Κι όταν έφυγες, πάγωσε η άνοιξη.
Οι πεταλούδες ξεψύχισαν στα μαραμένα τριαντάφυλλα
κι ο ήλιος δεν αγκάλιαζε ζεστά την πλάση..
Σύννεφα μαζεύτηκαν στην καρδιά.
Ο αέρας ψύχρανε τη ψυχή μου.
Νεκρό τοπίο φάνταζε ο κόσμος μου δίχως την παρουσία σου.
Μα μέσα στη παγωνιά, τα στάσιμα νερά της μοναξιάς δείχνουν να φλερτάρουν με το μυαλό μου..
Και να η θάλασσα, με καλεί.
Ξέρεις κουράστηκα να κατευνάζω τους χειμαρρώδεις ποταμούς των σκέψεων πως θα ξανά 'ρθεις.
Να τη η θάλασσα, με καλεί.
Ο μόνος τρόπος να σταματήσω τα κύματα είναι να τα αφήσω να με κυριεύσουν.
Και να η θάλασσα, τα κατάφερα.
Σ' έχασα απ'το πλάνο μου,
και χάθηκα στο μπλε της.
Τώρα πια δεν υπάρχεις.
Όπως άλλωστε κι εγώ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ηλιοτρόπια
Şiir"Η συγγραφή είναι μια υποτιμημένη τέχνη· ζωγραφίζεις πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας μόνο μαύρες λέξεις σε λευκό καμβά." Αυτή, λοιπόν, είναι η δική μου γκαλερί· ένας δρόμος διαφυγής -και λύτρωσης- που δύναται να σας φανεί...
