Να είσαι πάντοτε στην ώρα σου.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα το
«κάλιο αργά, παρά ποτέ»
που με τόση ευκολία ο κόσμος παραθέτει
σε κάθε του ασυνέπεια με το χρόνο.
Από πότε αυτός ο καθησυχασμός
έγινε πανάκεια για την αδυναμία μας να ανταπεξέλθουμε εγκαίρως;
Και γιατί δεχτήκαμε να γίνουν ένα
ο Ενεστώτας με την αέναη στιγμή του
κι ο Υπερσυντέλικος που απέχει μόλις μιαν ανάσα απ' τον πυθμένα του παρελθόντος;
Αλίμονο, μη βιάζεσαι·
σ' όλα τα "θα" του μέλλοντα έχουν θαφτεί όνειρα με φέρετρα λευκά
που τα 'κλαιγε σα μάνα η ελπίδα μαραμένη.
Αλλά και μην καθυστερείς.
Δεν είναι πως οι σχέσεις φέρουν ημερομηνία λήξης
-περίεργο, αν σκεφτείς πως κάποιες όντως σ'αναλώνουν κι αναλώνονται-
απλώς αναρωτήσου:
πότε τα "Μου λείπεις",
"Μου έλειψες" και
"Μου 'χες λείψει"
υπήρξανε ταυτόσημα;
JE LEEST
Ηλιοτρόπια
Poëzie"Η συγγραφή είναι μια υποτιμημένη τέχνη· ζωγραφίζεις πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας μόνο μαύρες λέξεις σε λευκό καμβά." Αυτή, λοιπόν, είναι η δική μου γκαλερί· ένας δρόμος διαφυγής -και λύτρωσης- που δύναται να σας φανεί...
