Geslacht

Emotioneel deel 2

Jaaaaa, hier ben ik weer :P Het is bijna een jaar geleden toen ik voor het laatst hier iets gepubliceerd heb... Einde van de zomervakantie... Ik heb er best wel spijt van dat ik zo weinig heb geschreven. Dit maakt me gewoon een slechte schrijfster. Maarja Lets gooo, hier komt dr weer een!

Effe een klein ''flashback''

-PointOfView- Jessie

 ''Slaat je vader je?'' vroeg ik voorzichtig. ''Ja. Ja dat doet hij.'' Ik had geen idee hoe mijn gezicht eruit zou zien nu. ''Daarom heb ik de plek in het park gemaakt. Zodat ik thuis kan uitvluchten.''

Dit veranderde alles. Nu wilde ik er juist voor hem zijn. ''Als je wilt praten? Wil ik altijd luisteren.'' Hij knikte dankbaar. Ik ging iets dichterbij hem zitten. Hij schoof niet weg. Dat was dus een goed teken denk ik? Na een paar seconde liet hij zich achterover vallen. Een lichte plof brak de stilte. Ik was hard aan het malen over wat ik zou kunnen zeggen, en of het wel gepast zou zijn. Ik wilde hem niet kwetsen.  ''Weten je ouders, of op zijn minst je moeder waar je bent?'' Rik schudde zijn hoofd. ''Misschien is het beter als je haar iets laat weten, vind je ook niet?'' Rik knikte. ''Als je wil, kun je vannacht ook hier slapen.'' Rik haalde zijn schouders op. ''Ik laat haar zo wat weten. Maar we kennen elkaar pas een dag... Misschien moet je dat eerst aan je ouders vragen. Dan app. ik mijn moeder even.'' Ik knikte en stond op. ''Zal ik wat te eten voor ons maken?'' Rik keek op van zijn telefoon. ''Is goed ik heb best wel trek.'' Ik denderde de trap af. ''MAAAAAAAAMM, zou het een probleem zijn als Rik hier vannacht blijft slapen? Hij zit namelijk in een nogal vervelende thuissituatie, meer kan ik er niet over vertellen.'' Aleyna keek op van de tablet. ''Vooruit, alleen voor vannacht, dan zien we morgen wel wat we voor hem kunnen doen.'' Ik gaf haar een knuffel. ''Thanks mam, je bent echt de beste.'' Ik trok een zak met kant-en-klaar poffertjes en gooide ze op een bord. Een mooie grote heerlijke berg werd daardoor gecreëerd. Huppakee, voor twaalf minuten in de magnetron, flinke lading poedersuiker erover en dat kon ook weer mee naar boven. Plus twee vorken om niet te vergeten. Heel voorzichtig ging ik de trap op. Stel je voor een poffertje zou eraf vallen. Dat zou echt een disaster zijn! ''DINNER'S READYYYY!'' Schreeuwde ik op de trap. Ik zette het bord voorzichtig op mijn bed en overhandigde een vork aan Rik. ''Hoop dat je het lekker vindt, heb mijn bloed, zweet en tranen hierin zitten. Hij begon wat te grinniken. ''Mijn moeder weet dat ik hier ben. Ze vertelde dat mijn vader haar keramische antieke vaas had gebroken, uit woede. Ze was daar zo trots op, hij zat a generaties in de familie, en hij vernielt het zonder pardon. Daar kan ik ook zo boos om worden.'' Hij balde zijn vuist. ''Van mijn moeder kon je hier vannacht slapen als je dat wil tenminste.'' Met volle mond zei hij ''Lijkt me erg gezellig.'' Hij lachte, zo perfect. ''Dat is dan geregeld. Laat me even een matras fixen voor jou. Be right back.'' Met veel moeite sjouwde ik de matras naar mijn kamer. Rik begon te lachen toen ik de matras mijn kamer op duwde. ''Je doet ook zo moeilijk, kom ik help je.'' Ik lachte. Hij tilde de matras op alsof het niks was. ''Thanks.'' Zei ik. In stilte aten we de rest van de poffertjes op. Af en toe keken we elkaar aan en keken daarna een beetje verlegen weg. ''Je hebt nog wat poedersuiker op je lippen zitten.'' Zei Rik. Ik probeerde het weg te vegen. ''Is het weg?'' Rik pakte mijn hand en wees de plekken aan waar ik nog poedersuiker had. ''Daar nog, en daar, en daar nog. Heb ik nog ergens iets zitten?'' Ik nam me de tijd om hem te inspecteren. ''Nope, niet dat ik kan zien.''

''Wat ga je nu doen met Daan?'' vroeg Rik. Ja.. Wat zou ik daarmee doen. Ik vindt het duidelijk niet leuk dat hij zo badass doet. Raar dat ik niet in de gaten had dat Daan bij die hangjongeren hoort. ''Wat vind jij dat ik zou moeten doen?'' Ik zag hem gewoon denken. Die gezichten, geniaal. ''Ik zou het uitmaken. En eerlijk zijn.'' Ik keek hem met een scheef hoofd aan. ''Heb je daar zolang over moeten nadenken?'' We begonnen samen wat te grinnikken. ''Ik denk eenmaal niet zo snel.'' Hij bloosde. Dat zag er best wel schattig uit. ''Zal ik hem nu bellen dan?'' Rik knikte me toe. Ik pakte mijn telefoon en toetste Daans nummer in. ''Dit is de voicemail van Daan. Leave a message, je weet wel. Misschien bel ik je dan wel terug.'' *PIEEEP* ''Hey Daan. Het is beter als we eens met elkaar gaan praten. Bel me terug als je dit hoort.'' Ik hing op en legde hem onder mijn kussen. 
Ik liet me ook achterover vallen. We staarde beiden naar het plafond. voor een half uur denk ik. Het gering van mijn telefoon verbrak de stilte. ''Daan belt me. Eigenlijk heb ik niet zo veel zin om met hem te praten.'' Ik keek naar Rik. ''Maar je moet wel.'' Zei Rik.

<''Met Jessie.'' '
>''Hey schatje. Waar wilde je over praten?''
<''Waar ergens ben je nu?''
>''Thuis, hoezo?''
<''Je bent dus niet met je vrienden?''
>''Nee schatje, hoezo vraag je dat?''
<''Ik wil het uitmaken.''
>''En dat vind je zomaar? Ik pik dit niet hoor.''
<''Waarom doe je zo, zo ken ik jou niet. Vanmiddag bij je vrienden, ik herkende je gewoon niet meer, en daar schrok ik toch best wel van. Ben eens eerlijk tegen mij, wil je mij gewoon inpalmen ofzo?''
>'Luister eens Jessie, het is uit. Ik hoef jou niks uit te leggen. Ik was jou sowieso niets verplicht. De volgende keer als ik jou zie, staat je wat te wachten.''
Toen hing hij op.

Een beetje verslagen keek ik naar Rik. ''Wat zei hij?''  Ik liet me weer achterover vallen. ''Wat een eikel.  Hij zei 'De volgende keer als ik jou zie, staat je wat te wachten.' Hij vond dat hij me niet verplicht was om een uitleg te geven waarom hij zo deed bij de Appie. Dat was ook dus een mooie tijdsverspilling.'' Ik begon een beetje te grinniken. Maar Rik keek me bloed serieus aan. ''Zijn ex-vriendin, had het ook uitgemaakt, en zij kwam er vanaf met een scheve neus en een flink aantal blauwe plekken, dus ik zou er nog maar niet te hard om lachen.''  ''Dat meen je niet... Slaat hij meisjes...  Hoe zielig kun je zijn zeg.'' Rik knikte. Hij legde zijn hand voorzichtig op de mijne en keek me aan. Ik begon een beetje te blozen. Hij trok me naar zich toe en sloeg zijn arm om me heen. ''Het komt goed. Hij gaat je echt niks aan doen. Daar zorg ik wel voor.'' Ik keek hem een beetje verbaasd aan. ''Wat bedoel je, je gaat hem toch niet slaan of wel?'' Rik schudde van nee. ''Gelukkig.'' Ik begon te gapen. ''Ben je moe?'' Vroeg Rik. Hij kek me heel lief aan. ''Ja, een beetje wel. Wacht ik pak een deken voor je.'' Ik gaf de deken aan Rik. ''Ik ga me even omkleden. Waar ga jij in slapen?''  ''In mijn onderbroek als je het niet erg vindt.'' Ik schudde van nee. ''Tot zo.'' Zei ik en ik liep naar de badkamer. Ik deed mijn shirt, bh en broek uit en deed mijn oversized/pyjama shirt aan. Snel kamde ik mijn haren door en deed ze in een knot. Wat er nooit uitzag zoals ik dat wilde. Ik klopte op de deur. ''Kom maar binnen hoor.'' Toen ik de deur opende zag ik hem net zijn shirt uit trekken. Hij draaide zich om. Hij had alleen nog maar zijn onderbroek aan. En hij zag er echt sexy uit. Wat is dit nu.. Krijg ik gevoelens voor hem? Nee tuurlijk niet. Ik mag toch best vinden dat hij er sexy uitziet. LOL. ''Je ziet er nu nog mooier uit.'' Zei hij. Weer bloosde ik. Gewoon een compliment, meer niet. Ik liep op hem af en gaf hem een knuffel. ''Slaaplekker.'' Zei ik en kroop mijn bed ik. ''Jij ook Jessie.'' En ook hij ging in bed liggen. Na een minuut of vijf viel ik in slaap. De dag was toch vermoeiender dan verwacht.