Έχουν περάσει 5 μέρες από όταν άρχισαν όλα . Ειπαν πως θα είναι ένας γολγοθάς μόνο . Αυτό που δεν ειπαν είναι ότι όσο τον ανεβαίνω θα βαραίνουν όλα , και τα χτυπήματα θα ερχονται από παντού . Δε με πειράζει αυτό . Με φοβίζει . Το βάρος που μια μέρα θα είναι ασήκωτο. Και δε θα περάσει τελικά .
Η αϋπνία το αγχος και ο πονος ξυπνάνε ένα τέρας μέσα μου που κοιμόταν πολύ καιρό. Την κατάθλιψη , φέρνοντας από πίσω της την παράνοια και την απάθεια. Και έχει πάλι ξημερώσει. Και σήμερα φοβάμαι πιο πολύ από ποτέ. Είναι Σάββατο . Σηκώνομαι το μεσημέρι και η μυρωδιά του φαγητού με έχει ήδη ανακατέψει . Ο οργανισμός μου μάλλον είναι αρκετά αδύναμος για να δεχτεί τώρα φαΐ η νερό . Η απλά εγώ υπερβολική . Δε θα δει η μάνα μου ότι με μια γρήγορη κίνηση το πετάω έξω , και αφήνοντας το πιάτο στον πάγκο φεύγω .Αλήθεια δε θέλει να δει ότι η όρεξη μου είναι ανύπαρκτη μήνες τώρα . Οι ώρες περνάνε αρκετά αμήχανα ; Άραγε τι να κανεις; Ποτέ είναι η καταλληλη ώρα να ζητήσω το κινητό μου για τα 10 λεπτά που μου αναλογούν κάθε μέρα; Θα περιμένω. Δεν έχω να κάνω και τίποτα οποτε κοιταγα έξω. Φανταζόμουνα εσένα . Τα φρύδια μου πήραν ένα περίεργο σχήμα μαζί με τους σφυγμενους κροτάφους μου . Άρχισα να σκέφτομαι πάλι. Αυτές τις σκέψεις που έδιωξα χρόνια πριν και εμφανίζονται με απόλυτη λεπτομέρεια . Ίσως να ειναι γοητευτικός ο θανατος .. που ξέρεις . Ίσως να μην υπήρχε νόημα σε όλο αυτό. Δε γεννήθηκα για να ποναω . Και η ζωή ήταν χαρά μέσα στον πονο η πονος μέσα στη χαρά; Πάντως αν ήταν το πρώτο Σιγουρα δε το αντέχω άλλο. Αλλά για δες . Πήγε 12·30 . Θα έπρεπε να ήσουν σπίτι.
Τα μηνύματα δεκάδες. Όλοι Εκτως από εσένα. Η καρδια μου χτυπάει με τις χαμένες κλήσεις που είδα της φίλης μου. Άραγε έμαθε κατι; Άραγε είσαι καλά;
12:55 ...ήσουν παραπάνω από καλά.
Βρηκες άλλον . Σας είδαν όλοι. Και δε φανηκε να ντράπηκες να το κρύψεις . Και δε φανηκε να στενοχωριέσαι . Και τώρα δε μου στέλνεις επειδή είσαι μαζί του η επειδή κοιμήθηκες; Και κοιμήθηκες χωρίς καληνυχτα; Και όλα τα τυπικά μας χάθηκαν; Αφού είχες πει δε θα με αφηνεις χωρίς καληνύχτα. Δε βρίσκω λογο να μείνω άλλο στο κινητό και το επιστρέφω. Λίγο αργότερα ξεσπαω σε κλάμματα . Είναι όλα αυτά που δε περιμένεις από έναν ανθρωπο και τελικά τα κανει. Ποσό λάθος ήμουν . Θέλω τόσο να σε δικαιολογήσω αλλά η εικόνα σας μένει στο κεφάλι μου και χτυπάει συνέχεια
Θέλω να φύγει . Θέλω να μου κάνατε όλοι πλάκα . Ξεσπαω σε γελια και σε βρίζω στους φιλους μου. ' Ε και σιγά χεστηκα ας κανει ότι θελει'
Ξεσπαω σε κλάμματα αφού κλείσω το σταθερο . Η κολλητή μου μου είπε πως οι ανθρωποι προχωράνε . Μα δε το κατάλαβα ποτέ. Τι ήμουν για να προχωρησεις; Εμπόδιο; Μάλλον ναι. Μάλλον όλα θα είναι καλύτερα τώρα. Θέλω να στείλω αλλά μια ζάλη θα με ξαπλώσει στο κρεβάτι κλείνοντας μου τα μάτια. Το επόμενο πρωί με θολό μυαλό θα ευχόμουν όλα να ήταν ένα ονειρο .
