The game

1

{Kate}

'En?' vraagt Melissa, mijn beste vriendin aan me. We staan tegen de kluisjes van de school aan. Ik bijt op mijn lip om het niet uit te schreeuwen, en laat haar het gesprek zien tussen mij en Dylan. Ze begint te gillen. Snel plaats ik mijn hand voor haar mond.

'Jezus, Melis, gil niet zo! Iedereen kijkt ons aan!' zeg ik. Ze slaat haar handen voor haar mond.

'Sorry,' giechelt ze. Ik rol lachend met mijn ogen, en ze overhandigt me mijn telefoon weer. 'Dus, er komt een date?' Ik knik met een glimlach, terwijl we naar de les lopen. 'Oeeh, mijn kleine meisje word groot,' zegt ze terwijl ze me beet pakt. Ik rol met mijn ogen.

'Zo klein ben ik ook niet hoor!' verdedig ik mijzelf, terwijl we achteraan in de klas plaatsnemen. Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Oké, oké. Ik ben een halve kop kleiner dan Melissa, maar zij is gewoon heel lang. Oké, ze is 1,73 meter. Maar ik ben maar tien centimeter kleiner!

'Ga aan de slag, maak maar opdracht 33 tot 48,' vertelt mevrouw de Vries ons. Ik begin te zuchten, Melissa en ik kijken elkaar verveeld aan, en gaan aan de slag met de opdrachten.

-

'Kate Williams?' klinkt er door het klaslokaal. Ik kijk op, en in de deuropening staat de conciërge. Verlegen steek ik mijn hand op. 'Melden bij de directrice,' zegt hij. De klas joelt. Ik kijk naar Melissa. Vragend kijkt ze me aan. Ik stop mijn spullen in mijn tas, haal mijn schouders op, waarna ik braaf achter de conciërge aanloop naar het kantoor van de directrice.

De conciërge klopt op de deur, en we horen iets wat leek op een 'binnen'. De conciërge opent de deur voor me, en sluit hem weer als ik binnen sta. Daar zitten mijn directrice en mijn moeder.

'Mam, wat doe jij hier?' vraag ik een beetje nerveus. 'Heb ik iets gedaan?' Dit keer wend ik me tot de directrice. Ze schudt haar hoofd.

'Nee, Kate, je hebt niks gedaan,' zegt ze. 'Waarom luister je niet even naar je moeder,' zegt ze, wijzend op de stoel naast mijn moeder. Stil ga ik zitten.

'Lieverd, ik zal maar gelijk met de deur ik huis vallen. Ik moet voor een jaar naar Amerika. New York, om precies te zijn. Om te werken. En ik kan jou natuurlijk niet achterlaten. Want Hendrik gaat ook mee,' vertelt ze.

'Hendrik? No way, dat ik met jou en Hendrik mee naar Amerika ga,' zeg ik.

'Dat dacht ik al. Daarom, ga jij naar de school, van je oom Daniël,' eindigt ze haar verhaal.

'Wacht. Daar zit Kayne toch op?' vraag ik. Ze knikt. 'Maar.. Dat is een jongensschool,' zeg ik verbaasd. Weer knikt ze. 'Pardon?' vraag ik. 'Maham,' zeur ik. Ze legt haar hand op mijn wang.

'Het komt goed lieverd, Daniël zal je helpen,' zegt ze liefdevol. Bedenkelijk kijk ik.

'En hoe zit het met mijn vrienden? Ik kan Melissa niet missen,' zeg ik met tranen in mijn ogen.

'Die zul je achter moeten laten. Je krijgt de rest van de week vrij om in te pakken, zaterdag vertrek je namelijk. De docenten zijn al ingelicht,' zegt mijn moeder. Er rolt een traan over mijn wang, en ik bijt op mijn lip. Mijn moeder veegt de traan weg, en kijkt me aan.

'Oké,' mompel ik. Veel keus heb ik niet of zo. Mijn moeder glimlacht, en geeft de directrice een hand. Samen lopen we maar buiten. 'Ik wil het wel nu nog even tegen Melissa zeggen,' zeg ik. Ze knikt. Samen lopen we naar het lokaal. Als we daar aankomen open ik de deur, en vertel ik kort tegen mevrouw de Vries wat er aan de hand is, en ze knikt dat het goed is.

'Melissa, even met Kate mee,' zei ze, en ze vervolgt haar les. Melissa wilt haar spullen pakken, maar ik gebaarde dat het niet hoefde. Met een argwanende blik loopt ze naar me toe. We verlaten het lokaal.

'Ik moet naar Amerika,' vertel ik met tranen in mijn ogen.

'Wat! Waarom?' vraagt ze. En zo leg ik heel het verhaal uit. Ze zit toe te kijken en krijgt tranen in haar ogen. Ze trekt me in een knuffel. 'Wanneer vertrek je?'

'Zaterdag,' mompel ik.

'Zaterdag? Maar, dat is al over twee dagen!' roept ze.

'Ik weet het. Vroeg hé?' zeg ik. Ze knikt.

'Ik ga wel wel missen meis,' zegt ze, en ze geeft me nog een knuffel. Ik mompel 'jij ook' en laat haar los.

'Ik ga maar. Doei!' zeg ik. Ze zwaait naar me, en mompelt doei terug. Zo loop ik naar de parkeerplaats waar mama al aan het wachten is.

'Ik ben echt trots op je, dat je zo hebt gereageerd,' zegt ze, geeft me een kus op mijn voorhoofd, en rijdt naar huis. Ze heeft me een boekje gegeven met alle informatie. Ik mag best veel meubels meenemen. Je 'woont' namelijk in een soort appartementje, met keuken, woonkamer en badkamer. Het is namelijk niet echt een 'internaat' of zo, het is gewoon een school waar je woont, omdat je thuis problemen hebt of je ouders weg moeten, zoals bij mij. Je hebt namelijk veel meer vrijheid, wat wel super chill is! Wel moet je verplicht eten in een gezamenlijke eetzaal, maar je mag wel je eigen eten maken. Het eten word dan van te voren gecheckt en op een lijst bijgehouden. Dat is zodat de kinderen gezond eten, en geen over- of ondergewicht krijgen staat er. Er zijn verschillende faciliteiten om het terrein heen zoals een supermarkt en bioscoop, en je kan je bij verschillende sporten aanmelden. En de dichtstbijzijnde grote stad is maar 15 minuutjes van de school verwijderd. We rijden de garage in, en ik spring uit de auto, en ga gelijk naar de lift, die ons even later naar de bovenste verdieping van het appartementencomplex brengt. Eenmaal aangekomen in het appartement ren ik naar boven. Of nou ja, appartement. Eerder penthouse.

'Mam!' roep ik naar beneden. Mijn moeder komt de trap oplopen.

'Ja lieverd, wat is er? Moet ik je helpen?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

'Gaan we het appartement verkopen?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd.

'We verhuren het wel, maar aan een hele goede vriendin van me,' zegt ze.

'Ik neem wel mijn bed en make-up tafel mee hé,' waarschuw ik haar. Ze lacht, knikt en loopt weg. Ondertussen ga ik verder met inpakken. Ik zet wat muziek op, en begin. Ik heb een hele to do list gemaakt. Eerst de dingen die ik niet nodig ga hebben, zoals boeken kleding en mijn niet everyday make up, en dan mijn tv, stoel, bureau en dat soort dingen, keuken en woonkamer spullen, en tot slot mijn bagage voor in het vliegtuig. Nu maar aan weer aan de slag. Hoe sneller ik eraf ben, des te meer tijd ik heb met Melissa.

Deel 1, hope you enjoy! Het eerste hoofdstuk is een beetje saai, maar het wordt al snel spannender met een beetje drama! Ook wil ik vaste upload-dagen gaan vaststellen, en de upload-dag worden waarschijnlijk dinsdag en donderdag of vrijdag. Als het drukker wordt, zal ik dat ook melden, dan komen er waarschijnlijk minder uploads. Xxxxx