Kurtadamın İmkansızı

6

Ertesi gün sabahki dersler normal geçmişti. Betül tenefüste sınıfa gelip Ateş'i dışarıya çağırmıştı. Ateş itiraz etmeden Betül'ün arkasından gittiğinde şaşırmıştım. Melis ve Ateş'in gizemli ilişkisi yetmezmiş gibi şimdi de Betül ve Ateş gizli buluşmalara başlamıştı. Ayrıca Ateş sınıfa girdiğinde sinirli görünüyordu. Ne hakkında konuştuklarını deli gibi merak ediyordum ama sorarsam garip kaçacağından ses çıkarmadım. Ayrıca Ateş'in terslemelerini çekecek halim yoktu.

Öğle arası geldiğinde Melis ile yemekhane sırasına girdik. Rümeysa ve Emine bizden önce sıraya girdiklerinden yemeklerini almışlardı. Biraz ilerimizde bizi bekliyorlardı. Onları izlerken Ateş'in yemeğini alıp masasına yürüdüğünü görmüştüm.

Uzun bir bekleyişin ardından Melis ile yemeğimizi alıp Emine ve Rümeysa'nın bizi beklediği masaya ilerlerken birisi arkamdan neredeyse yere düşürecek kadar güçlü bir şekilde bana çarptı. Gelişmiş reflekslerim sayesinde yere düşmeden dengemi sağladım ancak biraz önce aldığım yemek tamamen üzerime dökülmüştü. Şaşkınlıkla bunu yapan kişiye bakmak için arkamı döndüğümde bunun Betül olduğunu gördüm. Kesinlikle şaşırmamıştım. Bu sabah sınıfa geldiğinde de bana kötü kötü bakıyordu zaten. Böyle çocukça bir şey yapacağını az çok tahmin etmiş olmalıydım. Sinirle gözlerimi kısarken, " Ne yaptığını sanıyorsun sen!" diyerek bağırdım. Yaptığı şey feci şekilde sinirimi bozmuştu. Yan masada duran yemeği kafasından aşağı dökme isteğimi bastırmaya çalıştım çünkü onun gibi çocukça şeyler yapacak halim yoktu. En azından bu kadar çok kişinin önünde.

Bağırmamla herkesin dikkatini çekmiştim. Şimdi yemekhanedeki tüm insanlar bize bakıyordu. Herkes bir anda konuşmayı kesip pür dikkat bizi izlemeye başladı.

Alaycı bir şekilde "Pardon, yanlışlıkla çarptım." dediğinde sinirden kudurmak üzereydim. Kaskatı kesilmiştim ve tepki veremiyor gibi hissediyordum. Bana iyice yaklaştı ve herkesin duyabileceği kadar yüksek sesle "Lara, sana bir sorum olacak." dedi. Benden tepki gelmemesinden güç alarak daha da yüksek bir sesle devam etti. "Üç haftada Murat Hoca'yla nasıl bu kadar yakınlaştınız? Ne oldu da hemen seni kulübe almak istedi? İkinizin yalnızken neler yaptığınızı merak ediyorum." Şok olmuş bir şekilde gözlerimi açtım.

Benim hakkımda söylemeye çalıştığı şey çok çirkindi. Bana resmen tüm okulun önünde sürtük muamelesi yapmıştı. Ayrıca bahsettiği kişi bir öğretmendi ve Murat Hoca bir öğrencisiyle böyle bir şey yapacak son kişiydi. Aynı şekilde ben de öğretmeniyle birlikte olacak son kişiydim.

Ben hala mal gibi susarken Melis gürültülü bir şekilde sandalyesinden kalkıp yanıma geldi. Betül'ü omzundan sertçe ittirdiğinde ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım. Az önce beni mi korumuştu o? Betül şaşkınca bakarken Melis sinirli bir şekilde "Ağzından çıkanlara dikkat et. Buradaki herkes Lara'nın senin gibi bir sürtük olmadığını biliyor. Kıskandığını bu kadar belli etmene gerek yok!" diye bağırdı. Resmen beni koruyordu. Yoksa ona karşı olan şüphelerim boşuna mıydı?

Melis beni korumuş olsa da Betül beni aşağılamayı başarmıştı ve ben hiçbir şey yapamamıştım. Melis'e minnettardım. Betül Melis'in beni korumasına fena şaşırmış olacak ki hiçbir şey söylemeden yemekhaneden ayrıldı.

Bizi izleyenler de hiçbir şey yaşanmamış gibi önlerine döndüler. Betül'ün şovu beklediğinde daha kısa sürmüştü ve bu durumdan kısa sürede kurtulmuştum ama ama yine aşağılanmış hissediyordum. Kimsenin yüzüne bakmadan yemekhaneden çıktım ve doğruca soyunma odalarının olduğu yere gittim.

Pantolonum kirlenmemişti ama aynı şeyi tişörtüm ve saçlarım için söyleyemezdim. Tişörtüm giyilmeyecek kadar kötü durumdaydı. Ayrıca şaçlarım da yağ olmuştu. Soyunma odasına girer girmez tişörtümü çıkartıp lavaboda yıkamaya başladım. Yedek giysim yoktu. Melis'ten ödünç alabilirdim ama kimseye görünmeden doğruca eve gitmek istiyordum. Tişörtü kuruması için askıya astım. Fazla kalın olmadığı için ben duş alana kadar kurumasını umuyordum. Neyse ki okulda duş almam mümkündü. Çünkü bu saçlarla bir dakika daha durmak istemiyordum.