Έφυγε η μέρα. Μακάρι να σκεφτόμουν λιγότερο μερικές φορές . Πρέπει να φάω.. δεν πεινάω μέρες τώρα.. ποσο φαΐ πήγε στον σκύλο αυτόν τον καιρό κάτω από το τραπέζι; Κλείνω την μύτη και κατεβάζω σχεδόν αμεσως όλο το πιάτο. Μια φωνή στο κεφάλι μου φωναζει ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά την αφήνω εκεί. Είναι πολύ γρήγορο να ξεφυγεις μερικές φορές . Εξάλλου στόχος είναι να φάω αυτό έχει σημασία.
Ακούω τα όργανα μου να φωνάζουν από μέσα μου. Κάτι πεθαίνει μέσα μου. Η τελευταία μπουκιά κατέβηκε μαζί με κάμποσα δάκρυα. Τόσα που φοβήθηκα μη πνιγώ από την μπριζολιτσα. Έχω ανάγκη να δω την κοπελα μου. Ίσως με κανει καλύτερα . Της λεω πως δεν είμαι καλά και να βρεθούμε . Αρπάζω τα κλειδιά και ανοίγω την πόρτα.
-Μη τολμισεις να βγεις με εκείνη.
Και κοπαναω την πόρτα. Τρέχω να την βρω . Πέρασε μισή ώρα. Είναι πάλι με εκείνον. Μια σκιά συνέχεια από το παρελθόν που της λέει αντίο όταν έρχεται η 'σειρά' μου να την δω.
Και φεύγει .
Όμως φεύγει και εκείνη .
Δεν είχε χρόνο είπε.
Καταλαβαίνω από προτεραιότητες ειδικά όταν εδώ δεν είμαι μια από αυτές.
Και να, φεύγει
Ετσι απλά.
Πως μπορείς να το κανεις αυτό ;
Την κοιταγα μήπως γυρίσει γιατί ήθελα να γυρίσει.
Την κοίταγα για να δω πόσο γρήγορα θα με ξεχάσει .
Δε γύρισε ποτέ, και άλλαξα δρόμο.
Μερικές φορές θέλω να μην κλαίω μακριά σου.
Μήνυμα : «μαμα»
Άλλες πάλι φορές νιώθω ότι αγνοώ τα σημαντικά στην ζωή μου περιμένοντας τα δικά σου μήπως γίνουν σημαντικά.
Και ίσως ήθελα παραπάνω το δικό σου μήνυμα.
Ακούω ήδη φωνές έξω απ'την πόρτα μου. Μερικές φορές είμαι τόσο κουρασμένη που δεν με νοιάζει κάτι. Θα μπορούσα να κοιμηθώ από έξω ή να ξαπλώσω στις σκάλες. Και το κάνω στιγμιαία, και ηρεμώ παραπάνω απ'το κρεβάτι μου αλλά σηκώνομαι γρήγορα μη με δει κανείς.
