happy hunger games

gered door de vijand

achter haar staat Ben. hij heeft een snee in zijn hals en hij staat met een trillend lichaam (waarschijnlijk van de kou)te kijken hoe ze haar laatste adhem uitblaast. ik haal opgelucht adhem, maar dan zie ik dat hij zijn boog weer spant, richting mij. geschokt kijk ik naar hem. hij lacht en doet de pijl terug in de koker. "het was maar een grapje hoor" zecht hij met een grijns op zijn gezicht. "zie je mij lachen?" zeg ik boos. "bedankt was ik goed geweest " zegt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt. ik lach en geef hem mijn hand. hij trekt mij zonder moeite omhoog. we lopen het bos in op zoek naar eten. we zijn ongemakkelijk stil tot ik begin te praten "het lijkt veel warmer dan in het begin" hij kijkt me aan en begint te praten " de trainers van de beroeps tributen betalen elk jaar veel geld om een voordeel te krijgen " ik kijk hem vragent aan "voordeel?" hij pakt een pijl uit zijn koker spant zijn boog en schiet op een vogel, en dan vervolgt hij zijn verhaal. " we kunnen ze omkopen en dan vertellen ze ons iets over de arena, dit jaar stijgt de tempratuur elke 12 uur 5 graden over 2 dagen is het dus nul graden en over 4 dagen 20 graden" opeens snap ik waarom er een dunne broek en een hempje in mijn rugzak zit. Ben vervolgt zijn verhaal: "ook de planten en het landschap verandert mee."

we lopen door het bos de bomen zijn steeds dichter begroeid. het is al bijna donker, mijn gevoel zecht me dat het tussen 6 en 7 uur is. we komen bij een grot, nou ja grot kan ik het niet noemen maar meer een gat in een rots. "zullen we hier overnachten " ik knik en zeg: "waarom vermoord je me niet gewoon meteen" Ben kijkt me verbaast aan en glimlacht dan. " waarom zou ik jou willen vermoorden " ik ga zitten en haal de spullen uit mijn rugak. " jij bent uit district 2 je bent een beroeps, je hebt hier je helen leven voor getraint?!" hij glimlacht en zegt grijnzend " soms komt er zomaar iemand in je leven verschijnen die alles op zijn kop zet." ondertussen hebben we van bladeren en een deken een bedje gemaakt Ben gaat liggen. ik ga naast hem liggen en tril van de kou. hij slaat een arm om me heen en vraagt: "heb je het koud?" ik antwoord met een piepende stem "ja, dat heb je als het -10 graden is" hij lacht en leunt op zijn elleboog "sarkasme, dat maakt echt alles beter " ik kijk hem aan en lach. hij buigt zich voorover en zijn lippen raken de mijne bijna. ik voel een warm gevoel van binnen opbloeien. ik trek mijn hoofd naar achter en en kijk geschokt naar Ben "sorry, ik dacht dat je het niet erg vond." ik ben verward niet door wat Ben deed maar door wat ik zelf deed