The game

5

{Kate}

Na de zoveelste jump scare ben ik er klaar mee.

'Nu ben ik het zat,' zeg ik angstig, en ik stap van de bank. Liam zit lachend toe te kijken. 

'Kom maar hier,' zegt Liam, en hij opent zijn armen. Ik ga voorzichtig in zijn armen zitten, en kijk weer naar de film. Ineens springen de lichten uit. Ik gil. 'Sshhhtt,' zegt Liam geruststellend. Er kraakt een deur, en we kijken naar de gang. Ik slaak een gil als er ineens een glas achter ons op de grond valt.

'Liam, ik vind dit niet leuk,' zeg ik angstig, en ik kijk hem aan.

'Het komt goed,' zegt hij weer geruststellend, en hij legt zijn hand op mijn wang, die hij langzaam via mijn arm naar beneden laat zakken, totdat hij bij mijn hand komt die hij vastpakt. Hij knijpt even in mijn hand. Ondanks dat het donker is, kan ik zijn mooie groene ogen in het maanlicht zien.

Ineens klinkt er een eng poppenmuziekje vanuit de gang.

'Kom, we gaan even kijken,' zegt Liam, en hij trekt me van de bank.

'Liam,' sis ik. 'Het is niet verstandig, om in het donker, terwijl je een horrorfilm kijkt en er allemaal gekke dingen gebeuren op enge muziek af te gaan.'

'Het komt goed,' probeert hij me gerust te stellen. Ik schud mijn hoofd. Ineens klinkt er een schelle gil, en ik gil weer.

'Liam, ik vind dit niet leuk,' mompel ik bang. Plotseling zie ik helemaal niks meer. Eerst zag ik nog contouren van meubels en Liam, maar het is helemaal zwart. Iemands handen zitten voor mijn ogen. Het is niet Liam, want hij heeft mijn hand stevig vast. Ik gil, ga uit reflex met mijn elleboog naar achter, wat een kreun oplevert. De lichten springen aan, en achter me ligt Kayne, kreunend van de pijn naar zijn neus te grijpen, gevolgd door gelach van Liam en Jordan, die op dat moment achter de bank komt.

'Jongens, dit is echt niet grappig!' roep ik uit, wat ze alleen maar nog harder doet lachen. Ik ruk mijn hand uit Liams hand, en kniel voor Kayne. 'Sorry. Gaat het?' Ik krijg een glimlach van Kayne, terwijl hij nog steeds zijn neus vast heeft. Hij knikt.

'Nu wel,' zegt hij met een glimlach. Ik lach terug. Hij heeft me laten praten.

'Kom, laat eens kijken,' zeg ik, en ik haal Kayne's hand weg. Zijn hand en neus zitten onder het bloed. 'Kom,' zeg ik en ik probeer hem overeind te helpen, wat niet lukt omdat hij zo zwaar is. Liam en Jordan schieten te hulp en trekken hem lachend omhoog. Ik duw Kayne naar de badkamer, waar ik hem op de badrand laat zitten. 'Wacht hier,' mompel ik, en ik duw Liam en Jordan, die geamuseerd tegen de deurpost leunen aan de kant. Ik loop mijn kamer in, pak mijn kleine EHBO kit en loop weer naar de badkamer. Ik ga naast Kayne zitten, waar ik hem eerst laat stoppen met bloeden. Daarna maak ik zijn gezicht en handen schoon, waarna ik kijk of hij nog verwondingen heeft.

'Er is niks aan de hand,' zeg ik, en ik geef hem een klapje op zijn wang.

'Kom heel even mee, alsjeblieft Katy,' fluistert hij in mijn oor. Ik knik, ruim mijn EHBO kit op en ga met hem mee naar zijn kamer, terwijl Liam en Jordan nog steeds verbaast zitten te kijken.

'Bedankt,' zegt Kayne. Ik kijk hem vragen aan.

'Dat is toch helemaal nergens voor nodig, ik bedoel, ik heb je die bloedneus geslag-'

'Ik heb het niet over die bloedneus,' onderbreekt hij me, en hij kijkt me doordringend aan. Ik zucht, en laat me vallen op zijn bed. Kayne volgt mijn voorbeeld

'Ik vind het nog steeds niet kunnen wat je doet, en ik wil hier nog steeds niet je zusje zijn, maar ik doe heel kinderachtig, en kan ook niet langer boos blijven,' zeg ik, en ik geef hem een knuffel. Dankbaar knuffelt hij me terug, en verbergt zijn gezicht in mijn nek, wat ik ook bij hem doe.

'Ik hou van je Kate,' mompelt hij.

'Ik ook van jou,' mompel in terug, en voorzichtig laat ik los. 'Ik ga slapen, ik ben best wel moe,' zeg ik, en ik laat Kayne los. Hij knikt, en kijkt toe terwijl ik de kamer verlaat. Ik strompel terug naar mijn kamer waar ik me met een plof laat vallen. Ik sluit mijn ogen, en niet veel later val ik in slaap.

-

Met een gil en nat van het zweet word ik wakker. Mijn ademhaling is snel en onregelmatig. Mijn deur gaat met een klap open, en daar staat Jordan.

'Hé, gaat het?' vraagt hij. Hij wilt naar me toelopen, maar wordt aan de kant geduwd door Kayne. Hij sprint naar me toe en neemt me in zijn armen. Ik omarm hem, en hij probeert me te sussen.

'Sshhtt. Het komt goed. Niet huilen,' zegt hij. Wacht? Huil ik? Ik ga met mijn vingers over mijn wang, en ik voel dat ze nat zijn. Ik word langzamerhand rustiger. Als ik rustig genoeg ben laat ik Kayne los en kijk hem dankbaar aan. 'Ik ga wel, laat je me weten als je iets nodig hebt?' zegt hij. Ik knik. Hij verlaat de kamer, en Jordan, die er nog steeds is, kijkt hem aan met een dodelijke blik. Ik kijk op de klok. Zes uur. No way dat ik nog ga slapen. Ik stap uit bed en loop naar mijn kast.

'Hé, wat ga je doen?' vraagt Jordan.

'Douchen,' antwoord ik simpel.

'Zonder mij?' zegt hij met een grijns. Ja. Ik wist dat hij ooit zoiets zou zeggen. Ik pak een setje ondergoed en kleren en knik.

'Ja. Jammer hé. Maar ja, we kunnen ook niet samen. Daar heb jij een te dik kontje voor,' zeg ik als in langs hem loop, en geef hem een tik op zijn billen. Met een grijns loop ik naar de badkamer. Hoe zij het spelen, kan ik het ook.