The game

10

{Kate}

Het is nu een aantal weken geleden sinds het incident met Jules en Jordan. Ik heb sinds die dag niet meer met Jules gepraat. En Jordan, tja. Die kan ik niet ontwijken. Het begint me ondertussen een beetje te irriteren. Mijn hand is gelukkig genezen, en hoef ik dat stomme verband niet meer om. Nu sta ik in de supermarkt, want vanavond moet ik zelf koken. Iets met een tekort aan keukenpersoneel, dus in het weekend moeten we zelf voor eten zien te zorgen. Whatever. Ik loop nu dus door de schappen, en kom bij de groente en fruit. Hmm, een maaltijd salade? Zal ik ook voor de jongens maken? Ik besluit het wel te doen en pak twee zakken sla. Een caeser salad dan maar? Oké, dan moet ik kip, en parmezaanse kaas hebben.. Voor ik het doorheb lig ik op de grond.

'Sorry het spij- oh, hey Kate,' zegt Jules, en hij krabt achter zijn oor. Ik wiebel even met mijn vingers als teken dat ik hallo zeg. 'Oh, ik zal je overeind helpen,' zegt hij, en hij steekt zijn hand uit. Ik wuif zijn hand weg, en sta op. Jules staat een beetje ongemakkelijk toe te kijken, terwijl ik mijn spullen bij elkaar pak.

'Ik moet maar eens gaan,' zeg ik, en ik loop langs hem, mijn hoofd naar de grond gericht.

'Kate wacht,' zegt hij. Ik stop, draai me om en kijk hem vragend aan. 'Ga je me ooit nog vergeven?' vraagt hij. Ik sla mijn ogen neer. Ik kan het niet. Maar ik kan ook niet boos op het blijven.

'Ga jij me dan vertellen wie Sarah is?' bijt ik terug. Dit keer slaat hij zijn ogen neer.

'Kate, dat kan ik niet, hoe graag ik het ook wil. Of in ieder geval nu niet. Maar geloof me alsjeblieft, ik wil het je vertellen, en doe het zodra ik er klaar voor ben. Kate ik geef om je. Ik weet dat het snel is, en dat we elkaar amper kennen, maar iets zegt me dat ik me aan jou moet vasthouden, en nooit meer los moet laten. Kate, alsjeblieft, vergeef me,' zegt hij. Wow. Er rolt een traan over mijn wang, en meerdere volgen.

'Het spijt me,' mompel ik, en ik vlieg in zijn armen. Hij schudt zijn hoofd.

'Nee, Kate. Ik had niet met Jordan moeten vechten. Het spijt mij. En over Sarah, ik ga het je heus wel vertellen. Alleen ben ik er nog niet klaar voor,' zegt hij. Ik glimlach en snuif even Jules' geur op.

'Help je me met koken?' vraag ik, het onderwerp veranderend. Hij knikt vrolijk. 'Oké, dan moet ik nog een zak hebben, dan koken we voor alle jongens. Wil jij die even pakken?' vraag ik aan Jules. Hij knikt weer. Als we alle spullen hebben rekenen we af, en lopen we naar mijn kamer.

'Dude, dat kan je echt niet maken!' hoor ik Liam verontwaardigd zeggen.

'Oh echt wel, dat zie je toch?' zegt Jordan vies. Ik weet zeker dat hij aan het grijnzen is. Ik besluit de deur maar te openen, en Jules en ik lopen de kamer in.

'Hey, daar hebben onze princess. How u doing girl?' vraagt Jordan, en hij springt over de bank, zijn spel achterlatend.

'Met mij gaat het goed. Als je mij en Jules even alleen willen laten, dan gaan wij koken,' zeg ik, en ik leg de tassen op het aanrecht. Jules kijkt hem aan met een 'ha ik win' blik, en Jordan stuurt hem een dodelijke blik terug. Ik kijk de twee met opgetrokken wenkbrauw aan.

'Hey, gaan jullie straks mee uit? Een vriend van me geeft een feest,' stelt James voor, nog steeds gamend.

'Ja, goed idee,' zeg ik. 'Als jullie ons nu even met rust laten, kunnen wij koken. Doei!' zeg ik, en ik duw Jordan de keuken uit. Ik hoor Jordan luid zuchten, en ik begin de kip te snijden.

'Kate, zijn ze zo goed?' vraagt Jules na een tijdje. Ik knik.

'Ja hoor,' antwoordt ik hem. Ik ben ondertussen al klaar met de kip, en begin deze te bakken. Wanneer ze even moeten bakken, en ik niks te doen heb, besluit ik even wat te gaan drinken.