KÜÇÜK DAĞ EVİ

7. BÖLÜM "KIZ"

Yağmur ve şimşek sesleriyle beraber uyandım. Hava henüz karanlıktı. Daniel 'i kontrol etmek için yatağın ucuna doğru gittim. O yoktu. Etrafıma bakındım. Odada değildi. Yine bir çılgınlık yapmasından korktuğum için onu aramaya karar verdim. Yavaşca yataktan doğruldum. Ses çıkaran zeminde dikkatlice ilerledim. Kapıdan geçip koridora çıktığımda korkudan altima yapmak üzereydim. Koridorun en ucunda bir kız. Bana doğru kosuyor. Hemen kapıya yöneldim. Açmak istesemde açamadim . Kız daha da yaklaşınca merdivenlerden aşağıya koşmaya başladım. İkinci katta Daniel'ın gövdesine çarpmamla çığlık atmam bir oldu.Daniel işaret parmağını ağzıma değdirdi ve sessizce " şşşş korkma ben burdayım." dedi. O an tüm korkumu unutup ona sarıldım. Ona bağlılığım git gide artıyordu. Yavaşça geriye doğru çekildiğimde yüzüme beş santim yakınlıktaydı. Büyülenmiş gibi ona bakıyordum.

"Seni seviyorum." Dedi ve beni öptü . Merdivenden çıkmaya başladı. Odaya vardigimizda tişörtünü çıkardı. Sonrada benimkini. Belkide o benden hoşlanmıyor düsüncesi bir anda beliriverdi aklimda . Sadece burda kaldığımız zaman boyunca gideremediği yalnızlığını gidermek istiyordu. Onu üzerimden itip "dur!" dedim. O ise hiç oralı olmadı. ''Seni istemiyorum!" diye bağırdım. Sinirlendiğini hissedebiliyordum. Bana kötü bir bakış attı ve doğruldu.

Tisortünü  giymeye başladı . Ben ise hala aynı vaziyette oturuyordum. Bana kötü kötü bakarak giyiniyordu. Onunla burada bir seyler yasamak istemiyordum. Çünkü onun beni sevdiğinden emin olmam lazimdi. Son bakisi atip gitti.

Tek tek üzerimi giyerken ağladım. Çünkü ne onu kaybetmek istemiyordum . Giyinince kafamı yastiga koyup düşünmeye başladım. Bir anda aklıma dank etti. KORİDORDAKİ KIZ! Daniel yüzünden unuttuğum kız bir anda aklıma gelince korktum. Yorganı iyice üzerime çektim. Bir yanım; hemen şimdi hiç kimseyi beklemeden çekip gitmeyi... Diğer yanım ise; Evde kalmamı söylüyordu.

  Evde kalma fikri aklıma daha çok yatmıştı. Ama o kız beni çok korkutmuştu. Kim o ? Nerden geldi ? Bu sorular beynimi tirmalarken bir ses duydum. Bu aynı düşen bir cam sesine benziyordu. Ella da bu sesle birlikte kalktı. "neler oluyor?" dedi "bilmiyorum" diye yanıt verdim. İkimiz beraber kapıya doğru baktık. Ayağa kalktım. Sakince kapıyı açıp baktım. O kız kapımızın önündeydi. Ella kendini tutamayıp çığlığı bastı. Kızın elinde kırık bir şarap şişesi vardı ve sanki bir yeri kanıyor gibiydi. Kapıyı kapattım. Kilidini aradım ama yoktu. Tek çareyi yatakları kapıya dayamakta buldum. Ella yatakta oturmuş ağlıyordu. " sende yardım edersen belki ölmekten kurtuluruz!" diye bağırdım. Korkak adımlarla yaklaşıp yardım etti. Kız kapıyı iyice zorluyordu. Bir süre sonra kapıya vurmaktan vazgeçti ve sesler kesildi. Ama henüz ne Ella'nın ne benim kapıyı açmaya cesaretimiz yoktu. Bu yüzden olduğumuz yerde beklemeye devam ettik. Beklerken tek düşündüğüm Ella 'nın da o kızı gördüğü ve benim deli unvanindan kurtulduğumdu . " sende gördün değil mi ?" dedim. Bana "evet ama bu gerçek olamaz kafayı mi yedik ?" diye sordu. Hayır anlamında kafamı salladım. Kafasını yere dikip düşünceli düşünceli bakındı. Aniden kapı tekrar tekmelenmeye başlandı. "benim ben Daniel açın kapıyı !" korkumuz kısa sürdü. Gelen Daniel dı. Yüzüne bakmaktan çekiniyordum. "iyimisiniz bir şeyiniz var mi ?" dedikten sonra kollarını açıp sarıldı. İlk önce şaşırdım ama sonra bende ona sarıldım.

Ella " bilmiyorum farkindamisiniz ama burada bir şeyler dönüyor" dedi . Kollarimizi ayırıp Ella ya baktık. Daniel "neler oluyor ? Neydi deminki çığlıklar ?" dedi olanları anlattim ama Daniel de bize inanmadi.Ella " sen bu olaylar olurken nerdeydin? " diye sordu. Daniel bana baktı. Utancımdan kıpkırmızı olmuştum. Bozuntuya vermeden "mutfağa biraz su içmeye gitmiştim." dedi Ella inanmış gibi görünmese de uzatmadı suan daha önemli meseleler vardı. Ella durdu durdu "gidelim" dedi. Daniel buna karşı çıktı "Leo ve jack daha gelmedi" dedi bende "aynen" diyerek onu destekledim. Ella oflayarak kendini yatağa attı. 3 gündür bu evdeyiz ama jack ve Leo dan haber yok. Arabayı tekrar bulabildilerse notu da görmüş olmalılar. Neden gelmediler acaba diye düşünüp durdum . Yorgunluk beni yiyip bitirmişti. Bu yüzden yatağıma yattım. Herkes yatinca ışıkları kapattik. Karanlık tavana bakarken bu günü gözden geçirdim. O kızdan oldukça korkmama rağmen bu evden gitmek istemiyordum. Daha doğrusu bir şey buna engel oluyordu. İstemememin bir nedeni de Daniel dı. Ben bunları düşünürken karanlık gitmiş yerini aydınlık almıştı. Saat sabahın 6 sını gösteriyordu. Biraz olsun bu evden çıkmayı hava almayı istedim. Belkide gündüz bu isteğimi gerçekleştirebilirdik. Biraz hava almak hepimize iyi gelecekti . Belki Leo ve Jack i de bulurduk. Bir süre sonra Daniel ve Ella da kalktı. Fikrimi onlara söyledim. Onlar da kabul ettiler. Hepimizin morali bozuk olduğundan açlığı dert etmedik. Hazırlanıp merdivenden aşağı indik. Ev sahibiyle karşılaşmadık. Haber vermek için onu arasakta bulamadık. Bir not bırakıp bahçeye çıktık. Bahçe karanlıktı. Ağaçlar yüzünden güneş girmediğini düşünüp devam ettik. Sağ tarafimizdaki mezarlik çok ürkütücüydü. Daniel'in koluna girip ormanda yol almaya devam ettik. Arabayı uzaktan görebiliyorum. Kapısı kapalı ve aynı bıraktığımız gibiydi. Daniel arabanın içinde birilerinin olabileceğinden önden gidip baktı. Pencereden bir süre bakıp bize döndü. Çok şaşırmış görünüyordu. Ne gördüğünü sorduğumuzda cevap vermedi.