Regrets The Unexpected

Chapter 10

Shaira's POV

Nagising ako ng mga eight A.M.

Naisipan ko nalang mag-open ng data at binukasan ang messenger...

Online si Anthony- teka nga, so what kung online sya... No one cares. Not even me.

Bigla nalang nagchat si Anthony.

Anthony: Punta ka samin mamaya ng mga 10. Sa school ka na pumunta. Susunduin ka daw ni papa.

Nagreply naman ako sa kanya

Shaira: Wag na. Kaya ko namang magbiyahe. Ipinagmamayabang ko lang na may papa ka eh.

Naghiwalay kasi sina mama at papa noong mga 3 years old palang ako. Mga madaling araw ata non. Tapos nagsinungaling pa nga si mama na maaga daw pumunta si papa sa trabaho. Eh ako naman tong uto na naniwala. Syempre nagtaka rin ako non. Magulo yung buhok ni mama tapos namumula pa yung mga mata nya. Pero noong grade 4 na ako, sinabi na nya sakin yung totoo. May utak na ako noon eh. Kaya ngayon, malungkot na buhay ko. Hindi naman sobra. Basta tuwiong naaalala ko yung pagkakakuwento sakin ni mama, nalulungkot ako. Syempre mama ko sya eh. Aish! Naiiyak ako! Hindi ko naman namalayan na vibrate pala ng vibrate yung phone ko. Sorry naman! Tao lang! Eh sa di ko maramdaman eh! Pero di ako manhid! 

Nevermind....

Si Anthony pala yung nagchat. Syempre. Sino pa bang aasahan ko. Di naman pala-online mga kaibigan ko eh.

Anthony: Luh! Nagpapakabait na nga yung tao eh! 

Anthony: Ako pa nagsabi kay papa na sunduin ka!

Anthony: Hoy!

Anthony: Uso reply!

Anthony: Hoy ugly duckling!!

Anthony: Hoy!! Buhay ka pa ba??????

Napaka sama talaga nitong Anthony the panget na to!

Shaira: Buhay pa ako. Sorry naman. Sige na. Maliligo na ako.

Anthony: Okay. Akala ko patay ka na eh. Basta 10 am ah. Sa school. Ang aga pa eh. Bakit maliligo ka na agad?

Shaira: Wala ka na don. O sige. ba-bye na. Wag mo akong papaasahin! Sawa na akong umasa.-Shaira

Anthony: Okay. Bye.

I was expecting an annoying statement from this guy but he just ended the conversation with just an "Okay. Bye." Nevermind. Why do I even care huh?

Pumunta na ako sa banyo at naligo. Habang nagshashampoo, narinig ko ang sigaw ni mama.

"Shaira! Bakit naliligo ka na agad? Ang aga-aga pa ah!"

"May gagawin po kasi kaming project sa school!- este kina Anthony ho pala!"

"Ahh sige!"

"Oh I like the way you sound in the morning. Were on the phone and without a warning. I realize your laugh is the best sound I have ever heard. I like the way I can't keep my focus. I watch you-"

Naputol yung pagkanta ko ng narinig kong magring yung phone ko. Binilisan ko na ang pagbabanlaw at nagbalot ng towel saka kinuha yung phone ko. Sinagot ko nalang yung tawag nang hindi pa tinitingnan ang caller.

"Hello? Si-"

"Shhhhaaaaaaiiiiiirrrrrraaaaaa!!!!" Muntik na akong mapatalon dahil sa sigaw ni Hannah sa kabilng linya.

"Aray! Ang sakit sa tenga nun ah!"

"Ooppss. Sorry naman Shaira. Haha."

"Oh? Bakit ka napatawag?"