დილით ლუიმ და ნაილმა გამაღვიძეს:
-ლიამ ჰარიმ დაგვირეკა და ბოულინგზე ვაპირებთ წასვლას
-წადით
-მერე შენ?
-დავრჩები რაღაც არ ვგრძნობ თავს კარგად.
-კარგი რა ლიამ ადექიი.
-ნაილ მართლა ცუდად ვარ
-კარგი მაშინ ჩვენ წავალთ
-ისე რა ფიქნა ასეთი იმ გოგომ რომ სულ ჩამოგვშორდი ჩვენ?
-აუუუ
არადა მართლა ვერ ვიყავი კარგად.იმ დღეს მიასთანაც არ ჩავსულვარ.ალბათ მიხვდა რომ ცუდად ვიყავი და არც ის არ ამოსულა.
გავიღვიძე თუ არა თავზე ექიმი მედგა:
-ვაიმეეე ლიამმა თვალი გაახილა ექიმო.
-რამოხდა?
-მთელი დღე გეძინა ლიამ.
-მართლა?
-ხო და შეგვეშინდა.
-ლიამ შენი ანალიზებია საჭირო,უნდა წამომყვე.
იმდღეს ანალიზები გავიკეთე და თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი.ღამე იქ დავრჩი და ბიჭებს ვუთხარი მია გაეფრთხილებინათ.ცოტახანში მიამაც დამირეკა:
-ლიამ რახდება?როგორხარ?კვდები?
-აჰაჰაჰ დამშვიდდი საყვარელო(ამისთქმის შემდეგ ცოტა დავიმორცხვე)
-რახდებაა ლიამ? თუგინდა მოვალ!
-არმინდა დამშვიდდი.
-კარგი მაგრამ დამირეკე იცოდე,ვნერვიულობ.
-კარგი.
მალე ექიმიც მოვიდა და მითხრა რომ ყველაფერი კარგად იყო,მაგრამ წამოსვლის ნება მაინც არ მომცა.ისევ იქ დამტოვა და დილით გამომიშვა.ბიჭებიც დამხვდნენ და წამიყვანეს.ნომერში ავედით ,მოვწესრიგდი და ბიჭებმა დამსვეს:
-ლიამ მგონი რაღაც უნდა იცოდე?
-რახდება?
-არაფერი ისეთი!
-მითხარით
-იცი არვიცი როგორ გითხრა
-დაიწყეთ
-ლიამ შენნ(ლუიმ დაიწყო ბორძიკი)
-გისმენ
-შენ ცოტაა
-ხოო
-ცოტა იცი ექიმმა
-აა ექიმმა მითხრა კარგად ხარო.ამდენიხანი მაგაზე წვალობდით?
-არა ლიამ მნიშვნელოვანი რაღაც უნდა გითხრათ
-თქვით რატომ წელავთ
-რთული სათქმელია და იმიტომ
-იცი შენ ცუდად ხარ
-ეგ ისედაც ვიცოდი
-არა ანუ შენ ...
