5:45
Είναι όλα τόσο ηρεμα όταν κοιμάται όλη η πόλη. Βυθίζομαι στην ησυχία και νιώθω πως όλα ήταν ένα ονειρο .
Πως περιμένω μήνυμα σου .
Όσο περνάει η ώρα εύχομαι αυτή η ησυχία να διαρκέσει για πάντα. Αυτήν την ώρα της ημέρας θα μπορούσα να μείνω για πάντα στο κρεβάτι . Δεν έχω κανενα ρολοι τριγύρω οποτε χαίρομαι στην ελπίδα να είναι 5:46 μόνο.
Μα ακουω το ξυπνητήρι . Είναι 7.
Η υπενθύμιση της πραγματικότητας δημιουργεί μια απίστευτη δυσφορία στο κεφάλι μου. Ξέρω ήδη πως θα κυλήσει όλη η ημέρα και το κλάμα της προηγούμενης νύχτας δε με προετοίμασε για κατι τετοιο.
Κανεις δε φαίνεται να νοιαζεται που ξύπνησα . Είναι θετικό όπως και να έχει που έχω την τύχη να ζω άλλη μια μέρα αλλά σήμερα φαινόταν σαν να το είχαν ξεχάσει όλοι. Σαν να είχα πεθανει . Και ίσως και να είχα . Περνάω να φτιάξω πρωινό κοιτώντας κατω μην αντικρίσω τα βλέμματα τον υπολοίπων. Νιώθω πως έχω κανει κατι κακο η ντροπιαστικό . Σφίγγω το στόμα μου για να μη φύγει καμία λέξη από τα δόντια μου.
Χτυπάει το τηλεφωνο .
Με μια απειλητική κίνηση και τα μάτια γουρλωμένα στον αριθμό ο πατέρας σηκώνει το τηλεφωνο . Η μούρη του σοβαρεύει απαντώντας μόνο με μάλιστα. Μέχρι που το κλείνει.
Φοβάμαι να ρωτήσω οποτε μένω σε μια γωνία να καθαρίζω τα ντουλάπια.
« έκανε απόπειρα αυτοκτονίας λένε χθες το βράδυ»
Η καρδια μου παγώνει και το μυαλό μου φωναζει το όνομα της αλλά ρωτάω 'ποιος;' Ευχόμενη να μην έχω δίκιο.
« εκείνη , ξέρεις»
Οι σφυγμοί μου γίνονται ένα με την ψυχολογία μου και η καρδια μου προσπαθεί να βγει έξω από το σώμα μου. Με φωνή σπασμένη σαν να διαλύθηκαν όλα μέσα μου και να πήγαν στο λεμο ψιθυρίζω / φωνάζοντας
- θέλω πίσω το κινητό μου. Πρέπει να δω αν είναι καλά
Με φωνή σίγουρη και ειρωνια μου απαντάνε .
- μπορείς και χωρίς αυτό. Και εκείνη μόνο για την προσοχη τα κανει όλα. Μην ανησυχείς
Η φωνή μου και οι ψίθυροι γίνονται κρότος και επαναλαμβάνω .
- Θέλω το κινητό μου. Δεν εχεις δικαίωμα να μου το κανεις αυτό.
Ο θυμός χαράζεται στο πρόσωπο της λεγοντας «και ούτε εσυ εχεις δικαίωμα να μένεις εδώ και να σε ταΐζουμε και να σε ποτίζουμε , πάρε το κινητό σου και μπορείς να φύγεις»
Λέει,& φεύγει
Όπως και ο μπαμπάς
Και μένω μόνη.
Ακουμπάω στην καρέκλα και προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.
Είναι τόσα πολλά που νιώθω να χάνομαι .
Ετσι μένω ακίνητη , χωρίς να σκέφτομαι κατι συγκεκριμένο . Αλλά το μυαλό μου ξέρει πως κατι δε πάει καλά και μου το ανακοινώνει με τις ταχυπαλμίες και το τρέμουλο .
Περιφέρομαι για μια ώρα πάνω κατω χωρίς να είμαι σίγουρη αν ζω η αν έχω πεθανει .
Απόπειρα; Πως; Πόνεσε; Θα ξανά κανει; Και εγώ θα μπορούσα να την αποτρέψω. Μα πως θα της μιλησω . Αν κανει κατι θα φταίω για πάντα .
Τρέχω στο μπανιο και χώνω το κεφάλι μου στη λεκάνη . Όσο ξερνάω περνάνε από το μυαλό μου όλες οι φορές που επειδή πιέστηκα κατέληγα εγώ . Σηκώνομαι και βλέπω αιμα. Αλλά δε θα μου κανει εντύπωση λες και έφαγα τιποτα για να βγει .
Μένω στο πάτωμα και η θέληση να σηκωθώ λιγοστεύει . Ευχόμουν να βουλιάζα μέσα του και να μην υπήρξα ποτέ . Μου άρεσε η ζωή . Αλλά κάποιες φορές εύχομαι να μην είχα γεννηθεί. Και αυτή είναι μια από αυτές .
Το χτύπημα της πόρτας με αναγκάζει να σηκωθώ . Τρίβω τα μάτια μου τόσο έντονα που θολώνουν για λίγο. Σκουπίζω το πρόσωπο μου , και φοράω την χαρουμενη και ήρεμη πάντα φυσιογνωμία μου.
-'Σταματά να κλαψουρίζεις πρέπει να πας τον μικρό στο σχολειο'
Αλήθεια δεν φοβηθήκατε ποτέ να χάσετε δικό σας ανθρωπο; Σκέφτηκα, αλλά το κράτησα & άρπαξα την τσαντα .
Πόσο μπορεί να άλλαξε ο κόσμος σε μια νυχτα ; Όλα είναι πιο μουντά, πιο μαυρα . Και ας βλέπω τον ήλιο . Γύρω μου βλέπω μόνο το θάνατο και την αρρώστια . Έπρεπε να το είχα σκεφτεί είναι παντού. Πως να αντισταθείς; Βλέπεις δεντρα που τα κλαδιά τους φωνάζουν θανατος, ταρατσες, μαχαίρια , ναρκωτικά , αυτοκίνητα , τρένα , δάκρυα , ματωμένα χέρια , δαγκωμενα χείλι . Είναι τόσο ωραία μέρα έξω. Γιαυτο ήθελα να αυτοκτονήσω . Φταίει εκείνη; Με επηρέασε μήπως ; Διασχίζω τους δρόμους σαν να είναι άδειοι και για πρώτη φορά η μουσική από τα ακουστικά μου διαπερνάει το κεφάλι μου . Δε σημαίνει τιποτα για μένα . Τόσο πολύ χάνουν το νόημα όλα όταν δε σε θέλει καποιος πθα στη ζωή του;
Τον αφήνω στο σχολειο και τρέχω.
Σου υπόσχομαι πως έτρεχα αυθόρμητα και αυθόρμητα έφτασα έξω από το σπίτι σου. Βγήκες έξω κλεγοντας .
'Αν δε σε έχω εγώ δε θα σε έχει κανένας '
Ειπες και απαντησα πως είμαι δικιά σου με απορία .
Ξανά φωναξες πως θα μας χωρίσει μόνο ο ουρανός .
Δε το κατάλαβα πολύ .
Δεν ήθελα .
Σου ειπα πως θα βρούμε λύση και σιγά όλα θα είναι καλά .
Σε φίλησα και έτρεξα σπίτι .
