Μάλλον 4:35
Κάνει ζέστη αλλα ξυπνάω επειδή τρέμω
Είσαι ακόμα το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι.
Μονο που τώρα δε χαμογελάω με τη σκέψη σου
γεμίζω με θυμό, μίσος και πόνο
Ίσως και λιγη αγάπη. Ίσως πολύ. Εξάλλου το μίσος και η αγάπη μοιάζουνε κάπου κάπου..
Μοιάζουνε οταν γεννιέται η ζήλεια. Όταν χαίρομαι με το καλό σου αρκεί να μην είναι μακρια μου. Μετα γεννιέται και ο εγωισμός. Και χάνονται όλα. Εγώ ποτέ δεν ήμουν εγωίστρια, δεν ήθελα να αγαπάω με όρια, να φοβάμαι μήπως αυτό που μου δίνει ζωή με σκοτώσει μια μέρα, ήθελα να είμαι ελεύθερη. Λαθος; 2 χρόνια μετα μπορώ να απαντήσω με δεμένα χέρια, 'ναι.'
Τα λεπτά είναι σα βδομαδες μετά της 3 το βράδυ..
Αργεί το ξημέρωμα και άρχισα να συνηθίζω και το σκοταδι .
Οι περισσότεροι φοβούνται το βράδυ μάλλον εγώ φοβάμαι το πρωί
Έχουν περάσει βδομαδες και η εικόνα σου είναι μπροστά μου συνέχεια
Αυτή η εικόνα κανει τις ώρες που μου έμοιαζαν βδομαδες ,δευτερόλεπτα και ξημερώνει
Ειδες γαμωτο; Γιατί μου παίρνει τόσο γρήγορα την ώρα η σκέψη σου; Πάντα μαζί σου έχανα τις ώρες
Δεν είναι άδικο;
Τώρα που δεν είσαι εδώ πως να σπρώξω τους δείκτες;
Ακουω το ξυπνητήρι.
