The Casanova's

Chapter 26

Keinna POV

*poke*                                                *poke*

Me: “Uhmmm”

*poke*                                                *poke*

Me: “Ano ba!!!!” okay may iba tao sa room ko!!!  Di man kumatok!! Ayaw ko sa lahat inivade ang room ko. Walang nakakapasok na ibang tao dito kahit wala ako. Kung may maglilinis man andito ko at hinihintay matapos.

*poke* *poke* *poke* lintik naman e sino ba to?? Minulat ko ang mata ko at

Me “WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!”

O____O << ganyan ang muka ng naginvade ng room ko, siya lang talaga ang nakakapasok dito kahit walang paalam ko kasi tiwala ako sakanya e

Me: “O.M.G!!!!! STEVEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!” dinambahan ko siya ng yakap at *booogshhh*

 *door opens*

Angelo: “Kei what happend?? Bat ka...Ai im sorry kala ko na panno ka geh labas na ako” saka siya lumabas at sinara ang pinto walang hiya naman!!! Bat kelangan niya pang pumasok na di kumakatok at ang mas nakakahiya e yung nakita niya ko nasa taas ni Steve. Napatingin naman ako kay Steve i mean titig na pala ang ginawa ko

Steve: “Good Morning!! Alam mo ang sakit ng likod ko masyado ka na yang nasarapan jan”

Di ko siya sinagot kasi nakatulala lang ako sa muka niya bat ang gwapo gwapo niya kahit na kelan at mas gumwapo siya ngayon. Bat ba di ako niligawan nito tsssss

Steve: “Nicole alam mo uso mahiya sa ganitong posisyon natin, alam ko dapat automatic na aalis ang babae sa ganitong sitwasyon!!!” bulyaw niya pero wala nakatulala pa rin ako sakanyan at titig na titig baka kasi panaginip lang na nandito siya alam ko kasi nasa america siya e

Steve: “ANO BA KEINNA NICOLE ANG BIGAT BIGAT MO NA!!! Nasarapan kaya yata pwding tumipat nalang tayo sa kama ang sakit sa likod ng sahig e.” Bigla akong napakurap at dun palang natauhan tumayo agad ko na nagtalukbong ng kumot at humiga. MYGWADDDD nakakahiya ng bongga bongga.

Steve: "HAHAHAHA Ngayon ka lang nahiya….edi ba you have a crush on me" ok that hit me totoo naman kasi na crush ko siya pero tssss..inalis ko ang pagkatalukbong ko ng kumot at hinarapan ko siya

Me: “Ang kapal natin hah Kung sayo nalang wag na tsss....Chaka ikaw may atraso ka sakin” duro ko sakanya

Steve: “Huh?? Ano naman yun??” bigla akong nalungkot naalala ko biglayung time na ilang araw na kakaalis niya ang lungkot lungkot nun walang nangungulit at ngaasar sakin.

Me: “Simula nung umalis ka 5 years ago. Wala ka man lang paramdam sakin. Ni text, tawag, chat at email wala…Ansama mo nakakainis ka.  Naturingan ka pa naman isa sa mga best of friends ko tapos di mo man lang ako naalala! Hmp! How could you??” Patampo kong sabi saknya. Enakakainis naman kasi yung ginawa niya hindi man lang nagparamdam sakin tapos ngayon biglang sulpot nalang niya.

Steve: “About that bawal sa school ang phone then nakawifi sa school at di ako makafb, twitter, tumblr, viber, skype at ym kasi banned yung site na mga yun sa wifi. Sorry talaga Kei gusto ko nga sana magtranfer ng school kaso gusto ko talaga dun maganda kung dun ako makakagraduate kasi yung mga sikat at highest pay na architect dun nagtrabaho, sina mama nga nito ko lang nakita ule. Busy ako at busy din sila at nakadorm school ako…Sorry talaga Keinna di mo alam kung ganno kita miss.”