"Bakın Bay Kim ısrar etmeniz hiçbir şeyi değiştirmez, o çocuğa bakabilecek vasıflara sahip değilsiniz. Evli değilsiniz, sabit bir geliriniz ya da üstünüze kayıtlı hiçbir şeyiniz yok. O çocuğa nasıl bakmayı düşünüyorsunuz?"
Jongin kucağında her şeyi anlamış gibi kendisine sıkı sıkıya sarılmış Kai'ye baktı. Önce yavaşça sırtını sıvazladı, daha sonra boynundan öperek kokusunu içine çekti.
Karşısındaki sosyal hizmetlerden gelen görevliler haklıydı. Jongin'in küçük bir çocuğa bakabilecek hiçbir vasfı yoktu.
Boğazındaki yumruyu geçirebilmek adına ard arda birkaç kez yutkundu, gözündeki yaşların yerçekimine yenik düşmesine izin vermemek adına kafasını yukarı kaldırıp göz kapaklarını hafifçe birbirine bastırdı. Derin bir nefes alarak söze başladı.
"İzin verirseniz, eşyalarını topladıktan sonra birlikt-"
"Jongin!"
Jongin, Kai ve sosyal hizmet uzmanı aynı anda sesin geldiği yöne döndüler.
Kyungsoo bir eli cebinde yürüyerek Jongin ile Kai'nin yanına geldi ve sol kolunu Jongin'in beline atarak yavaşça kendine doğru çekti.
Jongin kafasının karıştığını bariz bir şekilde belli eden gözlerle Kyungsoo'ya baktı.
Kyungsoo önce gözlerini kısarak önündeki görevlinin yaka kartından adına baktı, daha sonra herkesi etkisi altına alabilen ses tonuyla konuştu.
"Bakın Bay Lee. Atladığınız bir konu var, Bay Kim benim nişanlım ve biz yakında evleniyoruz."
Görevlilerin yüzüne geniş bir gülümse yayılırken Jongin kendinden geçer gibi olup belindeki koldan destek aldı. Görevlilere gülerek Kyungsoo'ya döndü ve gözlerini sonuna kadar açtı ve sessizce bağırdı.
"NEE?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evlenmemiz Gereken 1 Konu Var
FanfictionBen senin; Sevgilin, Eşin, Baban, Ağabeyin, Arkadaşınım. Biri bitse biri kalır, Seni hiç bırakmayacağım. -Cemal Süreya