Geslacht

Emotioneel

-PointOfView- Jessie

Toen ik het park uit liep, begon ik te sprinten. Ik wilde Rik zo snel mogelijk Whatsappen. Ik viste onder het rennen de huissleutel alvast uit mijn broekzak. Er zaten een paar sleutels aan de bos, ik wist nooit welke het was. Ik probeerde alle sleutels een voor een uit. Eindelijk had ik de goeie sleutel. Ik gooide de deur open en stormde naar binnen. Ik merkte dat ik heel nodig moest plassen. Vlug naar de WC. Op de WC Whatsappte ik Rik. Damm, ik moest opschieten.

Ik rende met een rotvaart de trap op naar mijn slaapkamer. Ik was een paar seconde in mijn kamer en toen vloog de deur open. ''Waar the fu zat jij! Ik heb je overal gezocht!'' Linda was kwaad, maar ook ongerust. Ze had die ongerustte blik in haar ogen die ik maar zelden had gezien. ''Ik heb geen tijd om alles uit te leggen, het is uit met Daan, ofja ik vindt dat. Uitleg komt later ik zweer je Lin. Ik moet nu zo snel mogelijk deze puinhoop in mn klerenkast duwen.'' Linda keek me niet begrijpend aan. ''Wat is dit voor onzin? Komt de koning soms lang ofzo?'' Ik liet een lachje ontsnappen. Had ik beter niet kunnen doen. ''Jij gaat nu gvd alles uitleggen. Waarom die haast? Waarom is het uit met Daan? Waarom moet je opeens opruimen? Waar the fu heb je uitgehangen?'' De vragen spookte door mijn kop. ''Rustig Lin. Ik heb alleen in het park gezeten. Balend van de asshole acite van Daan. Daar ontmoette ik Rik. Daar heb ik dus de hele middag uitgehangen. We hebben gepraat enzo. Ik heb haast omdat Rik zo hier naartoe komt om me iets te geven. Zo nu weet je alles. Die dumbass actie leg ik strakkies wel uit jah?'' Linda keek me met grote ogen aan. ''Uhm.. Oké?'' Blijkbaar snapte ze dr helemaal niks van. Boeien, ik leg het later wel uit, zoals ik nu al voor de derde keer zeg.

-PointOfView- Rik

Ik heb me nog nooit zo zenuwachtig gevoel. Met een trillende vinger drukte ik op de bel. Wat was dat een irritant geluid zeg. De deur werd een paar seconde later opengedaan. ''WIE IS DAT JESS?'' Jessie legde een vinger op haar lippen. ''EEN VRIEND MAM!'' Ze pakte mijn hand vast. Jessie trok me een beetje meer naar binnen. De zenuwen waren nog steeds aanwezig. Blijkbaar zat haar moeder in de keuken. Jessie liep snel door de keuken. Ik liep voorzichtig achter haar aan. Ik probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Alsof haar moeder me dan niet zou zien ofzo. ''Jessie, stel je me niet even voor aan je vriend?'' Voorzichtig liep ik op haar moeder af en stak mijn hand uit. Ze schudde hem vriendelijk terug. ''Rik.'' Zei ik. ''Aleyna.'' Kwam er uit haar mond. Ik kreeg mn hand weer terug en keek Jessie's kan op. Ze knikte met haar hoofd naar boven.

Jessie sprintte de trap op. ''Heb je haast ofzo?'' Vroeg ik lachend. Jessie draaide zich om en maakte een shhht gebaar en geluid. Blijkbaar was het al te laat. Aan de rechter kant vloog een van de deuren open. ''JESSIE! WILDE JIJ NAAR JE KAMER GAAN ZONDER ME VOOR TE STELLEN AAN DEZE KNAPPERD?!'' Ik had nog nooit zo'n hard geluid uit iemand horen komen. ''Rik, Linda. Linda, Rik.'' Linda stoof zo wat op me af. Ik werd meegesleurd in een knuffel. Als ik eerlijk gezegt ergens een hekel aan heb, zijn het meiden die veel te snel gaan zoals nu. Ik ken haar zeg, 5 seconde, en meteen al een te lange knuffel. Ik kijk Jessie aan. Ze begrijpd de hint gelukkig. ''Rik, kom je?'' Ik bevrijd mezelf uit Linda's knuffel. ''Leuk om je te ontmoeten.'' en loop snel achter Jessie aan.

Jessie ging op haar bed zitten en ik stond wat ongemakkelijk bij de deur. ''Kom zitten.'' Jessie klopte op haar bed. Heel langzaam, bijna in slowmotion liep ik naar het bed. Ik plofte er heel zachtjes op. ''Dus.. Wat wilde je me laten zien?'' Ik liet me achterover vallen. ''Dit zal je waarschijnlijk schokkeren. Maar ik ben oké.'' Ik haalde het gedicht uit mijn jaszak en gaf het aan haar. Eerst keek ze me niet begrijpend aan maar begon toen toch te lezen. ''Ik begrijp het niet.'' Zei ze toen ze klaar was. Ik stond op. Langzaam trok ik mijn shirt uit. Ik keek naar Jessie. Ik zag dat ze naar mijn ontblootte bovenlichaam keek. Ik draaide me met mijn rug naar haar toe. Er kwam geluid uit haar mond. Voor het eerst in vijf minuten zei ze wat. Langzaam deed ik mijn shirt weer aan en ging op bed zitten. ''Slaat je vader je?'' Vroeg ze voorzichtig. ''Ja. Ja dat doet hij.'' Jessie keek een beetje geschrokken. ''Daarom heb ik de plek in het park gemaakt. Zodat ik thuis kon uitvluchten.''

  -PointOfView- Jessie

Ik zag dat Rik zich erg ongemakkelijk voelde. Daarom klopte ik uitnodigend op mijn bed. Langzaam ging hij erop zitten. Alles werd me een beetje wazig toen hij vertelde dat me iets zou schokkeren. Wat zou hij daarmee bedoelen? Ik kreeg een vaag papiertje in mijn hand gedrukt. Ik las het aandachtig door, maar zonder de woorden in me op te nemen. ''Ik begrijp het niet.'' kwam er uit mijn mond. Hij stond op en deed zijn shirt uit. Wat is dit?? Mijn aandacht vestigde zich op zijn perfecte lichaam. Hij is eigenlijk alles wat Daan niet is. Ik richtte me weer op zijn ontblootte bovenlichaam. Hij draaide zich met zijn rug naar mij toe. Ik maakte een geschrokken geluid. (Geen idee hoe dat zou klinken.) Weer met een belachelijk langzaam tempo deed hij zijn shirt aan en ging op mijn bed zitten. Ik had die vraag al duizend keer op mijn lippen liggen maar niet durven vragen sinds hij zijn shirt uit deed. Maar nu, zou ik het gaan vragen. ''Slaat je vader je?'' vroeg ik voorzichtig. ''Ja. Ja dat doet hij.'' Ik had geen idee hoe mijn gezicht eruit zou zien nu. ''Daarom heb ik de plek in het park gemaakt. Zodat ik thuis kan uitvluchten.''