Eight

1.5K 162 32
                                    

Nakatanga lang ako habang nakatingin sa malaki at malawak na office na kinaroroonan ko. Nasaan ako? Sino ako? Kumurap kurap ako at pumadyak padyak! At tuluyang tinaggap na hindi ako nasagasaan papunta sa office at wala akong amnesia! At makakatrabaho ko na si Chadchad mamaya maya. Ahhhhh!!!! I kennat do this enimowr! Pero may choice ba ko? Nilingon ko uli ang ayos ng lahat, okay na. Maayos na. Ako lang ang hindi maayos. Inagahan ko talaga ang pagpunta dito sa office, as in naunahan ko pa 'yong morning shift na guard. Para pagdating ni Chadchad, titimplahan ko na lang siya ng kape tas aalis na ako. Aayusin ko na ang schedule niya at makakapagtrabaho na ako ng matiwasay. Ganon lang kadali. Diba? Hindi? Lumukot ang mukha ko at naglakad lakad, tumama ang paningin ko sa sahig. Sobrang natetempt talaga akong gumulong gulong, malinis naman 'yon. Kailangan ko lang talaga kumalma. Huminga muna ako ng malalim at sumilip sa may pintuan, wala pa namang paparating. I just needed this right now. Five seconds lang, I told myself. So I started rolling on the floor and stopped midway when the door opened. TALAGA NAMAN!

"What are you doing?", God. Hearing his voice shivered my whole being. Agad akong tumayo at inayos ang sarili ko.

"Good Morning", i greeted him.

"What are you doing?", he repeated then locked the door.

Teka...Hindi pa ako ready syet! Hindi so-en ang suot ko ngayon. Teka lang naman!

"Nahulog ko po kasi 'yong hikaw ko hinanap ko lang"

He looked at me and that's when I realized that finally, after 8 long years, nandito na ulit siya. I wanted to run to him, hug him and say how much I so damn missed him. Tangina. Pero hindi ko magawa dahil sa kagagahan ko. But, who knows, not because Marian is his cousin doesn't mean single na siya at  hindi siya nakahanap ng iba. I gulped as I looked back at him. His sqaure-shaped jaw clenched. God, he's so handsome with that black office suit. He killed it. Gusto kong gumulong ulit! His orbs didn't leave mind so I cleared my throat and thought then looked away.

Umayos ka Maine. Myghad!

"Sir, coffee, tea?"

He sat into his swivel chair and looked at me.

"You"

Napaawang ang labi ko. Syet! HINDI SO-EN ANG PANTY KO!

"Si- sir?"

He just keeps on looking in my eyes, then after a few seconds on my lips which I licked because I could feel how dry they were because of his hot, hot gaze. His jaw clenched and his Adam's apple moved.

"You decide what to do", he continued.

"O- okay sir", tumalikod na ako at dumiretso sa mini-kitchen ng office niya at doon inilabas lahat ng nararandaman ko.  I screamed silently, made face then sighed before walking back to him with a tea on my hand.

Okay, Nicomaine. Ibibigay mo lang 'tong tea tas tapos na.

Napakagat-labi ako habang nakatitig sa likuran niya. Paanong kahit nakatalikod siya eh, ang gwapo gwapo pa rin niya. He's everything Alpha male! Nilakasan ko ang loob ko at dahan dahang inilapag ang tea. I vow my head as a courtesy then slowly walked towards the door. Kung pwede lang na takbuhin ko 'yong pintuan tinakbo ko na.

"Don't leave yet, Nicomaine", I heard him say. Napapikit ako, he just called me "Nicomaine" in the manliest way. Tang-inuh not so-en panty kapit ka lang diyan. I turned to him and saw him looking at me. His stare is burning me alive. Bakit ganito siya makatitig?! He's looking at me as if... he missed me.

Prince Charming    ...not. Where stories live. Discover now