||APH|| WIELKA HISTORIA [Nyo!Polska]

Rozdział 14 - Potop szwedzki cz.4

Na początku 1656 roku Jan Kazimierz wrócił do Polski. W Krośnie odbyło się posiedzenie Rady Senatu Rzeczypospolitej. 12 stycznia 1656 roku król udał się do twierdzy Jerzego Lubomirskiego. 16 stycznia znalazł się w Łańcucie. 22 stycznia 1656 konfederacja tyszowiecka została przekształcona w konfederację generalną. 10 lutego król przybył do Lwowa.

1 kwietnia 1656 r.

Uroczysta msza święta w katedrze lwowskiej się skończyła. Felicja usłyszała dzwonki. Klęknęła, patrząc przed siebie. Na środek kościoła wyszedł Jan Kazimierz. Obok niego stał obraz Matki Bożej Łaskawej. Król upadł na kolana i pochylił głowę. Złożył przed obrazem swoją koronę.

"Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico! Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twego, Króla królów, Pana mojego i z Twego miłosierdzia król, do przenajświętszych stóp Twoich upadłszy, Ciebie za Patronkę moją i za Królowę państw moich dzisiaj obieram i siebie, i Królestwo moje, i wszystek lud Twojej szczególniejszej opiece i obronie polecam."

Lwów stał się miejscem koncentracji niezbyt licznych wojsk królewskich. Oprócz garnizonu Lwowa i Kamieńca Podolskiego było 7,5 tysiąca jazdy Potockiego i kilkuset żołnierzy Lubomirskiego. Do miasta miało przybyć też pospolite ruszenie z województwa lubelskiego, bełskiego i wołyńskiego. Z obszarów, na których stacjonowały szwedzkie garnizony, postanowiono jak najszybciej wyprowadzić rekrutów i ściągnąć ich pod Lwów. Przyprowadzono kilka tysięcy rekrutów armii koronnej.
Król szwedzki nakazał koncentrację podległych mu wojsk. Idąc na Lwów Karol X Gustaw zajął Lublin. Zamość odmówił poddania się. Szwedzki władca nie chcąc tracić czasu, kazał ominąć twierdzę.
3 marca Karol X Gustaw zrezygnował z Lwowa, słysząc, że wojska polskie przybierają na sile (około 22-24 tysięcy). W nocy z 23 na 24 lutego wojska Aleksandra Koniecpolskiego na Mazowszu skierowały się w stronę Lwowa. Posuwały się tam też wojska litewskie Pawła Sapiehy.
Karol X poprowadził swą armię do Jarosławia. Niespodziewanie nad San dotarła dywizja regimentarza Stefana Czarnieckiego. Odbyła się bitwa pod Jarosławiem. Wojska koronne rozgromiły Szwedów.
22 marca wrogie oddziały ruszyły do Warszawy.
30 marca armia szwedzka stanęła pod Sandomierzem. Rozbili obóz pod Gorzycami. Natychmiast zostali otoczeni.
Z Warszawy 27 marca wyruszył z odsieczą margrabia Fryderyk. Karol X kazał mu jednak wrócić do polskiej stolicy. Ale przeciwko oddziałom Fryderyka (2,5 tysiąca) ruszyła jazda Czarnieckiego i Lubomirskiego (8 tysięcy). 7 kwietnia pod Warką Czarniecki i Lubomirski rozgromili korpus Fryderyka. Dzień wcześniej rozbili oddział szwedzki pod Kozienicami. 5 kwietnia wojsko Karola Gustawa przeprawiło się na prawy brzeg Sanu. 13 kwietnia król dotarł do Warszawy. Dzień później dołączyła do niego reszta wojsk.

OD MARU:

Jak wam się podoba potop? Spokojnie, jeszcze może 2/3 rozdziały na ten temat i kończymy. A później bitwa pod Wiedniem ❤