Kate moet van haar moeder naar een internaat. Het is het internaat van haar oom, dus daar moet ze heen. Er is alleen een klein probleempje. Het is een jongensinternaat. Daar, ontmoet ze het badboy groepje. Als de grootste badboy van ze allemaal zijn...
Ik word wakker met een stekende pijn in mijn hand. Oh ja. Dat had ik ook nog. Ik stap moeizaam uit bed, en wrijf even in mijn ogen. Hoe laat is het? Fuck, ik heb nog 10 minuten voor het ontbijt! Ik ren naar de badkamer, trek schone kleren aan, en spuit snel wat deo en parfum op. Ik breng wat mascara aan, en teken mijn wenkbrauwen in een minuut bij. Ik kam mijn haar door, en bedenk me dat ik mijn hand nog moet verschonen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Kayne!' roep ik.
'Ja?' krijg ik terug.
'Kun jij mijn hand even verzorgen?' roep ik.
'Ik ben nu even bezig. Vraag Jordan!' roept hij terug.
'Jordan!' roep ik met tegenzin.
'Yes babe?' zegt hij. Ik rol met mijn ogen. Eikel. Hij komt de kamer binnen, en een aantal sneeën door zijn gevecht zijn te zien.
'Noem me geen babe, eikel,' zeg ik.
'Noem me geen eikel, babe,' zegt hij op dezelfde manier als ik deed. Ik zucht diep. Oké Kate, tel gewoon tot tien.
'1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10,' zeg ik snel achter elkaar hardop zodat hij het hoort.
'Wordt je zo gek van me?' vraagt hij met een grijns. Ik rol met mijn ogen.
'Ga je me nog helpen?' vraag ik. Hij schud zijn hoofd en maakt afkeurende geluidjes.
'Lieve eikel, wil je alsjeblieft mijn hand verzorgen, anders trap ik je in je ballen,' zeg ik met een neppe glimlach.
'Vooruit dan maar, omdat je het zo lief vraagt. Maar je hand moet je ook goed verzorgen,' zeg hij, terwijl hij de verbanddoos pakt. Ik kijk hem vragend aan.
'Je moet je hand veel gebruiken. Dan moet hij wel gezond zijn. Jouw hand moet mij immers helpen,' zegt hij. Hij doet mijn verband af, en gooit het in de prullenbak.
'Zoals?' vraag ik. Hij pakt betadine en nooit het goedje over mijn hand. Het laat een brandend gevoel achter. Hij pakt het verband en doet het om.
'Nou, je moet eten, en schrijven. En natuurlijk, het liefst vanavond, mij aftre-'
'Gadver! Wat denk jij wel niet creep!' zeg ik, en ik trek mijn hand weg. Hij zucht.
'Moet ik het afmaken, of niet?' vraagt hij. Twijfelend steek ik mijn hand uit. Hij doet het verband en goed om. Hij plakt het vast, en ruimt alles op.
'Wesley hé. Die ken je vast wel. Wat is er gebeurt tussen jullie?' vraag ik. Hij klapt boos de verbanddoos dicht.
'Er wordt hier in dit huis niet over hem gesproken,' sist hij.
'Maar, ik leerde hem gister kennen, en hij zei dat-'
'Ik zei spreek niet over hem!' schreeuwt hij, en hij duwt me hardhandig tegen de muur aan. Een pijn schiet naar mijn schouder, en mijn goede hand snelt ernaartoe. Hij pakt me bij mijn kraag waardoor ik geen adem krijg, en kijkt me gevaarlijk aan. 'Nog één woord over die vuile verrader, en ik snijd je stembanden door,' sist hij. Ik knik bang, en hij laat me los. Opgelucht haal ik adem. 'Zorg dat je over vijf minuten klaarstaat voor het ontbijt!' schreeuwt hij me nog toe, en hij gooit de deur dicht. Ik laat wat water over mijn pols lopen, en kijk in de spiegel. Ik neem een grote hap adem, en loop de badkamer uit. Ik pak mijn telefoon uit mijn kamer, en loop naar de woonkamer.
