Geslacht

Hij

OMGGG HEEEEL erg bedankt voor de reads!! ik ben al een tijdje niet meer op wattpad geweest en ook niets meer geschreven en ben jullie erg dankbaar voor de getallen die omhoog zijn geschoten.
Hier is weer een hoofdstukje voor jullie, sorry dat het zo lang duurde. xx

PS Sorry voor de scheldwoorden.

POV Rik

Met weer een blauwe plek op zijn rug rende ik huilend mijn huis uit. 'Kom terug mormel!!' Mijn vader was woedend. En waarom? Wist ik maar eens waarom. Ik had een tas met eten en drinken gevuld en was snel weg gerent. Ik hoor zware voetstappen achter me. Snelle maar zware voetstappen. Ik keek even achterom. Mijn vader rende me tierend achterna. Ik sprintte weg en de afstand tussen ons werd iets groter. Snel spurtte ik de hoek om. Richting de supermarkt. Tuurlijk stond Daan daar weer met zijn groepje. ''HEEUY RIKKIE, WEER OP DE VLUCHT VOOR JE LIEVE PAPPIE!'' Ik haat hem. Mag je zoiets zeggen over familie? Vast wel, of in iedergeval, I REALLY DONT CARE! Gelukkig had mn vader mijn freerun lessen niet opgezegt. Nu kwam het moeilijkste van alles. Via het bankje in mijn boom komen. Ik bleef rennen en trok een sprintje, sprong  om het bankje, de leuning en greep de tak vast en trok mezelf op. Snel gooide ik de tas op het plateau wat ik gecreeërd had een tijd geleden en ging uitgeput in de rieten stoel zitten. Ik hoor iets tierends aankomen. 'Rot kind waar zit je, ik weet je te vinden!!' Jawel hoor, mijn vadertje liep onder mijn boom door. Ik hield mijn hart vast. Ik zag mijn vader de straat uit strompelen. Die had ik overleefd.

Na een minuut of vijf kwam er een meisje onder de boom op het bankje zitten. Het leek alsof ze uitrusste van iets. Toen er in de verte brommertjes dichterbij kwam keek ze geschrokken om zich heen. Ik verschoof mijn voet een beetje. En tuurlijk viel er weer een eikeltje naar beneden. Precies op haar hoofd. Ze keek naar boven. Ik versteende, ze mocht me niet zien. Ze pakte haar telefoon erbij. Toetste wat in en ik hoorde geluiden. Goed te horen natuurlijk. 'Jessie asjeblieft, kom terug.' Voicemail 2: 'Jessie please.' 'Jaa Jessie kom terug, kunnen we je van dichtbij bewonderen.' 'Kut Jim, hou je bek. Zo praat je niet over mijn vriendin!' Voicemial 3 'Ey kuthoer, we weten je te vinden. Als je niet snel terug komt..' 'Kay Geef verdomme mn telefoon terug.' Die stem, de stem van die jongen, dat is Daan. Is zij.... Dat kan toch niet. Waarom zou zij op zo'n rotjoch als Daan vallen. Zij is niet de enige die voor zijn mooie praatjes zijn gevallen. De brommertjes kwamen steeds dichterbij. Ze werd er steeds onrustiger van. Opeens stond ze op. Liep een stukje van het bankje af en trok een  sprintje. Ze deed hetzelfde als ik. Alleen zij was niet zo sterk als ik, ookal zeg ik het zelf. Ze greep de tak vast en begon tegen de boom op te lopen. ''Laat mij je helpen.'' Verbaasd keek ze naar boven. Haar ogen zijn echt prachtig blauw. ''Graag.'' antwoordde ze. Er verscheen een prachtige glimlach op haar gezicht. Ik trok haar omhoog, het ging best easy. 'Heel erg bedankt.' Zei ze. 'Geen dank.' 'Gooide jij net die dingen op mijn hoofd?' Ik  kreeg een rood hoofd. 'Ja, sorry daarvoor.' 'Geeft niet.' Ze keek even rond. Het leek wel een boomhut. 'Wat is dit?' Vroeg ze verbaasd en bewonderend. 'Dit is een plaats waar ik vaak kom op tot rust te komen als het me thuis te veel wordt.' Legde ik uit. Ik ging op mijn stoel zitten. Beschijden ging ze op het plateau zitten. ''Kom hier zitten.'' Ik klopte naast me op de andere stoel. Voorzichtig ging ze naast me zitten. ''Misschien moet ik je dit niet zeggen maar, ik heb je voicemail berichten gehoord. En een stem kwam me vreselijk bekend voor.'' Ze keek me verbaasd aan. ''Daan.'' ''Hoe. Wat..Hoe ken je hem?'' Ik keek even naar beneden. ''Hij is jammer genoeg mijn neef. Ben jij zijn vriendinnetje?'' Ze ging iets meer onderuit gezakt zitten. ''ZIjn neef... Geinig.. Ik weet niet of ik zijn vriendinnetje nog wil zijn. Hoe hij net deed had ik niet van hem verwacht.'' ''Dan ken je hem niet goed genoeg.'' ze draaide zich naar mij toe. ''Ik ben Jessie.'' Ze stook haar hand uit. Ik pakte hem aan. ''Ik ben Rik.'' Ik schudde de hand vriendelijk.