The game

7

{Jules}

Ik sta buiten met Jordan. Ik heb een shirt van hem gekregen, die lag nog in zijn auto. Hij had hem alleen gegeven omdat Kate dat zei. Eikel. Door hem is Kate gewond. Loser dat hij is. Hij maakt me zo boos. Ik bal mijn vuisten, en kijk naar hem.

'Hey, ben je oké?' zegt hij met een opgetrokken wenkbrauw.

'Nee. Net zoals Kate. Door jou is ze gewond, eikel,' snauw ik. Zijn blik verandert meteen.

'Zij had toch dat mes vast! Was jij er bij? Nee! Ze is gewoon ontzettend dom geweest!' roept hij. Hoe kan hij het lef nog hebben om er over te liegen? Ik storm op hem af, pak hem bij zijn kraag en duw hem tegen de muur.

'Doe niet alsof je van niets weet. Ik heb jullie twee horen praten! Je moet haar gewoon een keer met rust laten!' snauw ik. Ik geef hem nog een laatste duw en loop weg.

'Chill axe dude,' zegt hij terwijl hij zijn handen in de lucht gooit. 'Flip niet zo. Dadelijk eindigt ze net als Sarah,' zegt hij met een grijns. Ik bal mijn vuisten, en span mijn kaak aan. Hij ziet dat het me iets doet, want hij gaat door. 'Moet ik Kate anders over haar vertellen? Dat jij, haar hebt-'

'Hou je bek over Sarah,' zeg ik, en ik span mijn spieren aan.

'Goh, wat heb ik van haar genoten voordat jij er met haar vandoor ging. Jammer hé, dat dat nu niet meer kan,' gaat hij verder. Er rolt een traan over mijn wang. Nu is hij de lijn over gegaan.

'Ik zei, hou je bek over Sarah!' schreeuw ik, en mijn vuist raakt vol zijn kaak.

{Kate}

Ik huppel het ziekenhuis uit. Ondanks dat ik ontzettende pijn aan mijn hand heb, voel ik me beter dan ooit. Ik laat mijn ogen over de parkeerplaats glijden. Ze stoppen als ik Jules en Jordan zien. Ik zwaai, maar ze lijken me niet op te merken. Jules ziet er boos uit. Of gekwetst. Of is hij verdrietig? Bezorgt loop ik op ze af. Ik zie dat Jordan een vuile grijns op zijn smoel heeft, en hij zegt iets.

'Ik zei, hou je bek over Sarah!' schreeuwt Jules. Zijn vuist raakt Jordans kaak. Verschrikt sla ik mijn handen voor mijn mond. Jordan wankelt en hersteld zich. Hij spuugt wat bloed uit, en kijkt Jules giftig aan. Hij geeft Jules ook een stoot, maar tegen zijn neus. Jules wankelt ook, en hersteld zich ook. Hij springt op Jordan af, en gaat op hem zitten. Hij begint Jordan te slaan.

'Ik. Zei. Hou. Je. Bek. Over. Sarah!' schreeuwt hij. Als hij Sarah zegt, schreeuwt hij extra hard, en geeft Jordan één laatste harde klap. Hij kruipt van de kreunende Jordan af, en staat op. Tranen rollen over zijn wang, en hij begraaft zijn gezicht in zijn handen. Jordan staat langzaam op, en stoot Jules in zijn maag. Hij kruipt kermend ineen. Jordan geeft hem nog een stomp. Jules kermt van de pijn, en valt op de grond. Dat haalt me uit mijn trance, en ik ren op de jongens af. Jordan wil hem net een trap geven, maar stoot gelijkt als ik hem roep.

'Jordan! Stop!' roep ik. Hij stopt gelijk, en langzamerhand staat Jules op. 'Wat bezielt jullie?' schreeuw ik. 'Gaan jullie met dit nog uitleggen of hoe zit dat?' Ze kijken als twee schuldige puppy's voor zich uit.

'Jules,' zeg ik waarschuwend. 'Jules. Wie is Sarah?' vraag ik rustig. Hij antwoordt niet. Ik kijk hem teleurgesteld aan, en loop weg. Jules houdt me tegen, door mijn hand te pakken. Ik krimp ineen van de pijn.

'Kate..' probeert hij, en hij houdt mijn hand steviger vast. De tranen prikken achter mijn ogen.

'Je doet me pijn,' zeg ik zacht. Hij lijkt het niet te horen, want hij houdt hem steviger vast.

'Kate..' probeert hij weer.

'Ik zei, je doet me pijn, eikel!' snauw ik. Hij schrikt, en laat mijn hand los. Ik begin langzaam achteruit te lopen. Hij kijkt geschrokken, verdrietig en gekwetst voor zich uit. De tranen wellen zich op in zijn ogen, en rollen langzaam over zijn wang. Hij begint te snikken. Ik draai me om, en begin te rennen.