłeś, a oni i tak pusto wpajają swą wiedzę o wierze.
Nasza wiara polega tylko na podtrzymaniu w życiu, wierzymy w różne rzeczy, aby przeżyć. Wierzymy w szczęście choć nic nam nie wychodzi; wierzymy w człowieka, a i tak wiemy, że to nadarmo, bo co będzie to będzie ; wierzymy w istoty nadprzyrodzone, boimy się ich lecz wiemy, że jedyne istoty jakich powinniśmy się bać to my sami; wierzymy w coś co wiemy, że nic nie zmieni.
Zastanawiałeś się kiedyś dlaczego ludzie wierzą w religię? To wszytko dlatego żeby podtrzymać swoje życie, wierzą w coś co i tak nigdy nie nadejdzie lecz uparcie chcą zachować to w sercu wierząc, że to przyniesie im lepszy dzień.
Wierzyłem tylko w to, że przeżyjesz i co? Nic. Po co wierzyłem jak i tak Cię już tu nie ma.
Chciałabym wybieg na ulice i wykrzyknąć, że wiara nie czynni cudów, bo zabrała mi Ciebie jednak nie mógłbym tego zrobić. Wiem, iż wiara jest dla większości naszego społeczeństwa nadzieją na lepsze jutro lecz to takie mylne dziadostwo.
Wiara nie czyni cudów, wiara podtrzymuje przy życiu.
Oh, koniec tych wywodów i tak nic nie zmienię. Jestem po prostu zakochanym głupcem, który nie radzi sobie że stratą ukochanej osoby. Zbyt bardzo mnie to boli, bym przeszedł przez to bez bólu. Mam wielki ból egzystencjalny i nie wiem jak się to pozbyć, to wszytko jest za mocne jak na mnie.
Chciałbym dołączyć teraz do Ciebie. Jeszcze trochę, nabiorę odwagi i spotkamy się. Obiecuję, będziemy znów razem.
Twój kochany.
Nie pytajcie się co to jest, bo ja sama nie wiem...
