Όμως τώρα σκέφτομαι ότι ειπα μαμα αρκετές φορές για να τη θυμηθώ ξανα.Αγαπας το παιδί σου προσπαθείς πολύ. Το ξέρω. Κάπου στα 40 βλέπεις πως η ζωή δεν έγινε ακριβώς όπως την φανταζόσουν. Και το χειρότερο από όλα; Έφτασες 40 για να έχεις τον χρόνο να κοιτάξεις πίσω και να ξεκουραστείς λίγο . Σπαταλήθηκαν αρκετά χρήματα λοιπόν. Η δουλειά σου τελικά έγινε μια ρουτίνα, και μάλλον δεν ήταν ποτέ το όνειρο της ζωης σου να δουλεύεις όλη μέρα σε ένα γραφείο 20 χρόνια , αλλά έτσι βολεύτηκες, εκεί σε έχωσε ο πατέρας σου και ήταν πολύ έξυπνη σκέψη στα 25 σου να έχεις έτοιμο μισθό όποτε υποσχέθηκες στον εαυτό σου πως θα το κανείς μόνο μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο . Πάχυνες επίσης, δεν ήσουν έτσι .Να , τσαλακώθηκε και λίγο το πρόσωπο σου, με τον μπαμπά ούτε που είσαι σίγουρη γιατί μένεις , και βλέπεις εμένα να μεγαλώνω και να γίνομαι κατι που εσυ χαρακτήρισες αποτυχία απογοήτευση και αλλά τέτοια. Κάτι σαν εσένα δηλαδή σου θυμίζω όσο περισσότερο μεγαλώνω κάτι σαν τα λάθη σου απλά με λίγο πιο ανοιχτό μαλλί. Ούτε πολύ ερωτευμένη σε βλέπω. Εγώ αν είχα τον ερωτα της ζωής μου στο ίδιο σπίτι δε θα έβγαζα τα χείλια μου από πάνω του. Θα είχε σκιστεί σχεδόν το στόμα μου απ'το χαμόγελο μου. Όλες οι μέρες θα ήταν μέρες χαράς . Παρολαυτα σε ακουω να τσακώνεσαι μαζί του. Να τον φωνάζεις με το όνομα του . Να κλαις στο μπάνιο επειδή... κανείς μας δεν θα μάθει το επειδή σαυτο το σπίτι. Και να ψιθυριζεις οσα σε πνίγουν όσο πλένεις τα πιάτάκι με το λιωμένο σου σφουγγάρι. έχεις να βγεις από το σπίτι για βόλτα χρόνια. Που είναι οι φίλοι; Γιατί συζητάς μαζί τους μόνο τα οικογενειακά και για τη δουλειά σου; Δε μπουχτησες; Αναρωτιέμαι πια ήταν η τελευταία φορά που βγηκες για μπίρες σε ταρατσες και για περπάτημα σε πάρκα και αυλες . Γιατί οικειοθελώς κανεις την δούλα όλων μας και του εαυτού σου; Θα ήσουν χαρουμενη αν τελικά είχα για ζωή μου τη δίκη σου τη ζωή ; Θα σταμάταγες να ελπίζεις να μπω στο πανεπιστήμιο που ονειρεύεσαι , να βρω έναν σταθερό άντρα να είμαι 'ισορροπημένη' όπως χαρακτηρίζεις βάζοντας το κραγιόν σου που έχει πετρωσει.
