Jesteś jak noc, pełna tajemnic i mroku.
Trudno się dziwić, dlaczego nie mogę oderwać od ciebie wzroku. Krążysz tak ciągle, z dniem zmieniasz się.
Nie żyjesz, a jednak każdy zakochany jest w twoim uroku, tak ja już od prawie roku.
Nie potrafię przerwać, czuję jakbym był w jakimś amoku.
Zwróć na mnie uwagę, zwróć ją teraz kiedy tu stoję w półmroku.
Poznasz mnie, będziemy wspominać jacy byliśmy w całym życia tłoku, jak poznaliśmy się pod drzewem, w noc pełną tajemnic i mroku.
CZYTASZ
Historia Zapomnienia
PoetryTa historia, to zbiór wszelkich targających mną emocji. Wszystkie te uczucia, te Twoje jak i moje prowadziły nas tylko i wyłącznie w przepaść. Może teraz to czytasz i wiesz już, że chodzi o Ciebie. Istnieje jednak możliwość, że choć tu jest zapisane...
