ნაილის ზარზე მაწინვე ამიფანცქალდა გული.ავიღე და ნაილმა მახარა:
-ლიამ შენთან მოვიდივართ!!
-რააა???? მართლა????
-ნომერში ადგილი გაქვს?
-უუფ რამდენიც
გინდა
-კარგი მე და ლუი ჩამოვალთ ან დღეს ან ხვალ.
-მაგარიაა
-იცოდე თავზე ვიმხობთ ყველაფერს
-აბა რაა
აქ მარტო იმიტომ ჩამოვედი რომ დამესვენა,მაგრამ მივხვდი,რომ მათ გარეშე ვერ დავისვენებდი.მე არ ვარ წყნარი ცხოვრებისთვის გაჩენილი.ჩემი ცხოვრება ძალიან ქაოსური და გიჟურია,სადაც რათქმაუნდა ჩემი ძმაკაცები დიდ როლს თამაშობენ.მე ლუი და ნაილი კარგად ვმღერით და ხშირად გოგონებს ამიტომ მოვწონვართ.ნაილი მშვიდი და ბუნჩულაა,ხოლო ლუი საშუალო დონის გიჟი,მე ყველაზე გიჟი.ერთად ძალიან ბევრი. რამ გადაგვხდენია,მაგრამ ერთმანეთი არასდროს მიგვიტოვებია გასაჭირში.ჩვენ ერთმანეთისგან განუყოფელები ვართ.თითქოს სამივე ტყუპები ვართ.ერთმანეთს ბავშვობიდან ვიცნობთ.ლუი და ნაილი გვერდიგვერდ სახლებში ცხოვრობენ მე კი გვერდზე სადარბაზოში ვცხოვრობდი.ჩვენი მეგობრობა 20 წელზე
მეტს ითვლის,მაგრამ არცერთხელ არ ვყოფილვარ მათზე ნაწყენი.ვიცი თავი მოგაბეზრეთ მათზე ლაპარაკით მაგრამ რავქნა ჩემი ცხოვრება მათ გარეშე წარმოუდგენელია.ასეთ რთულ სიტუაციებში მხოლოდ მეგობრები არიან ჩემთან.მოკლედ რომ ვთქვა ისინი საუკეთესოები არიან.
