Kurtadamın İmkansızı

2

Bir sonraki gün sıra arkadaşım aynı soğukluğunu korudu. Bu soğukluğu beni rahatsız ediyordu bu yüzden bir kaç kez konuşma girişiminde bulundum ancak beni pek umursamadı. Çocuk resmen beni takmıyordu. Öğle arasına kadar tenefüslerde Melis, Rümeysa ve Emine ile konuştum. Yeni arkadaşlarımla yakınlaşmak ve samiyimiyetimi arttırmak istiyordum. Ne de olsa "arkadaş" kavramı benim için yeni yeni anlam buluyordu.

Dersler daha tam olarak başlamamıştı. Benim için sorun değildi çünkü her şeyi zaten biliyordum. Tüm öğretmenler beni ilk kez görüyordu bu yüzden ilgi çekiyordum. Bundan rahatsız olsam da kısa sürede bunun biteceğini bildiğimden dolayı memnundum.

Öğle arası geldiğinde hocanın tahtaya yazdıklarını defterime geçirmekle meşguldüm. Yeni arkadaşlarıma beni beklememelerini söyledim. Yanımdaki Ateş de kalktı ve herkesle birlikte sınıftan çıktı. Yazmayı bitirdiğimde yemekhaneye gitmek yerine okulu keşfetmeye karar verdim.

Okul oldukça genişti. Bir çok sınıfın yanından, laboratuvar ve resim odasının yanından geçtim. Okulun en üst katında bir tane konferans salonu bile vardı. Her şeyi bitirdiğimi düşünüp yemekhaneye dönmeye karar verdiğim an uzaktan gelen bir piyano sesi duydum. Müzik odasından geliyordu. Müzik odasının kapısından baktığımda içeride piyanı çalan Ateş'i gördüm. Tek başınaydı. Hızlı bir parça çalıyordu ve bu konuda iyiydi ama bazı notalara yanlış bastığını duyuyordum. Babam çocukken bana eğitim aldırmıştı ve keskin vampir kulaklarım sayesinde piyanoyu kusursuz çalabildiğimi biliyordum.

Ne kadar oradan ayrılmak istesem de kendime engel olamadım ve bir anda kendimi yanında oturuyor olarak buldum. Çaldığı şarkıyı biliyordum, bu yüzden o kalın notalarla çalarken ben de ince notalarla çalmaya başladım. Hemen uyum sağladım çünkü benim kadar olmasa da güzel çalıyordu. Yanına oturmamdan dolayı ilk başta rahatsız olmuş göründü ancak parçayı birlikte çalmaya başladığımızda sanki aramızda sözleşmişcesine uyumlu olmamız ikimizi de etkilemişti.

Biraz daha çaldıktan sonra şarkıyı söylemeye başladım. Sesim güzeldi. Söylemeye başladığımda şaşırıp bana döndü. Sanırım bunu beklemiyordu. Bir anlık durakladı ancak bana uyup çalmaya devam etti. Keyif alıyor gibi gözükmüyordu ancak itiraz da etmiyordu.

Ne kadar oldu bilmiyordum ama bir süre sonra arkamızdan bir alkış sesi duydum. Siyah saçlı, uzun boylu ve genç görünen bir adamın alkışladığını görünce kaşlarımı kaldırdım. Çok uyumlu çalıyorduk, neden bozmuştu ki? Tam kim olacağını soracaktım ki bana döndü ve "Merhaba, sen yeni bir öğrenci olmalısın. Ben Murat, müzik öğretmeniyim." dedi.

Açıkçası bunu beklemediğim için şaşırmıştım. Ama tepki veremeden tekrar konuşmaya başladı. "Sizi bir süredir dinliyorum ve ikinizin ne kadar uyumlu ve güzel çaldığınızı farkettim. Bu yüzden yıl sonunda olacak müzik yarışmasına Ateş'in katılmasını istemiyorum."

Ateş'i bir an hayal kırıklığına uğramış gibi gördüm ancak hemen her zamanki ruh haline geri döndü. Şimdi sert ve soğuk görünüyordu ve yüzünden hiç bir duygu okunmuyordu. "Tamam, onun sesi de güzelmiş zaten, benim yerime geçebilir." dedi. Müzik öğretmeni gülerek "Hayır Ateş, sen beni yanlış anladın. Yarışmada onun yarışmasını değil, ikinizin yarışmasını istiyorum." dediğinde Ateş umursamaz bir şekilde omzunu silkti.Ben de hevesle kafamı salladım. Yeni hayatımda her şey kusursuz ilerliyor gibiydi.

Gülümsedim. Ne diyeceğimi bilemiyordum ama "Teşekkür ederim," diyebildim.

•

Müzik öğretmenimiz Murat detayları sonra konuşacağımızı söyleyerek ayrılmıştı. Ateş ise öğretmenin arkasından gitmişti. Sanırım onunla konuşmak istiyordu. Ben de onların çıkması ile müzik odasında tek başıma kaldım. Bir an boyunca sevinçle olduğum yerde donakaldım.

Bir süre sonra oturduğum yerden kalktım ve okulu keşfe devam etmek için dışarı çıktım. Ateş bankta oturuyordu ve sigara içiyordu. Artık takım sayılırdık. Yanına gidip oturdum.
"Artık takım olduğumuza göre sana bir şey söylemem gerek" diye söze girdim. "Piyanoyu güzel çalışıyorsun ama yeteri kadar iyi değilsin." Bana ters bir bakış attı. Sanırım alınmıştı. Kötü hissetmesini istemiyordum. "Yani biraz daha çalışmalısın." diye düzelttim. "Bu seni ilgilendirmez ve takım olmamız senin düşüncelerini umursayacağım anlamına gelmez." diye yanıtladı. Ateş'in bu umursamaz ve sinir bozucu tavırları beni rahatsız etmeye başlamıştı. İç geçirdim ve oturduğum yerden kalkıp yemekhaneye ilerlemeye başladım.

Yemekhaneye vardığımda Melis, Rümeysa ve Emine yemek yiyordu. Hemen yanlarına oturdum. "Tahmin edin ne oldu?" Yemek yemeyi bırakıp bana döndüler. "Müzik yarışmasına katılıyorum." Hepsinden şaşkınlık nidaları yükseldi. "Ne, ne zaman?" dedi Rümeysa. Anlatmaya başladım. Okulu keşfe çıktığımı, Ateş'i piyano çalarken gördüğümü ve sonraki olayların hepsini anlattım. Sadece Ateşle olan son konuşmamızı atladım. "Daha 2. günündesin ve Murat hoca hiç şüphesiz seni seçti. Müzik konusunda gerçekten iyi olmalısın." dedi Emine. Melis ise "Sana önerim, Ateş'in büyüsüne kapılma.O bütün kızlara iyi davranır ama aslında tek düşündüğü geceyi hangi kızla geçireceğidir." dedi. İyi de Ateş bana iyi davranmıyordu ki. Bu çocuğun benimle sorunu neydi?! Konuyu fazla üstelemeden masadan kalktım. "Ben sınıfa çıkıyorum. Derste görüşürüz." dedikten sonra hızlıca merdivenleri tırmandım. Çok susamıştım. Hemen termosumdan kan içtim.

Biraz sonra ders zili çaldı ve herkes sınıfa girmeye başladı. Ders matematikti. Öğretmen sınıfa girdi ama sınıfta eksiklik olduğunu gördüm. Ateş ve Melis derse girmemişti. İkisinin aynı anda ortadan kaybolması garipti. Acaba birlikteler miydi? Hissettiğim bu garip duygu da neydi?

•

Eve vardığımda mutluluktan havaya uçuyordum. Annem bu halimin hemen farkına vardı. Olayları kısaca anlattım. Ancak hikayeden Ateş'i tamamen çıkardım. Bunun önemli bir nedeni vardı. Anneme anlattığım hikayede müzik odasını bulup piyanoyu çalmıştım ve müzik hocası beni fark etmişti. Bu kadar.

Her şeyi günlüğüme yazmayı seviyordum. Yaşadıklarımı, şüphelerimi ve umutlarımın hepsini kağıda geçirdim.

Daha okulda 2. günümdü. Sonraki günlerde ne olacağını merakla bekliyordum.