The game

3

{Kate}

'Hey gaat het wel?' hoor ik ineens naast me. Ik kijk verschrikt op, in de mooie ogen van Jules. Ik schud mijn hoofd, en de tranen rollen weer over mijn wangen. Jules komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. Ik begraaf mijn gezicht in mijn handen, tegen Jules' borst aan.

'Waarom moet alles zo moeilijk gaan?' vraag ik met waterige ogen, terwijl ik in zijn ogen kijk. Hij haalt zijn schouders op.

'Wat was er eigenlijk gebeurt?' vraagt hij.

'Ik wil er liever even niet over praten,' mompel ik. Jules knikt begrijpelijk. 'Wil je me alsjeblieft terugbrengen naar mijn kamer?' vraag ik. Hij knikt.

'Wat is je kamernummer?'

'673.'

'Serieus?' Ik knik. 'Wow. Ik zou maar oppassen,' Niet-begrijpend kijk ik hem aan. 'Nou, daar zitten Kayne, Liam en Jordan. De grootste badboys van de school. Elke dag als het kan, wat elke dag is aangezien Kayne alles mag omdat dit internaat van zijn oom is, nemen ze wel een meisje mee, die ze de volgende dag er weer uitgooien. Soms wel zonder kleding,' legt hij uit.

'Zijn ze alledrie zo?' Jules knikt. Ik zucht. Ik hoopte dat Kayne toch anders was. Ik haal mijn neus een keer op, veeg mijn tranen weg en zet een glimlach op.

'We zijn er,' zegt Jules. We staan voor mijn deur. Ik bijt op mij lip. Plotseling geef ik hem een knuffel. Eerst is hij verbaasd, maar al snel slaat hij zijn armen ook om mij heen.

'Bedankt,' mompel ik.

'Waarvoor?'

'Dat je er voor me bent,' zeg ik, en ik laat los. Hij glimlacht.

'Ik zal er altijd voor je zijn,' zegt hij met een glimlach. Ik grinnik. 'Kate,' zegt hij. Ik kijk hem aan. 'Ik meen het.' Ik knik.

'Bedankt. Ik, eh, ga maar naar binnen,' zeg ik, en ik haal de klink omlaag. Ik stap naar binnen en sluit de deur.

'Hallo?' hoor ik.

'Hoi,' mompel ik terug.

'Jij weer? Ik zei toch rot op stomme hoer!' schreeuwt diezelfde jongen die ik als eerste zag weer, die volgens mij Jordan heet. Er begint iets in mij te koken. Wat geeft hem het recht om zo tegen meisjes, tegen mij te praten?

'Nee, nu ga jij even naar mij luisteren. Dit, is ook mijn kamer, ja? En ik laat me hier niet nog een keer wegjagen. Want! Ik! Woon! Hier! Ook! En ik snap dat je denkt dat dat heel raar is, maar ik ga hier naar school!' Met open mond kijkt hij me aan. 'Als je me nu even wil excuseren. Ik ben in mijn kamer,' voeg ik er rustig aan toe. Ik loop naar de gang, en halverwege de gang stop ik. 'Oh, en Jordan, nog een ding. Die meisjes zijn geen hoeren, maar jullie, die elke dag met iemand in bed kruipen, wel,' en met die woorden gooi ik mijn kamerdeur dicht. Die houd voorlopig zijn mond. Of in ieder geval, dat hoop ik.

'Hey man. Ik hoorde dat net. Wie de fuck is die chick? Heb je haar voor Claire ingeruild?' hoor ik een stem, die denk ik Liam is.

'Nee dat,' zegt Jordan, en hij maakt een pauze. 'Is onze nieuwe kamergenoot. Een meisje. Dude. Een meisje. Godverdomme,' zegt hij. Liam begint de lachen.

'Ik zou zeggen, pak haar vanavond. Vanachter, onverwachts en snel. Ik wil haar in mijn kamer nog horen kreunen,' zegt Liam, gevolgd door een klap.

'Jij gaat me niet vertellen wat ik wel en niet moet doen. En dan nog iets, dat was ik allang van plan. Je zal haar volgende week nog horen na kreunen,' zegt Jordan weer. Ik ril van die gedachte. Ik maak een knot, doe mijn sportlegging met een trui aan. en realiseer me dat ik best wel dorst heb gekregen van al dat huilen. Ik open mijn deur, en daar zitten Jordan en Liam op de bank. Op dat moment komt Kayne de badkamer uit, gevolgd door een vreselijke stank. Hij loopt naar de woonkamer, en neemt plaats naast de andere jongens. Ik loop mijn kamer uit, gelijk in een rechte lijn naar de keuken.