Ο καρπός του απαγορευμένου
πάντοτε υπήρξε ο πιο γλυκής
και πώς ν'αντισταθεί κάνεις
καθώς κοιτάζει, Θεέ, τα μάτια σου.
Τα χείλη σου, φύλακες άγγελοι
του κόσμου των φιλιών σου,
και τι δε θα 'δινε
για να 'ναι άνθρωπος σου
ο άνθρωπος ο πιο αδαής·
το χαμόγελο σου
του κορμιού σου ολάκερου
η ομορφότερη καμπύλη,
η αγκαλιά σου
ορθάνοιχτη είναι πύλη
για κόσμους άγραφους και μακρινούς..
Τώρα το ανάστημα της μοναξιάς σου
μικραίνει συνεχώς
Μπρος του νιώθω τόσο μικρός, τόσο φτωχός·
μόνο τα μάτια σου για μένα θησαυρός
κι ας φεύγεις τώρα.
Απ'το τελευταίο βλέμμα σου
κυριαρχεί η μπόρα,
κι ας είμαι πάλι μόνος..
πιο πλούσιος από τη νύχτα
που ήμουν δικός σου
δε θα υπάρξω·
κι ας θέλω κι άλλη νύχτα
στο κορμί σου μονοπάτι να χαράξω..
Έχεις φύγει.
Επόμενη συνάντηση στα πιο κρυφά μας όνειρα, βασίλισσα.
ESTÁS LEYENDO
Ηλιοτρόπια
Poesía"Η συγγραφή είναι μια υποτιμημένη τέχνη· ζωγραφίζεις πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας μόνο μαύρες λέξεις σε λευκό καμβά." Αυτή, λοιπόν, είναι η δική μου γκαλερί· ένας δρόμος διαφυγής -και λύτρωσης- που δύναται να σας φανεί...
