Long Time Crush

Chapter 10 (Presence of Her)

-NICOLE POV-

Ako si Nicole Tan, mula ako sa isang mayamang pamilya. Lahat ng gusto ko ay nakukuha ko. Lumaking sanay na wala yung parents sa tabi, lagi na lang silang busy sa trabaho at madalas silang nasa ibang bansa. They just give me the things that i need and i want para pangbawi sa akin. Kulang ako sa tinatawag na "Atensyon". Gusto kong maramdaman yun sa kanila...

Nakuha ko naman... naramdaman ko naman... yung tipong nasa iyo ang atensyon... hindi nga lang sa magulang ko... sa mga kaklase ko.. sila ang nagbigay ng atensyon sa akin.. :(

I gain some friends and suitor. Lagi akong muse at nilalaban sa mga contest. Nagkaroon din ako ng Best friend named Josh.

Hindi nawala ang atensyon nila sa akin hanggang maka graduate kami sa elementary. It makes me complete and happy.. kahit kulang ang parents ko sa pagbibigay ng atensyon sa akin, nandyan naman ang mga kaklase ko para punan ito...

But then... Akala ko ang elementary ay parehas lang sa high school.. nagkamali ako.. mas maraming pagbabago ang mangyayari sa buhay mo.. hindi pwedeng ikaw lang lagi ang nangunguna.. marami kang makakalaban.. Bukod sa ibang iba ang mga kaklase mo noong elementary ka, ibang iba din ang mga ugali nila!!

Spoiled brat kung tawagin nila ako. Only Josh knows everything about me.. alam nya ang mga kulang sa pagkatao ko and he never fails me para matulungan ako sa mga bagay na pinoproblema ko.

I take it worst when i have that day.. the day when i heard things that make me feel pained and... scared. Ayokong mawala yung atensyon sa akin.. i feel down.. because of one person pwedeng mawala yung atensyon na bumubuo sa akin... :(

Angelica Mae Dela Cruz. tinandaan ko ang buong pangalan ng taong pwedeng umagaw ng atensyon ng mga tao sa paligid ko. it was my first day in high school ng gustuhin kong makuha ang panibagong atensyon  ng bago kong mga kaklase so.. i do everything! pati na ang magpapansin.. and i gain it.. tapos sa isang iglap!?

Suddenly, One day.. i won. nawala ang lahat kay Angelica. i feel great dahil sa nangyari. pero may naging kapalit ang pagkapanalo kong iyon.. nawala ang best friend ko sa akin... si Josh.. :/

I was too busy making some things to get some attention and i did'nt realized that i hurt so many people arround me just to get that stupid attention! bakit ang tanga ko.. i really hate myself.. napakababaw ko.. napakawalang kwenta.. self-centered! Lagi kong sinasabihan ang iba na isip bata sila pero mas isip bata pala ako kaysa sa kanila.. :(

*FLASHBACK*

"BAKIT!" i shout her habang hawak hawak ko ang duguan nyang katawan.. mahina yung pulso nya..

"IKAW! tulungan mo ako! wag ka lang dyan manood! kailangan na syang dalhin sa hospital!!!" binuhat namin si Angel at isinakay sa kotse nya..

"Hey Angel.. Wag kang mamatay! Bakit mo kasi ako niligtas! ako dapat ang duguan ngayon!!! :(" i tried to wake her but then, nothing happend.. i just fooling myself.. i know.. she's in danger.. tears is flowing.. i feel down..

"Can you please hurry!!" Ang dami ng dugo.. Punong puno na ang mga kamay ko...

Pagdating sa hospital ay agad naman syang inasikaso..

Ako dapat yun.. Maybe if i don’t have any earphones in my ear i will heard the car... At sana si Angel... Bakit nya ako niligtas.. bakit... kahit kailan hindi ko sya ginawan ng magandang bagay.. ngayon... bakit ang bait nya...:(

katatawag ko lang sa parents ni Angel.. nakuha ko yung phone nya sa bag nya.. while scanning her contacts, i saw Kevin name.. i realized, maybe i need to tell him what happend to Angel since parang best friends sila..